Hallo allemaal, ik ben 'Ellmama', ik ben 25 jaar en woon in Zuid-Holland. Op het moment ben ik voor de vierde keer zwanger... Mijn eerste kindje werd geboren toen ik 17 was, zij lag niet goed en zat klem tussen mijn bekken tijdens de bevalling. Zij heeft de bevalling niet overleefd. Het is zo oneerlijk dat mijn vriend en ik afscheid moesten nemen van onze dochter. In 2011 verwachtte ik mijn tweede kindje. Super spannend! Op een dag werd ik wakker met het gevoel dat er iets niet goed was. Na heeeeeel veel zeuren mocht ik bij de verloskundige komen. Zij bevestigde dat er iets mis was... Er was geen hartje te horen. De bevalling is na een paar dagen wachten ingeleid. Het was weer een piepklein meisje. December 2012 was het weer zo ver. Ik was weer zwanger! Dolgelukkig, maar nog banger dan de vorige keer. Tijdens de extra onderzoeken die ik kreeg, bleek dat ik teveel vruchtwater had. Hierdoor zijn er nog meer onderzoeken gestart. Ik belandde met 9 weken zwangerschap in het ziekenhuis met vermoedelijke blindedarmontsteking. Terwijl ik "toch al" in het ziekenhuis was, kreeg ik opeens een miskraam. Heel oneerlijk! Een uur ervoor was de echo nog goed. Het kindje is onderzocht en bleek inderdaad verschillende afwijkingen te hebben en zou nooit levensvatbaar zijn. Het was weer een meisje. En dan nu... wéér zwanger! Doodsbang! Ik ben nu, op het moment van schrijven 6 weken en 4 dagen zwanger. In verband met de geschiedenis krijg ik heel veel onderzoeken en rond de 12 weken een vlokkentest. Ik hoop dat het deze keer wél goed blijft gaan. Ik ben de opmerkingen: 'Je bent nog zo jong!' en 'Het komt vast wel goed, jij krijgt echt wel kindjes!' helemaal zat. Op aanraden van mijn therapeut heb ik mij hier aangemeld, in de hoop meer moeders te "ontmoeten" die hier over mee kunnen praten. Ook zoek ik een beetje steun tijdens mijn onzekere momenten. Tot op het forum! X
Hee, Heftig verhaal! Ik kan niet mee praten over je verhaal, maar wilde je wel even sterkte wensen en ik hoop voor je dat dit kindje mag blijven en dat je ook nog kan genieten van je zwangerschap. Groetjes
Jezus wat een verhaal!! Kan hier ook niet over mee praten maar het raakt me wel!! Heel veel sterkte en hopelijk hoeven jullie deze keer geen afscheid te nemen van jullie kindje! Liefs
wat een heftig verhaal!!! kan niet meepraten maar duim voor jullie dat jullie een goede zwangerschap mogen hebben en straks een mooi wondertje in jullie armen mogen sluiten
Heel erg vervelend voor je. Hoop echt dat het dit keer wel lukt. Ik kan ook niet helemaal met je meepraten mar heb wel twee miskramen gehad en ben nu weer zwanger dus snap je angst een beetje. Ik heb met 7 weken een echo gehad omdat ik zo onzeker was en bang dat ik het toch met me eigen ogen wilde zien dat ik zwanger ben en zo snel mogelijk. Heb nu voor het eerst na twee miskramen het hartje zien kloppen. Het is moeilijk om nog te kunnen genieten van je zwangerschap, maar hoop dat alles goed zal gaan.