wij hebben dit thuis geoefend met een soort rollenspel. de kleine vond dit erg leuk om te doen en het kwam helemaal over. ze kan je precies vertellen wat te doen als iemand haar zomaar wil meenemen. gelukkig snapt ze ook dat ze soms wel naar vreemden mag toestappen, als ze mij bijvoorbeeld kwijt is in een pretpark of iets dergelijks. ze zal dan wel gewoon naar iemand toestappen om te vragen het nr op haar arm te bellen omdat ze mama kwijt is. ze is niet bang voor vreemden maar zal zich nooit zomaar laten vastpakken zonder dat de persoon in kwestie er zonder blauwe plekken en permanente gehoorbeschadiging vanaf komt hoe leren jullie je kinderen het gevaar van sommige vreemden zonder ze bang te maken voor mensen in het algemeen?
Ik kreeg een tip van een andere moeder die ik wel goed vond: leg uit dat ze sowieso niet met anderen mee mogen gaan zonder het eerst even aan papa of mama te melden. Of ze diegene nou kennen of niet, altijd éérst naar papa of mama om te vragen of je met iemand mee mag. (En als je op school of bij de BSO bent: alleen met iemand mee als de juf of meester het goed vindt.) 'kinderlokkers' kunnen namelijk ook bekenden zijn, of doen alsof ze jou of je kind kennen. Dus zeggen dat ze niet met een vreemde mee mogen gaan, daar red je het niet mee vrees ik.
Ik heb uitgelegd dat ze, als ze mama kwijt zijn in de winkel/pretpark/net waar we zijn, ze bij voorkeur naar iemand moeten gaan die een jasje (of iets dergelijks) van het park aan heeft. Dus niet naar zomaar iemand, maar iemand die daar werkt. Ze weten nu dus als we bij de Jumbo zijn dat ze naar iemand toe gaan die een zwart/geel truitje/jasje aan heeft. Binnenkort gaan we naar de efteling, dan zal ik meteen als we er zijn uitleggen hoe iemand eruit ziet die bij de efteling werkt (ik heb op dit moment geen idee wat ze tegenwoordig aan hebben) en ze krijgen allebei een bandje aan met onze telefoonnummers erop. Niet met vreemden meegaan heb ik eigenlijk nog niet uitgelegd, dat moet ik idd nog doen.
Oh, ik heb hier ook nog een paar gesprekken te gaan. Gisteren was ik boven met de jongste toen er iemand voor de deur stond. Heeft meneer dus vrolijk de deur open gedaan en stond al te kletsen met de bezorger. Eerst maar eens er voor zorgen dat hij niet zomaar de deur voor iedereen open doet. Ik heb al een stevig gesprek met hem gehad dat hij alleen de deur open mag doen als papa of mama dat zeggen. Hij kletst ook echt met iedereen. Ik wil hem inderdaad ook niet onnodig bang maken, dat spontane is juist ook wel leuk en handig. Maar we hebben dus nog wel een weg te gaan om het goed te sturen.
Bri - dat is inderdaad ook een idee. klinkt zo vanzelfsprekend maar dat is voor een kind misschien niet zo. omdat het voor jezelf zo logisch klinkt om het eerst even te zeggen zou je het bijna over het hoofd zien om even uit te leggen dat dat wel heel belangrijk is Bluesky - in de efteling dragen ze van die mooie bruin/blauwe hesjes met een efteling e erop gelukkig dragen ze overal inderdaad vrij opvallende kleding, dat is een geluk.
zo is die van mij dus ook inderdaad. zo heerlijk spontaan en sociaal. eigenlijk vind ik het maar zielig om haar duidelijk te moeten maken dat niet iedereen zo lief en aardig is als zij zou willen. ik wil ook absoluut niet dat ze nooit met iemand durft te praten of iets dergelijks. zonde hoor, dat er zoveel idioten rondlopen.
Zo heb ik met haar ook bewust geoefend : 'Mama heeft gezegd dat het goed was hoor, ga je mee?' - dat ze zelfs dan, het echt eerst zelf moet vragen. En mijn lieve sociale meisje heb ik ook duidelijk gemaakt dat als iemand hulp nodig heeft waarvoor ze even mee moet lopen: Eerst aan mama vragen of het mag! En anders niet. Moet je mee? dan gillen, bijten, krabben, slaan en schoppen etc. Alles wat anders nooit mee. Want er zijn ook gewoon mensen die kinderen stelen.
ja inderdaad. mag je dat ook eens allemaal gewoon wanneer je vastgepakt wordt, jezelf op de grond laten vallen, slap houden (dan ben je hartstikke zwaar) en op je allerhardst gillen en dan het liefst nog iets van 'laat me los- ik ken jou niet!' dan reageren anderen vaak echt wel.
Ik speel die rollenspelletjes ook regelmatig met mijn dochtertje van 3 en ze reageert op de juiste manier op het niet meegaan met een meneer/mevrouw die snoepjes, jonge hondjes, mooi speelgoed enz thuis heeft. Ook leer ik haar om niet met bekenden mee te gaan. Waar ze wel soms de mist mee in gaat is het rollenspel waarin een onbekende haar hulp vraagt, bv kan je mij de supermarkt wijzen, helpen een hondje te zoeken enz..... En dat is juist de meest toegepaste truc van deze zieke personen. Hart brekend ook omdat kinderen zo graag behulpzaam zijn....
die van mij was iets ouder ik denk net 5 jaar. wat knap dat jou kleine dat al zo goed begrijpt met 3 jaar ik had toen nog geen idee hoe ik dat moest brengen idd en ik vond het zo verschrikkelijk zielig om dat vertrouwen in anderen even de grond in te boren, zo voelde het voor mij dan in ieder geval
Het is inderdaad heel triest dat het nodig is om ze al zo snel bewust te moeten maken van de gevaren in de grote boze wereld.
Inderdaad niet fijn dat je je kinderen daarop voor moet bereiden, maar helaas moet het. Ik ben echt al heel lang hier mee bezig, ik herhaal al heel lang de afspraak dat ze nooit zomaar met iemand mee mag gaan, altijd eerst aan papa of mama komen melden dat ze mee gevraagd wordt en wij kunnen dan zeggen of het wel of niet goed is. En heb ook afgesproken met haar dat wanneer een iemand haar iets beloofd zoals kadootjes, snoepjes, puppy's etc ze dit niet mag aanpakken en wanneer ze het tegen mij komt vertellen ze een veel groter kado of snoepje krijgt. Zo was onze dochter laatst aan het buitenspelen en kwam bij de buurvrouw een moeder aan de deur en was haar kind kwijt, ook daar was haar dochter niet en toen fietste ze huilend weg. Mijn dochter vroeg gelijk waarom die mama huilde, dus ik heb even duidelijk uitgelegd waarom die mama huilend wegfietste. Nou dat heeft indruk gemaakt, want ze heeft het er soms nog over. Soms wel lastig, want je wil je kind niet bang maken, maar wel voorzichtig.
Hier zojuist ook de vraag aan mijn dochter gesteld.... En ja hoor, ze is er nog niet tegen bestemd. Zegt volmondig ja dan ga ik mee.... We zullen er hard aan moeten werken, want hoor dat er in de omgeving een pedofiel actief is. ze wordt door buurmeisjes die wel alleen mogen spelen op het schoolplein, vaak gevraagd om mee te gaan, maar ze mag van mij dus echt nog niet
@jnice he getver, dat snap ik inderdaad dat ze dat niet mag. het klinkt gemeen maar bij mijn kleine meid heb ik het voornamelijk een beetje met het schrikeffect gedaan met een rollenspel. ze was een beetje geschrokken maar voornamelijk verbaasd dat er echt mensen zijn die kinderen zouden stelen. dat is zoooo gemeen. nu was er pas natuurlijk ook die vermissing van die twee jongetjes steeds op tv en een tijdje terug een vermist jongetje dat was verdwenen van een speelpleintje en dat heeft ze ook op het nieuws gezien en is wel aangekomen. nu is de mijne natuurlijk ook wel iets ouder en kan dan de dingen wat makkelijker samen plaatsen. uiteindelijk snappen ze het gelukkig wel, maar het blijft zonde van die lieve onschuldigheid.
Daarom mag Eva van mij absoluut nog niet alleen buiten spelen. Ik vind haar gewoon echt nog te klein. Vorig jaar is in een plaats hier verderop een kindje van 5 meegenomen en misbruikt.... Dan maar liever nog even te bezorgd. Eva is wel voorzichtig, maar ik vertrouw er toch niet voor 100% op.
Zijn er ook boekjes over dit soort onderwerpen? Onze kleine man van 4 is zo goedgelovig, die gaat met iedereen mee. Ik kan praten zoveel ik wil, het lijkt niet goed tot hem door te dringen. Hij mag dus ook absoluut niet alleen naar buiten.
Recentelijk hoorde ik een tip mbt een wachtwoord. Spreek een wachtwoord af met je kind. Als iemand zegt dat het kind mee moet omdat bijv mama niet kan komen, kan het kind vragen naar het wachtwoord. Als deze persoon het wachtwoord niet weet, dan hard weg rennen of schreeuwen.
nog een tip. Als je kind jou kwijt is moeten ze op zoek gaan naar een mama met kindjes en niet zomaar een vreemde aanspreken. Ze kunnen je natuurlijk kwijt raken op een plek waar geen mensen met herkenbare jasjes zijn (op de markt, kermis ed)
ik heb mijn dochter wel voorgelicht en het net nog maar een keer gecheckt bij haar. Mijn dochter is wel een verstandig meisje met wie je goed afspraken kunt maken. Ze speelt wel graag rn lekker buiten en dat moet ook gewoon kunnen. Als ze alleen is blijft ze rond huis en met haar vriendjes en vriendinnetje mag ze wel naar het speeltuintje, dan zijn ze met 2 of 3 kinderen minimaal. Ik kan haar dan vanaf hier niet zien, maar heb het idee dat er met meerdere kinderen minder snel iets gebeurt (weet niet of het echt zo is, maar voelt wel ok zo). Broer speelt ook mee buiten, maar die wil ik altijd kunnen zien. Heb hem nog niet voorgelicht, maar hij moet nog 3 worden.
Ja, in dit boekje gaat het ook over afspraken maken, niet met vreemden meegaan, wat ze wel of niet moeten zeggen/doen, wie er bijv. aan hun billen mag zitten (dokter, papa, mama, juf, alleen om te helpen, verder niemand), zonder bangmakerij: bol.com | Nee !, Sanderijn Van Der Doef | Boeken Een vriendin van mij werkt bij de zedenpolitie en van haar heb ik geleerd ze altijd naar een vrouw, liefst een andere moeder te laten gaan als ze je bijv. kwijt zijn. Dat kun je ook oefenen door bijv. in een pretpark te zeggen 'naar wie zou jij toe gaan als je mama nu niet meer ziet? Dan kunnen ze diegene aanwijzen. In pretparken/dierentuinen, het zwembad etc., zeg ik vaak in het begin ook 'kijk, zo ziet iemand er uit die in het park werkt, met zo'n groen shirt met een beer erop' o.i.d. In de speeltuin wilden laatst 2 grotere jongens mijn zoontje cola geven. Ik keek vanachter een heuveltje toe, ik zag ze ook zo rondkijken of niemand ze zag. Gelukkig zei mijn zoontje 'nee' en kwam daarna gelijk weer naar mij toe om dat te zeggen. Heb gezegd dat ik het heel goed vond dat hij dat had geweigerd.