Bijna 9 maanden: uitproberen!

Nee, daar heb je het helaas toch echt mis. Zodra hij jouw afleidingsmanoeuvre niet meer interessant vindt, is het hout achter hem leuker. Hij weet dan echt niet meer dat jij net nee hebt gezegd. Mijn dochter is 10 maanden, schud nee als ik nee zeg, maar ze is het 3 seconden later écht serieus weer vergeten als iets niet mocht.

Uitproberen komt echt later. Ik zou me er niet te veel aan storen. Het bijten zelf is natuurlijk niet echt lekker, dus misschien zou je er zo'n verkleiningshoes omheen kunnen doen? Mijn dochter doet het met de plastic verkleiner, lekker op sabbelen Maar ja, kwestie van af en toe recht zetten en verder niet teveel aandacht geven. Heel hard nee zeggen of je druk maken is in deze fase alleen nog maar erg interessant voor je kleintje!

 

hahahah sorrie

ja mijn vriend zegt dat ook altijd. dat kan ie toch nog helemaal niet! ik zeg nee moet je maar eens goed kijken. heel goed kijken. en ja nu moet hij toch zelf ook steeds vaker toegeven dat hij slimmer is dan papa dacht en gewiekster ook. ik moet er stiekem soms weleens om lachen maar oweee wat kun je er moe van worden.

hier moet duizenden keren op een dag de dvd de tv en de playstation van de middelste eraan geloven. hij mag er niet aankomen en dan kijkt ie begint te grijnzen en gooid er dan quasie nonchalant iets achter en kijkt dan van...oeps!.... ja dat moet ik ff pakken.... probeer je gezicht maar eens in de plooi te houden. alleen na 3 maanden wordt het knap vervelend.

mijn mening is van het begin af aan consequent te zijn over wat niet mag. maar het wel overzichterlijk houden. alleen van de dingen die je heel hinderlijk vind zeg maar want de hele dag nee roepen is ook frustrerend voor beiden. als lars vervelend doet met eten bijv dan waarschuw ik 3 keer na 3 keer is ie klaar met eten. ik maak er verder geen drama van ik haal het weg wij eten door end aarna krijgt hij gewoon samen met ons zijn toetje. als hij jengelig is aan tafel probeer ik daaroverheen te kijken en net te doen of ik het niet hoor. ik ga dan een beetje gekheid zitten met hem wat meestal wel helpt.

wat ik altijd heel erg in mijn achterhoofd hou en ook vaak tegen mijn vriend zeg is "je hebt ze eerder iets aangeleerd dan afgeleerd" nu lijkt het allemaal nog erg grappig en leuk en is hij nog zo klein ( en of zielig) en is het sneu om hem straf te geven. maar wanneer wil je dan beginnen met opvoeden vraag ik dan als hij 3 is of 5 ? wanneer is het niet zielig meer om je zin niet te krijgen. mijn mening is dus van met af aan duidelijkheid scheppen. over wat wel of niet kan. maar het wel gezellig proberen te houden door niet al te negatief te gaan doen en af te lijden of negeren zo het uitkomt. er zijn mensen die zeggen dat ze het nu nog niet begrijpen. nou dan moet je maar eens heeeel goed naar je kindje kijken naar zijn mimiek en gedrag.en of ze dingen weten en snappen. ze weten ook dondersgoed hoe ze het voor elkaar moeten krijgen als ze niet willen slapen dat mama ze eruit komt halen.

natuurlijk kun je van een kind van 9 maanden niet verwachten dat hij tafelmanieren heeft. maar als je voor jezelf en voor hem duidelijk bent over wat niet kan dan groeien jullie daar alletwee in. en zo kun je dat zachtjesaan voor jezelf alvast gaan bedenken en bespreken met je man hoe jullie die lijn verder gaan doorzetten. want op 1 lijn zitten is ontzettend belangrijk.

waar jij nu mee zit dat wegdraaien. ik gaf alleen eten op het moment dat hij wel naar me keek en niet wanneer hij overal en nergens mee bezig was. en als hij de lepel uit mijn handen sloeg dan hield ik ook de 3 keer waarschuwen regel aan. het kan toeval zijn maar ik heb maar 2 keer zo'n periode gehad toen hij rond die leeftijd was en toevallig vorige week nog 1 dus 3 keer. en alledrie de keren was het na 3/4 dagen over. ik vind niet dat een kind ookal issie nog maar 9 maanden met eten hoeft te gooien of ernaar hoef te slaan. als ze straks zelf gaan eten worden ze natuurlijk vuil maar dan ook wordt het niet door de kamer tegen de muur gesmeten of op de grond.

ik hoop dat ik het een beetje duidelijk uitleg zo,succes!

 

gewoon samen gaan eten dan heb je meteen "iets" te doen als hij andersom zit. dan zit je niet te wachten als je iets in je eigen mond kunt steken. en inderdaad goed samen erover praten. misschien vind Sil dat wel zo interesant dat ie vanzelf goed gaat zitten van de weeromstuit. het zijn periodes maar soms zo verdomd hardnekkig en frustrerend. en 9 maanden is vaak toch nog net weer te klein om al echt veel te begrijpen. maar zoals ik al zei, als je "regels" voor jezelf maakt dan kunnen jullie er wel met zijn drieén alvast ingroeien en geeft het voor jullie allemaal wat houvast. en op een dag begrijpt hij ze wel en die dag komt vaak sneller dan je denkt. of hij ook luisterd is een tweede

 

dat eerst aankijken en dan iets doen komt mij bekend voor, damian doet dat ook en als ik nee zeg begint hij ook nog is te lachen.
voor mij gevoel kunnen ze je echt al wel uitdagen.

 

Maak er geen punt van, dus laat je niet opfokken, maar geef niet toe.

Tenminste zo doe ik het.

Noor krijg van mij ook alleen een hapje als ze me aankijkt, dus niet als ze iets anders interessants heeft gezien en dan voor het gemak haar mond maar open doet..

In mijn geval heeft Noor het echt wel in de gaten hoor als ik Nee zeg.
Geduld hebben is een schone zaak.
Verlang je te veel? Nee dat denk ik niet. Maar je moet het ook niet groter maken dan het is (en volgens mij doe je dat ook niet hoor).

Ik zie het altijd maar als conditionering. Kijk je me aan: krijg je een hapje. En het andere gedrag proberen te negeren, tenzij het echt de spuigaten uitloopt.

Maar een kindje heeft natuurlijk wel de ruimte nodig om uit te proberen. Dat is heel gezond gedag

 

w8 maar tot ze bijna 2 zijn zzz

afleiden, afleiden, afleiden! wel ook nee zeggen... wat je nooit uitspreekt kunnen ze ook niet leren... als je nooit zegt dat iets niet mag dan zal hij het niet leren... (een kind waar niet tegen gesproken word zal ook niet leren praten denk maar)
en wel consequent blijven... niet de enige x zeggen dat het niet mag en de andere keer denken, ach laat ook maar...

 

ik doe over eten eigenlijk helemaal niet moeilijk. jamie loopt regelmatig door het huis met een boterham met pasta in zijn handen... dan kan ik idd heel het huis poetsen, maar dat moet toch gebeuren, maar dan eet hij tenminste wel zijn boterham op... savonds word er wel samen aan tafel gegeten... voor de rest maakt het me niet uit. en het enige waar hij nu een beetje moet afblijven is van zijn zusje voor de rest kent hij zijn grenzen al wel (dat leren ze door consequent te blijven! )