Hallo allemaal, Mijn naam is Jose, en ben 30 jaar. Ik woon samen met mijn vriend. En hij heeft uit een vorige relatie 2 kinderen (12 en 15). Eerlijk gezegd heb ik nooit een kinderwens gehad. Mijn vriend was hier erg blij mee, omdat hij natuurlijk al 2 kinderen heeft. Ik was naar mijn gevoel meer een suikertante. Kinderen leuk maar bij een ander. Tot voor kort, toen ik een kindje hoorde huilen. En ik niet dacht van "alsjeblieft hou op te janken ", maar dacht "oh die pop heeft honger". Ik dacht bij mezelf, denk ik dat? Na lang zwijgen, en over mijn gevoellens te hebben nagedacht, wist ik het zeker, het is mijn BIOLOGISCHE KLOKJE, waarvan ik altijd dacht dat dit onzin was. Ik voelde me leeg en toch eigenlijk heel alleen, terwijl ik dat niet was. Heel raar. Ik heb met mijn vriend gesproken, en die schrok zeer eigenlijk rot. Dit had hij nooit van mij verwacht. Ik heb een tijdje niet met hem hierover gesproken, en dacht hij komt er van zelf wel mee. Dat was ook inderdaad zo. Hij zei dat ik zijn gevoelens ook moest begrijpen, omdat hij weer van voren af aan moest beginnen. Maar hij begreep mij ook heel goed. Hij wil me niet kwijt, en zei;"we gaan ervoor, waar heb je de pil, die kan wel in de container". Mijn geluk kan niet op. YES we gaan ervoor. En ik hoop dat we een kindje mogen ontvangen. Ben nog maar net van de pil af. Dus alles is nog spannend en vreemd, maar ik voel me nu al gelukkig. Liefs Jose
Wat fijn dat je man ook nog n kleintje wil zeg! Hopen dat jullie snel gezegend zijn met een wondertje, succes! Oja en natuurlijk welkom hier haha .
Bedankt voor de reactie's En ik hoop ook op goed nieuws binnenkort. Je hoort zoveel verschillende verhalen. Ik ben er wel mee bezig, en probeer toch ook niet. Ze zeggen dat het dan niet wil lukken. Ik wacht het rustig af. Leuke foto's trouwens die jullie erbij hebben staan. Liefs Jose