Hai , Ik ben Vogeltje en ben 28 jaar. Sinds kort ben ik hier aan het rondneuzen! Mijn man en ik zijn al ongeveer 10 jaar samen, waarvan 3 jaar getrouwd. De kinderwens was altijd iets voor "later, ooit", maar ineens begint het te kriebelen (bij mijn man al langer dan bij mij; hij is ook 10+ jaar ouder dan ik). Ik denk dat ik hier dus vooral op zoek ben naar ervaringen rondom het voor het eerst ervoor gaan, en hoe dat toen voelde. Enerzijds begint het gevoel te groeien maar anderzijds is er ook twijfel: kunnen wij dit? Hoe gaat het financieel? Tot juli 2019 ben ik nog 4 lange dagen in de week (7.00-18.00) weg ivm een opleiding, gaat een zwangerschap niet te zwaar zijn? Maar ja, dat gevoel hè.. En wie weet hoe lang het duurt voor het "raak" is... In het dagelijks leven werk ik trouwens als psycholoog. En verder wonen we op een boerderijtje, houd ik van veel buiten zijn, bezig zijn met mn beestjes en lekker wandelen. Ik kijk er al naar uit om op dit forum ervaringen te lezen en in de wondere wereld van de kinderwens te duiken!
Welkom! En die twijfels zijn heel normaal. Ik had ze ook nog toen ik al zwanger was (wat nou als ik het echt niet kan?), maar het is helemaal goed gekomen
Welkom! Een tip: begin gewoon. Wij hebben er uiteindelijk 8 maanden over gedaan. Ik ken mensen die omwille van de GZ opleiding kinderen hebben uitgesteld en toen bleek dat ze moeite hadden met kinderen krijgen! Hoe ouder je wordt hoe moeilijker natuurlijk. Dat was de reden om toch aan het begin van het tweede jaar te beginnen.. groepsgenoten zijn ook gewoon tijdens de GZ opleiding zwanger geraakt en kindjes gekregen dat was prima voor ze te doen. Ze hadden het zelfs relaxt omdat ze verlof hadden waardoor ze huiswerk konden maken!
Ik ken de verhalen ook helaas... Bizar hè eigenlijk dat deze opleiding zo levensbepalend belangrijk wordt gevonden! Maar ook voor mij is/was? dat zo. De opleiding in komen is zo lang mijn ultieme doel geweest dat ik alleen maar dacht "kinderen kunnen pas daarna". Ook uit loyaliteit naar mijn werkgever, gedoe rondom verlof etc. Het zou bijv. kunnen dat ik na mijn eventuele verlof nog maar voor 1 of 2 maanden terug hoef naar deze werkgever (ik blijf wss niet na mn opleiding) en dat is echt niet handig in ons vak (wat moet ik die 2 maanden dan doen?). Maar ik begin nu steeds meer te denken: ik leef ook nú, wilde altijd moeder zijn voor mijn 30e en inderdaad: wie weet hoe lang het duurt voor het raak is. En ik ben pas klaar letterlijk 3 maanden voor mijn 30e. Ga ik mijn gezinsplanning echt uitstellen uit loyaliteit naar een werkgever die ik daarna nooit meer zie? ... dat soort overwegingen. Mijn man is er overigens meer dan klaar voor, die zou het liefst gisteren beginnen...
Ik heb het bij mijn werk gewoon voorgelegd; ik ga september 2019 ook starten met de KP opleiding en heb gezegd: goh ik twijfel om te solliciteren vanwege m’n kinderwens. Weetje wat ze zeiden? Die opleiding kan best even op pauze! Als je kinderen wil gewoon doen ook al doe je de opleiding. Ze gaven ook aan dat je gezin altijd belangrijker is en dat het natuurlijk even vervelend is voor hun maar dat ze er niet dood aan gaan. Vaak zijn we zelf angstiger dan de werkgever het is natuurlijk ook een vak waarbij veel vrouwen werken en het heel gewoon is.
Ja, maar ik zou er geloof ik ook wat lichter in staan als ik bij deze werkgever zou blijven maar eigenlijk blijft het wel hetzelfde: wat zijn nou helemaal mijn prioriteiten? Lekker bezig hoor, zo snel al de KP in