Hoi hoi, Ik was helemaal mijn naam kwijt, heb die nu weer gevonden. En las dit bericht terug over mijzelf ( wel weer raar om terug te lezen, en dat het alweer zo lang terug is) ---------------------- Hoi ik ben ellen, ik ben 30 jaar heb een dochtertje van 6 jaar en woon samen met vader en wat diertjes. Afgelopen september is mijn spiraal eruit gehaald en besloten wij om voor een 2e te gaan. Halverwege januari had ik een test gedaan, ik was toen +- 1 week over tijd. Ik had afgelopen donderdag een afspraak bij de verloskundige maar daar was alleen de vruchtwater zak op te zien en een heel klein stipje. De zak was 8 weken en het vruchtje is niet verder ontwikkeld dan 6 weken. Nu is het of wachten op een bloeding of 14 februari horen dat het toch wel gaat groeien, ik vind dit wel heel spannend, maar heb zelf al een beetje de hoop opgegeven. Ik hoop hier wat positievere verhalen te lezen Groetjes ------------------------------------ 14 februari kreeg ik idd te horen dat ik een miskraam zou krijgen. Die zou er binnen 1 maand uitkomen. Op dat moment op de echo was het al geslonken, dus dacht dat dat nog verder gebeurde. En verloor wat bloed met een stolsel na 1 maand. Dacht dat dat het was. Maar dat was het achteraf niet.. Het vreemde was dat ik elke maand toch ongesteld was, niet heel veel, maar wel regelmatig. Dacht dat het langzaam weer op gang moest komen. Na een paar maanden kreeg ik s'nachts in een keer heel veel buikpijn (dacht toen echt niet dat dat weeën waren) nam 2 aspirines (die ik anders nooit neem) en probeerde weer te slapen. Na een uurtje hielden ze op. De volgende dag gewoon weer mijn ding gedaan, kind naar school brengen enz enz. Eind van de middag ging ik wat vis halen, en dat ik net had besteld leek het wel of mijn hele broek vol zat. Dus ben in de auto op het zakje gaan zitten die ik mee kreeg bij de vis. Thuis aangekomen zat mijn hele broek onder het bloed! En ging ik eerst naar de wc, er plompte op dat moment iets groots in de wc. Heb het eruit gevist en schrok daar best van. Het was zo groot als een vuist. Heb de verloskundige gebeld en kon direct komen. Ze vroeg of ik het al had open gemaakt!.. Nou nee.. Dus dat deed zij in een kamertje en vertelde later dat dit de miskraam was van februari (het was inmiddels eind juli) Ze begreep niet dat ik in de tussentijd nooit ziek was geweest omdat er toch weefsel in mij zat wat er niet hoorde. Dit (dode) weefsel was weer gaan groeien waardoor het zo groot was geworden. Ik heb daarna nog een inwendig onderzoek gehad en alles zag er goed uit. De eitjes lagen al klaar voor over 2 weken. Het heeft daarna meer dan een jaar geduurd dat ik zwanger was. In het begin daarvan kon ik nog niet echt blij zijn. Ik wou eerst eens zien of het wel een mensje was. En dit keer was alles goed, en wordt ons 2 e kindje 21 februari verwacht. Groetjes