haii preggies... nu het allemaal steeds dichterbij komt gaat er geen dag vooorbij dat ik niet aan de bevalling en alles daaromheen denk. je ziet vaak dat je even "kennis" maakt met de newborn en dat je hem/haar ook groet..weet je wel, dan hoor je de kersverse moeder met een hoog stemmmetje haaaiii lieffie ik ben je moeder alalalalalaa. lag gisteren daaraan te denken wat ik eingelijk op dat moment zeg dat ik voor eht eerst mn muppet vast mag houden. maar kon niks verzinnen engelijk. hebben jullie daaraan gedacht of laten jullie het tot aan het moment over?> ik weet dat het belachelijk klinkt maar zo gaan er wel meer van dit soort gekke dingen door mn hoofd
Ik moet nog even wachten tot september met bevallen, maar ik denk dat ik pas weet wat ik ga zeggen als ik ons kleintje in mijn armen heb..volgens mij kun je je daar niet op voorbereiden ik weet nog van de vorige keer dat je overspoeld word door emoties. gr britt
Mijn oudste huilde hartverscheurend toen hij eruit kwam. Het eerste wat ik zei was inderdaad iets van: "Oh, schatje, kom maar bij mama, het komt wel goed" De tweede was juist angstaanjagend stil. Toen ik die vastpakte was ik eerst bang dat het niet goed was. Het eerste wat ik zei was iets als: "Oh God, hij doet''t niet" Maar hij deed 't wel, gelukkig! Ik had er vantevoren niet echt over nagedacht wat ik als eerste zou zeggen. Dat merk je dan wel, denk ik, iets instuderen is ook zo gek, haha.
waar je al niet aan kan denken he.... Ik bleef maar vragen "doet ze het wel? gaat het goed?" Hahaha (bijna 9 pond, mooi roze en lekker huilen, maar ach..) Ik heb volgens mij wel iets gezegd als: hai meissie.... Moet zeggen dat ik helemaal niet bezig was met een kind krijgen, alleen maar met de pijn en het bevallen an sich.
Ik had van te voren bedacht dat ik hem heel bewust bij zijn naam zou noemen, om hem te laten 'weten' hoe hij zou gaan heten. En dat heb ik ook gedaan, maar het was niet het eerste dat ik zei toen hij geboren werd. Dat moment is zo onwerkelijk en zo indrukwekkend dat je gewoon het eerste roept dat in je opkomt.
ik riep! oh wat ben je lekker warm! toen ze op me buik werd gelegd. ik kreeg het nl meteen toen ze eruit kwam mega koud omdat ik zeiknat vwas van koude washandjes afgekoeld zweet en... (beetje ranzig maar kon er ook niks aan doen) dat ik mezelf finaal heb ondergepiest hahaha. dus dat warme kruikje was errug lekker toen hahaha. ik zou zeggen al vast heel veel succes meid! en geniet ervan ondanks de pijn en als de kleine er is kom ik wel eens even langs met een mooi winnie de poeh kadootje!!!!
oh ja me vriend was ook wel grappig trouwens. die grijnsde alleen maar en zei steeds: ah kijk nou daar is ie ja hoor daar is ie! och god!!! daar is ie! (had nog niet gezien dat het en meisje was hahaha)
@henkie24: ach houdt je kop jij lullo hahahahahaa. ik denk maar eens dat ik een pooh beertje ga kopen voor mn zoontje en dat naar jou vernoem. als ie me ooooooit vraagt waarom winnie nou henkie heet en niet gewoon winnie dan krijgt hij me toch en verhaal te horen hahahahhaaa. mn "speech" laat ik maar over tot op het moment dat ie geboren is idd. kan me ook niet voorstellen dat iknu op een papiertje schrijf wat ik straks ga zeggen en dat dan elke dag ff ga herhalen zodat ik er zker van ben dat ik niks vergeet
Ik heb ook niet echt bedacht wat ik wilde gaan zeggen toen ons meisje werd geboren.. Ik heb de laatste weken wel Continue gezegd "Wat zal ik blij zijn als ze er eindelijk is "En "Wat ga ik haar vertellen hoe blij mama is dat ze er is !" Het eerste wat ik tegen haar zei toen ze geboren werd en bij mij op mijn borst werd gelegd was : "Eindelijk daar is ze dan ! ! "
Ik had van tevoren niets bedacht en inderdaad: je kraamt gewoon uit wat er in je opkomt. Mijn 'briljante' welkomstgroet? Hij bleek een hij, dat wisten we niet en ik had altijd gedacht dat ik een meisje zou krijgen. Maar toen ik hem zag, dacht ik alleen maar: het is helemaal goed, jij bent helemaal goed! En toen zei ik dus "Daar issie dan!" En omdat hij zo moest huilen vervolgde ik met: "Achgossie, wat een hummeltje...". Ik vond 'm zooooo lief en aandoenlijk.
De eerste begroeting moet je denk ik zeker aan het moment laten liggen. Naderhand wil ik het kindje wel allerlei zaken toewensen, uitspreken wat mijn hoop en dromen voor hem/haar zijn, en dat ga ik ook zeker op een gepast moment doen. maar da's pas later. Pff..het duurt nog zooo lang voor het zover is..
Ik ging keihard janken, hahaha.. Was zo dolgelukkig.. En uitgeput, dus van alle opwinding/opluchting kwamen de traantjes..
Mijn eerste reactie was: Oh davy kom maar! Wat ben je klein en mooi,kom maar bij mama,niet huilen het is allemaal goed. OOOOh wat lijkt je op je vader! Toen mijn ouders binnen kwamen heb ik vol trots geroepen: We hebben een zoon! Ik had er helemaal niet bij nagedacht wat te zeggen en je floept er vanalles uit op het moment suprem en zodra je je baby vast krijgt,je bent je pijn helemaal vergeten en bent helemaal in de wolken,geniet ervan!
Ik schrijf van tevoren een speech en die lees ik voor nadat de baby eruit is. Nee ik denk dat ik meer zo een type ben die stil valt en alleen maar zachtjes zegt: 'heyyy....heyyy.......heyyyyy'' OF ik pak de baby en begin tegen mijn vriend te ratelen op wie ze lijkt en hoe schattig ze is, etc. Kan dus beide kanten op