Hallo allemaal, Ik lees al een hele tijd mee hier en ben ook al een tijdje geregistreerd, dus tijd om me voor te stellen Ik ben 27 jaar oud, 4 jaar getrouwd. Vanaf onze trouwdag hadden we een kinderwens, maar het gebeurde maar niet. Na 2 jaar zijn we via de huisarts in het ziekenhuis beland. Daar allerlei onderzoeken gehad, maar er waren geen 'afwijkingen'. Een jaar vol onderzoeken later volgde de eerste behandeling: IUI. De eerste IUI mislukte. Door de 2e IUI ben ik zwanger geraakt, maar dit werd helaas een miskraam met 5 weken en 4 dagen. De 3e IUI was weer gelukt, ik was weer zwanger! Toen eindelijk de 12 spannende weken (met tussentijds bloedverlies..) voorbij waren kon ik echt genieten. Maar toen we met ruim 18 weken zwanger de 20weken echo hadden kregen we heel slecht nieuws. Ons meisje heeft een ernstige hersenaandoening en zal overlijden tijdens de zwangerschap of rond de geboorte.. Mijn man en ik hebben besloten om deze zwangerschap gewoon uit te dragen en ondanks dit verdriet toch te genieten van ons nog druk bewegende meisje. We hebben alle controles bij de gynaecoloog gehad en veel mooie echo's gekregen. Ik genoot onwijs van mijn dikke buik en het getrappel in mijn buik! Met ruim 37 weken is de bevalling op gang geholpen mbv capsules omdat het vocht in het hoofd van onze dochter toenam wat de kans op een natuurlijke bevalling zou verkleinen als we zouden wachten. Na 2 dagen in het ziekenhuis is onze dochter via de natuurlijke weg geboren. Ze heeft 1,5 uur mogen leven en hebben toen afscheid van haar moeten nemen. Erg moeilijk en ik mis haar enorm. Maar ondanks alles kijk ik ook terug op een mooie tijd: de zwangerschap met alle mooie dingen die daarbij horen en: Ik ben moeder geworden! Het mooiste wat er is!
Allereerst welkom op het forum! Wat een weg hebben jullie al afgelegd zeg.. Wat onwijs dapper van je om de zwangerschap tot het einde te voldragen, groots respect daarvoor! En wat een verlies dan, pfff wat onwijs verdrietig, zijn geen woorden voor.. Hele dikke knuffel
Dankjewel! En we hebben het idd niet makkelijk gehad maar we hebben het samen gedaan (met familie en vrienden natuurlijk). Veel praten heeft ons geholpen. We hopen dat het niet te lang duurt voordat ik weer zwanger ben. Ik kan niet wachten! We hopen stiekem dat we het ziekenhuis niet nodig hebben
Welkom! Wat hebben jullie veel meegemaakt Ik hoop dat je snel weer een kindje mag hebben in je buik - en later in je armen. Je klinkt enorm positief en sterk, daar heb ik echt bewondering voor!
Wat een weg hebben jullie moeten gaan en ik vind het heel erg dat jullie dochter* een afwijking had. Hopelijk zijn jullie snel weer zwanger.
Wow wat ongelooflijk heftig dit zeg! Ik kan gewoonweg geen woorden vinden hier voor... alleen heel veel sterkte met het verwerken van het verlies van jullie kindje... Ik hoop en duim dat jullie snel weer zwanger mogen raken... Heel veel suc6!
Wat een heftig verhaal zeg. Poeh. Wil jullie veel sterkte wensen met het verlies van jullie dochter. Ik hoop dat jullie gauw een nieuw wondertje is gegund
Hoi Jeetje wat heftig!! Wat ben je ontzettend krachtig en sterk!! Ik wens je zo veel geluk toe en dat je snel zwanger bent!
Hoi allemaal,, Bedankt voor jullie lieve reacties! Ik moet bekennen dat ik niet altijd even sterk ben hoor, maar ik doe mijn best! Ik mis haar enorm, ze was zo gewenst!! Ik hoop ook snel zwanger te zijn, niet om haar te vergeten, maar misschien om de pijn wat te verzachten... En omdat ik zo graag voor een kindje van ons wil zorgen en liefde wil geven.. Maar zoals ik eerder als zei, als het zover is, dan horen jullie het!