Even vanuit het mannenperspectief

Veel mannen zijn er hier niet actief zo op het eerste gezicht.
Jammer omdat niet alleen er voor mijn vriendin een hoop verandert maar ook voor mij als man zijnde. Die wordt geacht te zorgen, brood op de plank, op te staan op het moment dat het nodig is en als het echt niet anders kan met zijn vuist op tafel slaat en tegen schoonmoederlief zegt dat dit echt tever gaat.


Toch lijkt het me leuk, en ook wel grappig voor mijzelf om zo even wat op dit forum te plaatsen.


Ja hoor, het is dan eindelijk zover. Zwanger! Als man zijnde staar je naar zon testje, ja twee streepjes. Hmm Nou moet ik me heel blij voelen, en dat ben ik ook wel! Maar echt landen, dat doet het niet. Ach het is nog zo pril, eerst maar even afwachten of het blijft zitten. Niet al te positief zijn, want stel je voor dan is de teleurstelling alleen maar groter.


Nu een week later, begin je er toch wat anders in te staan.
Zo langzamerhand begint het tot je door te dringen dat er een heleboel gaat veranderen de komende tijd. Wil niet zeggen dat niets meer hetzelfde is, maar alles wordt anders is toch wel iets dat ik bijna durf te roepen.


Dat begint eigenlijk nu al. We hebben het gekscherend hier in huis al over de horrormoontjes. Er zijn van die momenten dat het niet uitmaakt wat je doet, het is toch altijd net niet goed genoeg. Gelukkig kun je dan altijd nog even een rondje met de auto gaan omdat hij net gewassen moet worden, of de tank raakt wel erg leeg maar dat kun je ook maar een paar keer roepen. Want de auto is dan brandschoon, en nog meer benzine gaat er echt niet in die tank.

Maar dat hoort er nu eenmaal bij, en echt erg vinden ach..je krijgt er zoveel voor terug. En vaak heeft zij het lastiger dan ik. Ik kan weglopen uit het moment, Voor haar is dat veel moeilijker. En dat maakt dat ik meestal niet eens boos ben, maar eigenlijk een beetje een schuldgevoel heb...ik heb haar zwanger gemaakt.


En dan ineens ga je om je heen kijken, en dan denk je okeeee..dat moet er dus nog allemaal in huis gebeuren de komende maanden.
De badkamer zouden we nog aanpakken, de kozijnen voor moeten nodig opnieuw in de verf gezet worden. Dan nog de overloop schilderen, en de babykamer maken. En ach dat tapijt in de slaapkamer. Dat is ook een ergenis. Van dat fijne hoogpolige spul dat zo lekker voelt aan je voeten. Volgens de verkoper blijft die pool jarenlang overeind staan omdat het zon duur stuk vloerbedekking is. En die ondervloer van rubber die daarbij hoorde was de garantie dat het jarenlang meekon. Inmiddels anderhalf jaar verder is er niet veel meer van over. Je kan precies de wandelpaadjes van en naar het bed zonder bril terugvinden. Nee die mensen van carpet***** die kunnen knap kletsen. Maar daar trap ik niet meer in.


Als ik zo ineens hardop nadenk is niet alleen mijn vriendin aan het veranderen, maar ik merk ineens dat dat malle witte stokje dat ineens twee streepjes gaf in plaats van 1 enorm veel invloed op je heeft.

Je denkt ineens twee keer na voordat je wat koopt, bedenkt hoe je zo snel mogelijk zo veel mogelijk geld kan potten voor het geval dat! Niet dat we het slecht hebben, maar stel je voor! En je moet nog zoveel.


Maar des al niettemin, zucht en puf ik mee..ga ik gewoon een rondje met de auto als het nodig is. en zet ik dapper de kwasten op het kozijn. En zorg ik dat als ze trek heeft in een big tasty ik toch even stiekem wegglip en met het gewenste fastfood binnen kom wandelen..Verassing!!!


Want ik hou van haar, en vind het prachtig om met haar dit mooie avontuur aan te gaan!


P.

 

Iedereen bedankt voor de reacties, is gewoon heerlijk even van je af schrijven

 

Het is al even geleden dat ik hier een berichtje heb gepost, dus nu maar even de tijd genomen nog het een en ander op een vluchtig en ongrijpbaar medium als het internet te plaatsen.

De afgelopen weken waren een beetje een achtbaan, op een positieve manier! Hadden we eerst alleen maar staafjes met streepjes in handen die beweren dat je papa en mama wordt, hebben we nu een echo achter de rug.
Erg leuk om te zien en eigenlijk ook wel heel bijzonder, een kloppend pixeltje op een philips beeldscherm die je er echt van overtuigt dat je echt vadertje en moedertje mag gaan spelen voor het echie!

Het valt me wel op dat zwangere vrouwen vreemde eigenschappen bezitten die ik van te voren niet had voorzien. Ik beweerde vorige week dat zwangere vrouwen slimmer worden. Nou zou ik mijzelf niet zijn dat ik alles wat relevant of irrelevant is google. Al is het maar om mijn gelijk te kunnen halen in een discussie. En wat blijkt, het is inderdaad waar. Is uit een of ander EU gesubisieerd onderzoek gebleken. En ik denk zelf dat het daardoor komt dat mij vriendin de nodige zaken al heeft weten binnen te slepen.

- Een vaatwasser (uiteraard inbouw want anders is het geen gezicht)
- Behang op één muur op de babykamer op de door haar gewenste kleur.
- Een bruiloft met toch wel toeters en bellen.
- Ik nog meer de hond uitlaat (huh, frisse lucht is toch goed voor zwangere vrouwen?)
- Zelf geen keuze meer heb over het eten van die dag, terwijl ik wel mag koken.

En zo kan ik nog even doorgaan, maar daar wil ik jullie niet mee gaan vervelen. Maar ik vind het wel erg schattig. Als je twee van die trouwe oogjes hebt die jou kant op kijken en zeggen alsjeblieft schat? je dan toch hupsakee al je eigen idééén overboord gooit en dat toch maar doet wat zij het liefste wil.

Verder moet ik wel zeggen dat ze een enorme slimme keus gemaakt heeft, en dat is het stoppen met roken. Zou ik ook moeten doen.
Probeer mijzelf wel aan te praten dat ik aan die kleine niet kan uitleggen als hij 6 is dat zijn papa dood gaat aan longkanker, maar zover ben ik nog niet. Misschien als je zon lieve uk ook echt in je armen hebt je het pakkie peuken zo het raam uit mietert. Dat zou zowiezo al een zegen zijn, al was het maar voor de portomonee!

Verder zijn we nu vooral druk met coachen! Het coachen van familie. Een dominante maar lieve schoonmoeder die moeite heeft met haar eigen grenzen bewaken. Die moet je aangeven, en vaak is dat net niet zoals mevrouw in gedachten had. Gelukkig vinden we daar onze weg een beetje in en weten we haar met zachte dwang de kant op te krijgen zoals wij dat in gedachten hadden.
Dat is voor de toekomst ook wel nodig, wij zijn het gezin en zij is oma. Een psychologisch inwonende oma hoeft voor ons niet, en zou ook voor haar niet goed zijn.

Verbazingwekkend is overigens het empatisch vermogen van sommige mensen. Net alsof ze van een ander planeet komen en totaal geen ander leven hebben dan hun eigen leven. Het ene zusje en zwagertje leeft en denkt enorm mee, en dat is zo lekker! Tnx zusje -x- De andere stuur je een foto van de echo en de enige reactie is, jij zegt het. Of als mijn meisje niet lekker is, naja dat hoort erbij! Hallo!!!?? Het is je zusje, dan zeg je wat rot voor je.. maar nee hoor. De gemiddelde ontwikkelde pygmee had nog anders gereageerd. Maar ja, dat nemen we voor lief en soms lachen we er hard om.

Verder gaat alles lekker, en ben ik mij aan het voorbereiden om een gang te maken richting mijn aanstaande schoonvader. Hij stond erop dat ik hem om haar hand vroeg. Gelukkig heb ik mijn plan al getrokken! Ik weet dat hij een flinke sigaar niet afslaat, en een goede wijn is bij hem ook in prima handen! Dus ik gok dat ik op een dag dat mij meisje werkt en hij alleen thuis is wij eens lekker gaan doorzakken met een flinke sigaar en uiteindelijk niks bespreken. Maar ja, hebben we wel een leuke avond gehad!

Morgen maar eens kijken of er mensen in het stadhuis genegen zijn om ons in juni tot man en vrouw te verklaren. Want ja, verantwoordelijkheid krijgen is één, verantwoordelijkheid nemen is twee!

Wij hebben er zin in!

Tot later!!!

 

Bedankt voor de leuke en motiverende reacties, wordt vast vervolgd!

Groetjes
P