Hallo iedereen Voor het eerst dat ik me aanmeld bij een forum om min of meer anoniem te praten met iedereen. Voelt een beetje vreemd maar ben inmiddels in het stadium dat ik voel dat het moet. Mijn man en ik proberen al twee jaar kinderen te krijgen en zijn nu inmiddels bij een gynaecoloog terechtgekomen die heeft geconstateerd dat ik een schildklieraandoening heb, waardoor ik geen eisprong heb. Nu dus een hoop gedoe met extra hormonen en regelmatige controles via inwendige echo om te zien of de follikels groeien. Erg vervelend allemaal. Ik zou het heel fijn vinden om met mensen te praten die het zelfde ondergaan en/of ondergaan hebben als vorm van steun. Het is moeilijk om het niet tot een obsessie te laten leiden en vriendelijk bedoelde woorden als "je moet het loslaten dan word je vanzelf zwanger" ben ik inmiddels ook wel zat. Kortom, ik ben echt toe aan mensen die ECHT begrijpen hoe het voelt. Ik kijk uit naar jullie verhalen.. Liefs Lise
Hey Lise, ik heb hetzelfde als jij ik heb ook geen eisprong. Bij mij is in juli 2007 pco vastgesteld, doormiddel van een echo en bloedprikken. Mijn hormoonspiegel is niet goed. Ben je aan de clomid? Ik heb dat ook een tijdje gedaan, ongeveer 8 maanden. Ik werd gek van de echo's soms drie keer per week, en steeds weer de teleurstellingen. Hoe vaak ik niet huilend op het toilet in het zkh heb gezeten... Het is heel zwaar, je krijgt stemmingswisselingen en bent er, of je nu wil of niet, bijna dagelijks mee bezig. Ik kreeg ook 'domme' opmerkingen als 'gewoon loslaten, niet mee bezig zijn' en 'jouw tijd komt nog wel' of 'je bent nog jong' Dat slaat natuurlijk allemaal nergens op, of je nou 19 of 39 bent, als je een kindje wil dan wil je niet wachten, dan wil je dat het liefste gelijk... Er is zoveel onbegrip, dat vind ik soms nog moeilijker dan praten met iemand die het wel begrijpt. En dat zijn er weinig hoor.. Dus ik snap je helemaal. Wij zijn op een gegeven moment gestopt met het zkh, we hebben een pauze ingelast. Ik had in al die tijd maar 1 x een ei en toen lukte het niet omdat mijn zuurgraad te hoog was ( zaadjes kunnen dan niet overleven ). Ook zat ik toen slecht in mijn vel, en ik had zoiets van we zien wel. Nu ben ik er weer volop mee bezig, ik ben net een vruchtbaarheidsbehandeling gestart bij een homeopathe. Als je wil praten dan hoor ik het wel. Liefs Mariska