Hoi meiden, Even van me afschrijven... Ik ben net zwanger, en ik ben om de een of andere reden zo bang dat het mis gaat!! Ik heb daar geen reden voor, want de vorige zwangerschap ging gewoon goed (wel extreem misselijk, maar verder ging het gewoon allemaal goed). De vorige keer had ik ook niet zo'n last van deze angst, maar nu.. Ik denk bij elk steekje en dingetje, oh jee, blijven zitten hoor baby! Hebben jullie dat ook? Misschien komt het ook omdat je op zp natuurlijk veel leest in de onderschriften over mk's. Ergens kan ik het me ook niet voorstellen dat ik 2 keer zo veel geluk heb. (ben normaal altijd nogal een pechvogel) Enniewee, herkennen jullie dit? Liefs, Foxter
Aller eerst gefeliciteerd met je zwangerschap. Herken je gevoel heel goed. Juist doordat je weet nu wat er allemaal fout kan gaan en wat je dan moet missen maakt je zo onzeker. Als je voor de eerste keer zwanger bent weet je niet wat er komen gaat en dat maakt het misschien wel iets makkelijker
Dat zou inderdaad wel eens kunnen Meara, ik weet hoe mooi en prachtig (en zwaar ) een kindje is. Misschien ben ik daardoor extra bang om hem of haar te verliezen. Ik hou nu ook al zo veel van dit nog heeeele kleine kindje, dat is wel anders dan de eerste keer. Toen kon ik me nog niet goed voorstellen dat er echt een baby in mn buik zat
Gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik herken de angst wel. Ik ben nu voor de eerste keer zwanger en persoonlijk vind ik het niet makkelijk. Maar goed, wij hebben in onze omgeving ook een voorbeeld waarbij het niet goed is gegaan, dus dat speelt bij mij misschien ook wel mee, ik weet het niet... Maar ik maak me ook bij het minste of geringste ongerust...
Allereerst gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik herken je angstige gevoel ook! Ik ben nu 16 weken zwanger van mijn tweede. Bij de eerste was ik nergens bang voor en was ik heel onbezorgd. En nu bij de tweede heb ik tot de eerste echo met 10 weken zo in de stress gezeten. En ik ging er ook vanuit ging dat die stress nooit goed kon zijn voor de kleine. Ik denk ook dat het kwam uit het feit dat je nu meer bewust bent van het grote wonder. En ik had ook last van verhalen over miskramen in mijn directe omgeving. Mijn moeder en schoonzus hadden ook een voorbeeldige 1e zwangerschap en hadden daarna 2 miskramen dus ik was er heilig van overtuigd dat ik niet zo veel geluk kon hebben dat het bij mij bij de 2e wel weer goed kon gaan. Daarnaast denk ik ook dat hormonen meespelen Ik wens je in ieder geval een onbezorgde zwangerschap!
Ik heb het ook heel erg gehad in het begin. Elk bezoek aan de wc was ik bang dat ik bloed in m'n slip zou vinden... Nu is die angst al een stuk minder, maar kijk elke keer wel weer erg uit naar de volgende controle of echo. Toch weer een bevestiging dat het goed zit. En gefeli!
van harte!! ik heb al 3 echos gehad ik voel de kleine al weken goed en iedere 2 weken horen we het hartje en NOG onzeker hihihi dat zal ook wel totdat het geboren is blijven erg he?geniet ervan
Ten eerste, hartelijk gefeliciteerd! Ik herken het ook! Nu bij de 2e lijkt het inderdaad veel erger dan bij m'n 1ste zwangerschap. Ik dacht juist nu wat relaxter te zijn maar niet dus. Ik mag morgen weer naar de gyn maar was gister helemaal in de stress.. vandaag gelukkig alweer wat rustiger Bij mij in een ander topic heeft iemand een ma gehad en dat vind ik zo beangstigend.. dat je je gewoon zwanger kan voelen terwijl het toch fout zit. Plus dat je inderdaad in heel veel onderschriften leest over mk's e.d. .. dan ga je echt doemdenken en denk ik al snel, waarom zou het mij wel gegund zijn he
Ik heb mezelf aangeleerd alles maar gewoon op me af te laten komen aangezien ik toch nergens wat aan kan veranderen ook. In het begin vond ik dit erg moeilijk, zeker aangezien je bij alles wat je leest in het begin ook steeds tegenkomt dat het mis kan gaan etc. Nu ze echt bijna de hele dag door beweegt maak ik me nog zelden druk, het is denk ik dus ook wel iets wat een beetje bij de begin fase hoort. En nog gefeliciteerd natuurlijk!
Heel herkenbaar! Ook hier heel erg bang dat het mis zal gaan. Zeker nadat ik dat van de week ook nog eens droomde... Volgende week gelukkig een echo, hopelijk blijkt dan weer dat alles OK is. Ik hou het er maar op dat het komt door de hormonen.
Hai Foxter, Volgens mij lopen we precies gelijk Ik herken je angst ook! Voor mij is het de eerste, en ik heb helemaal geen benul van wat me te wachten staat.. Maar een beetje angst is er wel! Straks gaat het mis.. En wat jij ook al schrijft: gek genoeg ben ik nu al zo gehecht aan het mini-mini-mini-mensje in mijn buik.. Maar probeer vooral te genieten meis! Je hebt er zelf geen invloed op, je lichaam moet het doen. En hee.. je bent zwanger!! Geniet!
Ik had het vooral bij de eerste heel erg. Gelukkig ij de tweede een stuk minder. Ik bedacht me altijd dat heel vele malen vaker goed gaat dan fout! Oftewel 9 van de 10 keer gaat het goed, die kans is toch heel groot. Positief denken!!
nou ik heb ook die angsten en twijfels... maar ik geloof dat die niet eerder echt overgaan dan waneer ik mijn kindje over negen maanden gezond en wel in mijn armen kan sluiten......... Dat komt inderdaad ook door de nare verhalen om je heen! maar bedenk er zijn veeeeeeel meeeeer Happy endings!
heel herkenbaar hoor! Ik ben pas zwanger van ons 3e ukje...altans bijna 15 weken nu, maar er is nog steeds een angst ondanks dat alles goed is. In het begin heel veel missenlijk geweest en overgegeven, maar nu gaat alles goed. En ik heb 2 gezonde zwangerschappen gehad, dus ja waarom zou dit fout moeten gaan...maar ja de angst blijft hoor!
Ik herken het wel. Volgens mij heeft het te maken omdat je al weet wat het is om een kindje te hebben. Je houdt er zo onbeschrijflijk veel van. Je bent bang om dat te verliezen.
Gefeliciteerd! hier ook hoor! je hoort idd zovaak dat het misgaat, vooral hier op het forum. ik had ook zoiets van; bij de eerste is alles goed gegaan, nooit een miskraam gehad en nu meteen weer zwanger, ik kan toch nooit zoveel geluk hebben?! onzin natuurlijk, hier ben ik die enge eerste 12 weken gelukkig voorbij en eerlijk ik ben echt opgelucht. maar nu komen langzaamaan weer die angsten voor de 20 weken echo. en net als bij de eerste zal het daarna wel weer voor de geboorte zijn. sommige zeiden hier, het houdt pas op als je je kindje veilig in je armen hebt.. nou reken er maar niet op hihi! ik spreek uit ervaring, als je eenmaal van jezelf zo bent (angstig, bang dat er iets mis gaat) dan ben je dat ook nog als de kleine er is helaas. oh wat was ik bang voor wiegendood bijvoorbeeld. en nu nog steeds, ben ik af en toe bang om mijn kindje te verliezen zorgeloos zal ik nooit meer worden maar foxter, je zult zien, bij de tweede zwangerschap gaan die eerste weken ook zo voorbij omdat je al druk bent met je andere kindje.
Nee inderdaad haha! Je maakt je eerst zorgen of je wel zwanger raakt maar als je het eenmaal bent beginnen de echte zorgen pas echt.. je blijft je zorgen maken over je kindje hoor, dat gaat nooit meer over
Ik denk dat iedereen het wel herkend.. Ik was in het begin (nu af en toe nog steeds) doodsbang dat het mis zou gaan.. Het is onze eerste en je weet absoluut niet wat je te wachten staat. Maar je hebt het niet in de hand, enige wat je kan doen is ervan proberen te genieten! Want het gaat zo ongelooflijk snel! Ik weet nog dat ik banners van meiden hier zag die op de 20 weken zaten en ik dacht: "Dat duurt nog zo lang!" Nou de tijd is voorbij gevlogen, ik weet niet eens hoe het voorbij is gegaan! Dus geniet ervan..