Ik zit dus sinds begin deze week in de ziektewet... ik ben door de zwangerschap erg depri en voel me gewoon niet in staat om te werken. Kan amper voor mijn gezin en mezelf en mijn huisje zorgen..... maar ik elk geval, ik heb dus met mijn bazin afgesproken dat ik haar op de hoogte zou houden hoe het gaat... (ik werk bij LIDL) Hiermee doelt zij op, bel me van de week en dan vraag ik wanneer je weer komt werken... Toen ik haar vertelde wat er aan de hand was deed ze ook eerst wat lacherig... oh, je hebt gewoon last van je zwangere voorjaarsblues..... (hoe je dat ook mag schrijven) pas toen ik zei dat ik echt depri ben begon ze een beetje te zeggen, ja dan zal je toch aan jezelf moeten gaan werken..... Zelf is ze 30 NOOIT ziek en altijd 45 uur aanwezig en verwacht dit dus ook van al haar werknemers.... nooit zwanger geweest en mag dus helemaal niet oordelen over hoe ik me voel.. Ik weet dat er nu geroddeld wordt over mij op mijn werk, dit is altijd als er iemand ziek is. ik baal als en stekker en ik weet dat ik haar vandaag moet bellen maar ik durf gewoon niet omdat ik weet dat zij me weer om kan lullen dat ik weer met tegenzin en zonder energie ga werken (ik ben niet zo assertief....) met als gevolg dat ik thuis helemaal niks meer waard ben en mijn dochter en man het ervan langs krijgen... Wat moet ik doen om goed voorbereid dit gesprek aan te gaan.... kan iemand me helpen...........
Misschien moet je toch proberen om een paar uurtjes te gaan werken. Tenzij je huisarts en/of VK je wat anders zeggen. Maar door thuis te wachten tot het betergaat ..... ik denk zelf niet dat dat de oplossing is. Daarbij is iedere zwangere de eerste weken erg futloos. Hoort erbij hoor. Wanneer denk je anders zelf dat het moment aanbreekt om weer te gaan werken?
Ik heb mij tot zeker 17 weken futloos gevoeld, maar niet de reden om thuis te zitten. Al wil je het liefst in bed kruipen en de deken ver over je heen trekken, is het niet de oplossing om thuis te gaan zitten. Door misschien een paar uurtjes per dag te werken kan je je stukken beter voelen dan heel de dag thuis te hangen, want meestal word je daar vaak moeier van. Bekken- en rugklachten, extreme moeiheid of misselijkheid zijn dingen die je niet kan tegengaan, en dan is het soms beter om jezelf even ziek te melden. Maar je heb nog een hele periode te gaan in je zwangerschap, en ik denk dat ze je een beetje wil stimuleren om het toch te proberen.. Succes in ieder geval ermee!
Ja wat ze hierboven zeggen is inderdaad waar. Juist wanneer je je vaak neerslachtig voelt is het belangrijk om even uit je isolement te komen. In het begin is dat moeilijk maar je zult merken dat je je er uiteindelijk beter door zult gaan voelen. Probeer gewoon eens een paar uurtjes per dag te beginnen. Als het niet lukt kun je altijd nog 100% ziekmelden. Maak anders eens een afspraak met een arboarts en leg je verhaal voor.
Ik zou ook inderdaad toch proberen om een aantal uurtjes te werken, zo blijf je ook betrokken binnen het bedrijf. En waarom ben je depri als ik vragen mag? Ik mag voorlopig helaas niet werken, maar zou graag willen dat het anders kon.
bedankt voor jullie reacties. ik weet niet waarom ik depri ben. het is erg lastig uit te leggen maar ik weet wel dat het niet "gewone" zwangerschapsvermoeiheid is. Het lijkt gewoon of al mijn blijdschap is verdwenen... wat jullie zeggen over dat isolement is wel waar, ik was zelf ook al bang dat als ik thuis blijf dat ik er dan helemaal in blijf hangen. Ik ga maandag weer proberen op mijn werk. mijn bazin zei al dat ik anders maar gewoon eerder naar huis moet gaan als het niet gaat.. maar dat gaat dan dus wel mooi van mijn eigen uren af..... als ik echt minder wil gaan werken ivm ziekte dan moet ik idd langs de arbo en het daar regelen. Eer dat dat gedaan is ben je ook weer twee weken verder, en ik hoop eigenlijk dat het ergste dan is afgezakt omdat ik dan de eerste 3 maanden door ben... dus voorlopig nog maar even aanmodderen en dan maar hopen dat het beter mag gaan!
Sorry, maar ik vind eigenlijk dat je zo lang mogelijk moet proberen om in ieder geval gedeeltelijk te werken. Ik kan me best voorstellen dat je werkgeefster je klachten niet zo serieus neemt. Depri zijn is echt heel erg vervelend, maar niet direct een reden om niet te werken. Het is voor veel vrouwen zo dat ze in hun zwangerschap alleen maar werken en thuis niets meer uitvoeren en weinig waard zijn. Dat betekent dat de zorg voor je huishouden en voor je dochter voornamelijk op je man neer zullen komen. Stoppen met werken is misschien wel belangrijk als je echt depressief wordt (wat iets anders is dan depri, futloos en geen energie). Overigens is het denk ik wel belangrijk om hulp te zoeken als je het niet meer trekt. Je kunt het aankaarten bij je huisarts en die kan je doorwerwijzen naar een psycholoog of een andere hulpverlener. Je moet nog best wel lang en dan is wat hulp op psychisch vlak best wel goed. Sowieso vind ik dat je wanneer je thuis zit met psychische klachten je tegenover je werkgever verplicht bent daarmee aan de slag te gaan. Als je iets anders (fysiek) mankeert, doe je dat immers ook als het goed is. Sterkte ermee! Groetjes, Esther
Als ik jou was zou ik het met je huisarts bespreken en anders met de bedrijfsarts. Trek je niks aan van van je baas er van vind. Je zorgen over de mening van andere maken help niet echt je beter te voelen. Ga wel niet thuis zitten kniezen, doe iets ontspannend, desnoods dagelijkse wandeling naar de supermarkt om verse groenten te halen, ook al staat het je tegen. Praat met vriendinnen en begin je werk weer rustig aan op te bouwen als je daar goed overvoelt. Kom in ieder geval wel iedere ochtend optijd je bed uit! (oja, ook deze adviezen mag je natuurlijk negeren als ze je niet passen) beterschap!
Hoi meis, ik had hier met +/- 10weken ook erg last van(depri, moe, geen zin in huishouden etc), mijn huisarts adviseerde me wel gewoon te gaan werken anders zou het nog erger worden. Dit heb ik gedaan en in overleg met mijn werkgever een dagje vrij af en toe en nu gaat het weer super! ik hoop dat je er iets aan hebt. Liefs Shir
Ook ik heb de eerste 3 maanden van de zwangerschap me verschrikkelijk moe en depri gevoeld. Het was absoluut een kwestie van de hormonen want er was verder geen reden tot klagen. Ik ben wel gewoon blijven werken, ookal had ik lood in de schoenen om te gaan. Achteraf was ik blij dat ik me een aantal uren nuttig had gemaakt en soms best lol met m'n collega's had. Probeer dus gewoon door te gaan en niet bij de pakken neer te zitten want dat helpt echt niet!
Ik ben met 9 weken zwanger verlaten door mijn man, en ik ben erg misselijk geweest in het begin, maar ik ben eigenlijk al met al maar 1 week thuis geweest. Maar nu merk ik dat ik het wel zwaar krijg. Ik heb nog lang niet verwerkt wat er allemaal is gebeurd, en ik heb nu volgens de verloskundige ook bekkeninstabiliteit. Maar ik durf gewoon niet aan te geven op mijn werk dat het teveel is, omdat ik niet wil dat ze denken dat ik misbruik van de situatie maak, of me aanstel. Het is lastig dat er geen criteria zijn waaraan je kunt toetsen of je thuis moet blijven of niet.
Persoonlijk vind ik dat je je klachten serieus moet nemen. Je werkgever is geen arts en heeft belangen die haaks staan op dat van je kindje. Die lijkt mij dus sowieso de minst goede raadgever. Hoe gaat het werken nu? Als het niet gaat zou ik me weer ziek melden en naar de huisarts/VK gaan om hierover te overleggen. Met hen kan je veel rustiger praten over waar jij je ok bij voelt en laat hen dat dan op een briefje schrijven voor je werkgever (klinkt misschien kinderachtig, maar dan sta je in ieder geval niet alleen tegenover je werkgever). Succes.
Ik ben ook van mening dat jij zelf het beste voelt hoe het met je gaat... en als jij jezelf niet in staat voelt om te gaan werken moet je dat ook echt zeker niet doen! Laat je vooral niet pushen door wat andere zeggen, of door wat andere van je denken... JIJ bent degene die je lichaam kent en JIJ bent degene die voelt wat je voelt, NIET iemand anders dus ook niet je werkgever, je collega's of andere mensen met hun woordje klaar. Sterk zijn en voor jezelf en je kleintje opkomen.. werken is niet het belangrijkste en het komt allemaal wel goed.. Kop op ! Succes, Liefs D.
iedereen bedankt voor de berichten! Ik ben dus 1 week thuis geweest en ben nu al weer even aan het werk. Als het niet lekker gaat vraag ik of ik wat eerder weg mag. Kost me wel mijn eigen uren, maarja dan liever dat als me continu rot voelen! Het depri gevoel is ook steeds minder aan het worden gelukkig. Ik begin nu pas een beetje van de zwangerschap te genieten, al is het nog niet net zoals bij de eerste hoor... We gaan gewoon door en ik zie wel hoe het verder gaat, als ik me niet goed voel ga ik gewoon naar huis, er komen nog meer dagen om te werken in elk geval iedereen bedankt dus voor de goede bedoelingen en adviezen! Groetjes!