Wie hebben er bewust gekozen voor 1 kind?

Wij laten het voorlopig ook bij 1 kindje.

Het bevalt ons uitstekend.

Als hij ooit om een broertje/zusje gaat vragen dan denken we erover na maar voorlopig niet hoor.

 

Hmmm ik ben nog zwanger van nummer 1 dus eigenlijk heb ik hier niet zoveel over te zeggen natuurlijk...
Maar een voordeel van 1 kind lijkt me dat je alle tijd voor dat kind hebt, en het is financieel natuurlijk beter te doen dan meerdere kinderen.
Maar ik zie eigenlijk meer nadelen:
Bij veel ouders met 1 kind zie ik dat ze heel erg "bovenop" hun kind zitten; zitten de hele dag heel erg op hun kind te letten, kind kan niet spelen zonder de ouders. Vaak vind ik die kinderen ook iets meer verwend... Door een broertje of zusje leren ze ook belangrijke sociale vaardigheden (de wereld bestaat niet uit mij alleen, moet ook delen, moet ook soms ergens op wachten etc.)

Dat zijn natuurlijk allemaal dingen die je wel kunt voorkomen als je er alert op bent, maar mijn ervaring is dat het toch vaak zo gaat.
Toch zal ik daar de keus voor een eventuele 2e niet van laten afhangen. Dat is ook een gevoelskwestie, of je er aantoe bent of niet.

Nou ik hoop dat ik niemand heb beledigd

 

Ik ben zelf enig kind en daarom wil ik juist een tweede omdat het niet altijd zo leuk is om de enige te zijn.
Mijn man daarintegen zou 1 ook wel genoeg vinden.

 

Pff zo lastig......
Ik denk hier bijna dagelijks aan.
Ik heb altijd geroepen dat ik 1 kindje wil. Daar was ik zo van overtuigd.
Alle vooroordelen over 1 kind zijn zo te ontkrachten. Uit onderzoek blijkt juist dat deze kinderen vaak intelligenter en sociaal vaardiger zijn. Het leek mij ook wel makkelijker. Financieel maar ook om je eigen leven wat meer te kunnen behouden.
Maar nu we een dochter hebben weet ik het ineens niet meer zo zeker. Ze is het mooiste wat ons is overkomen waarom zou je dat niet nog een keer willen meemaken of nog wel 2 keer.
Ik denk dat het vooral een gevoelskwestie is en daar zijn wij voorlopig nog niet over uit.

 

Over verwend zijn als enigst kind hoeft niet. Ik kom uit een gezin met 5 kinderen, ben tot op het bot verwend. Mn man is enig kind en helemaal niet verwend, kan zichzelf ook goed vermaken. Hij wilt tot nu toe ook maar 1 kind.

 

Nee dat weet ik hoor! Ik zeg ook niet dat het altijd zo is, maar in mijn omgeving zie ik het wel heel sterk. (Bijv. achterneefje van 3 jaar die steeds keihard gaat schreeuwen als er een ander kindje bij zijn speelgoed in de buurt komt, op zich misschien niet eens vreemd op die leeftijd, maar dan de ouders: "wat wil je dan? wil je dit voor jezelf houden? oke kom maar dan, wil je nog iets anders? etc :thumbdown: )

Ik snap natuurlijk wel dat dit voorbeeld extreem is hoor

 

bij ons is het ook zo hoor. Ik was dan wel alleen met mijn zusje maar mijn vriend enig kind en was ook totaal niet verwend ed.

Denk dat het ook wel helpt dat mijn zoon naar de creche gaat en daar leert hij ook bepaalde sociale vaardigheden

 

enig kind zijn en dan naar een dagverblijf gaan (doen er ook veel)

daar leren ze delen en samen spelen.....
ligt er maar net aan hoe sociaal jij je kind laat opgroeien...

nu ben ik een voorstander van kinderdagverblijven dus kan me voorstellen dat er andere meningen over zijn

 

Ik had het er laatst nog met mijn moeder over. Zij is enigst kind. Je weet niet beter en groeit ermee op. Het gras is altijd groener aan de overkant.
Waar ze nu erg tegenaan loopt, is dat zij als enige de beslissingen over haar moeder moet nemen (die is behoorlijk aan het aftakelen) en overal voor "opdraait". Ze had heel graag een broer of zus gehad waar ze mee kan overleggen of een stukje zorg delen.
Nu is een broer of zus daar geen garantie voor, maar ik merk nu al dat bij familieaangelegenheden wij (broers en zussen) elkaar toch opzoeken.

Het beste is volgens mij je gevoel er in laten leiden. Als jij zo gelukkig bent, dan is het toch goed? Een kind uit rationaliteit geboren, lijkt me toch ook weer een ander uiterste.

 

Oke meiden, om mijn eigen verhaal maar even onderuit te halen, jullie moeten dit eigenlijk even lezen: http://www.ouders.nl/mopv2007-enigkinderen.htm

Hier gaat het over de sociale ontwikkeling van een enig kind. En er bleken vrijwel geen verschillen te zijn, behalve in China. Daar was uit een studie gebleken dat enig kinderen egoistisch waren maar over de betrouwbaarheid van dat onderzoek wordt getwijfeld


nou dan blijft er voor mij nog maar 1 argument over om meer dan 1 kind te nemen: Als je het leuk vind! En je eerste kind vindt het vast ook leuk, maar die redt zich dus ook prima zonder broertje of zusje

 

Ik had dat onderzoek ook al gelezen...
Enige kinderen worden nooit gedwongen om hun speelgoed te delen, en zouden er daarom meer voor open staan om het wel te gaan delen met anderen.

Wij laten het ook bij 1 kind. Ik vind het heerlijk, financieel is het voor ons beter, we hebben nu nog ruimte zat.
Daarbij komt dat ons puppenkind over 1,5 week komt, dus toch een béétje een 2e kindje

 

Ik ben zelf ook enig kind, maar ik zou het zelf niet bij één kindje willen laten.
Ik heb een prima kindertijd gehad maar als ik mocht kiezen toch wel graag een broetje of zusje gehad, lijkt me gewoon gezelliger in huis.

Manlief wil het best bij één kindje laten, hij zegt; eerst kijken of dit bevalt. Sorry? zeg ik dan.... en als het niet bevalt dan weer inruilen?

Ik snap hem wel, de situatie moet het toelaten. financieel e.d. je wilt misschien nog wat tijd voor jezelf kunnen houden noem maar op. Maar goed... dan nog zou ik het niet bij één willen laten hoor.

 

Ik zou me niet uit het veld laten slaan als jij gelooft dat je het bij 1 kind wil laten. Als je dat kind met liefde opvoed dan zal het gelukkig worden, daar zou ik niet te bang voor zijn.
Een 2e kind krijg je niet voor het eerste kind toch? Daar kies je voor omdat je het zelf wilt lijkt me.

 

Wij kiezen bijna zo goed als zeker voor 1 kindje (al kun je natuurlijk nooit in de toekomst kijken....).
We zijn dolgelukkig met ons kindje en ons gevoel zegt dat ons gezinnetje zo compleet is. We hebben het heerlijk met z'n drietjes, 2 konijntjes en in de toekomst hopelijk een hondje.

Er wordt nog wel eens de opmerking gegeven dat het ook fijn voor later is als het kind een broer of zus heeft ivm bijv. ouders die ziek worden of komen te overlijden. Om dan de zaken samen te kunnen regelen.

Ik snap wel wat er mee bedoelt wordt (ikzelf heb een broer, mijn man is enig kind), maar aan de andere kant ken ik toch ook wel veel mensen in mijn omgeving waarbij de broer of zus eerder is overleden dan de ouders.
Dus dan alsnog staan ze er dan alleen voor om alles te regelen.
Ik bedoel dit niet als commentaar hoor, zeker niet. Maar ik vind het altijd een beetje een rare reden om nog een kindje te willen.

 

Hier ook geen kinderwens meer.. ( zeg ik nu) Wij genieten enorm van ons meisje maar ook van de rust die er nog is. Dat wordt met een 2e kindje waarschijnlijk anders.. ook oppas, financieën moeten dan allemaal goed bekeken worden.

Misschien met een jaar of 4 , maar als het aan ons ligt blijft het hier bij.

 

Wij houden het er ook bij een kindje. Dat was al de planning, wij zijn al heel blij dat het gelukt is en ivm mijn leeftijd en mijn vorige zwangerschap denk ik dat het ook geengoed idee is om het er weer op de wagen.

 

Inderdaad. En trouwens, wie zegt dat je kindje het zo goed gaat vinden met zijn broer of zus? In mijn werk kom ik families tegen...je wil het niet weten!

 

Die opmerking over de zorg voor je ouders delen, is puur iets wat mijn moeder (enigst kind) nu heel erg mist. Natuurlijk weet je niet van te voren hoe het loopt. 't Was een gevoel van mijn moeder.
Ik blijf erbij, doen wat je gevoel zegt, op die manier zijn je kind(eren) ook het gelukkigst.

 

Wij willen het ook bij 1 kindje houden, maar er zijn idd best veel dingen waarvan ik me afvraag hoe dat dan moet. Bijvoorbeeld met vakanties of idd later als wij ouder zijn of er zelfs niet meer zijn. Want punt bij ons is ook dat zowel mijn broer als de broer van mijn vriend zeer waarschijnlijk geen kinderen krijgen of pas over een hele tijd. Dus Thijmen krijgt waarschijnlijk ook geen neefjes en nichtjes.
Gelukkig is Thijmen wel een kindje dat zichzelf kan vermaken, ik laat hem ook bewust een tijdje doen. Is ook erg leuk om naar te kijken, zo'n kindje wat door je kamer heen scharrelt en alles probeert te ontdekken