Hoi hoi allemaal! Ik ben Melliemuis, 23 jaar en woon nu 3 jaar in het buitenland met mijn vriend. Ik kijk hier al een tijdje rond maar nooit wat gepost. Wij waren nog niet concreet over kinderen aan het denken, ik heb zelf een nexplanon maar heb een maand geleden een miskraam gehad (met je 99.9% betrouwbaarheid, pfff..) Aangezien ik niet ongesteld word met de Nexplanon wist ik van niks, ik weet ook niet hoelang ik zwanger ben geweest en zal dit ook nooit weten. De dag voor de miskraam had ik een vage positieve test dus ik gok dat het niet lang is geweest. Ik ben er wel heel ziek van geweest. Nu hebben ik en mijn vriend een serieus gesprek gehad. Wij willen nu toch voor kinderen gaan, omdat hij ook tegen de 30 loopt. Zijn broers zijn bijna 10 jaar ouder en hebben ook (de allerliefste ever) kinderen. Wij hebben een prachtig huis met twee grote slaapkamers en beide een goed betaalde vaste baan, dus hier zal het niet aan liggen Voor mij is het wat lastiger natuurlijk. De rest van mijn familie woont in Nederland en ik denk dat ik er moeite mee zal hebben dat mijn moeder mij niet veel zou kunnen steunen (als in fysieke steun) tijdens de zwangerschap. Toch gaat mijn nexplanon er sowieso uit volgende week. Ondanks de ongesteldloosheid (haha) heb ik hele erge bijwerkingen (extreme moodswings). We laten dus de natuur zijn gang gaan en we zullen zien wat er gebeurd. Vind het echt ontzettend spannend! xx Melliemuis
Welkom Milliemuis! Spannende tijden zeg! Ook wij hebben besloten om een kleine te willen! het lijkt me leuk om elkaar up to date te houden van de vorderingen. Liefs, bambi
Jaaa spannend he? Ik heb zelf nooit al van jongs af aan iets gehad van 'ik wil zo graag kindereeeen', maar het kwam ineens. Uit het niets. Toch maar even een nexplanon laten zetten want het was gewoon nog te vroeg en we waren er beide niet klaar voor. Door de miskraam ga je denken over hoe het geweest had kunnen zijn, alles wordt ineens een stuk realistischer. En dat het kan. Kan ineens niet wachten!