bevallingen

Er staan hier al meerdere van dit soort topics, maar ik wil je mijn ervaring nog wel even geven hoor. Het blijft leuk om erover te vertellen, haha.

Mijn eerste bevalling was erg makkelijk en snel, duurde net 3 uurtjes vanaf de eerste wee, met drie kwartier persen. Behalve dat het zo snel ging, ging het echt prima volgens het boekje. Het was stil en vrij donker in de kamer, heel rustgevend allemaal. Het persen herinner ik me daarvan ook als een fijne fase, heel rustig, steeds een stukje vooruit en een stukje terugzakken. Heel geleidelijk. Het enige zware daarvan was dat er een schoudertje bleef steken, waardoor het laatste stukje vrij lang duurde.

De tweede heeft ruim 2,5 uur geduurd, met 1 perswee. Het ging gelijk flink van start, met stevige weeën die gelijk al steeds sneller kwamen. Omdat ik al vrij ver overtijd liep, mocht ik gelijk de verloskundige bellen. Die kwam na een uur en brak toen de vliezen. Daarna ging het snel. Met een flinke plof voelde ik de baby eindelijk indalen en binnen de korste keren zat ik midden in een stevige weeënstorm. Nog een uurtje later had ik 4 cm ontsluiting en mocht ik de weeën op de baarkruk gaan opvangen. En een kwartier later is hij geboren, met een enorme perswee. Dat laatste stuk was echt heel heftig en ik hoop ook niet dat ik dat ooit nog eens mee hoef te maken, maar achteraf was het wel fijn dat het zo snel voorbij was. Enige nadeel was dat je dan uiteindelijk toch al die weeën nog wel krijgt, ik heb nog 3 dagen flink naweeën gehad, maar daar mag je dan gelukkig hoge doses paracetamol voor slikken.

Hier dus twee snelle bevallingen, maar de tweede vond ik eigenlijk een stuk heftiger, doordat het zo onverwacht snel eindigde.

 

De eerste 's nachts gerommel en in 4 uurtjes bevallen in een weeenstorm. De placenta bleef vastzitten dus deze moest operatief verwijderd worden en een bloedtransfusie i.v.m. 2,5 liter bloedverlies.
De tweede bevalling in 2 1/2 uur. Weer een vastzittende placenta met een OK. En weer een bloedtransfusie voor een bloedverlies van bijna 4 liter.
Wel veel sneller dus maar in totaal wel heftiger.
Verder heb ik niets te klagen want bevallen in 2 1/2 uur is gewoon erg snel. Alleen de rest is een stuk minder, een reden om niet meer zwanger te mogen raken.

 

Bij de eerste was ik veel meer ontspannen.. ik wist niet wat me te wachten stond dus daarom liet ik alles gewoon over me heen komen.
Direct na de bevalling zij ik.. oo dat doe ik zo weer...Het viel me echt reuze mee...
Ik had geen last van naweeen.
Bij de tweede was ik meer onzeker..zag tegen de pijn op en op alles wat me te wachten stond.
Na het breken van de vliezen heeft het een tijd geduurd voordat de weeen echt op gang kwamen omdat ik te gespannen was en me alleen maar zorgen maakte om andere dingen dan me op de weeen te concentreren.
Uiteindelijk heb ik aangegeven aan de vk wat me dwars zat en na dat dit uitgesproken was en ik even richting beneden wilde kwamen direct de weeen en is mijn kereltje 3 uur later geboren.
Deze keer wilde ik totaal niet luisteren naar wat ze zeiden omdat ik verging van de pijn (ontlasting wat eruit moest), voor mijn gevoel schreeuwde ik het uit (mijn man vond het allemaal wel meevallen).. uiteindelijk ben ik wel sneller bevallen dan van de eerste maar was ik gewoon meer in paniek waardoor ik me niet kon ontspannen... bij hem had ik wel wat naweeen die kwamen toen de bv op gang was.
Bij de derde heb ik alles over me heen laten komen, ik had het immers al 2 keer gedaan en ik dacht als ik me goed blijf focussen op de weeen dan is het snel gedaan
Ik had gedroomd binnen een uur te zijn bevallen hahah dus met die gedachten in mijn achterhoofd dacht ik echt alles aan te kunnen.
Uiteindelijk had ik natuurlijk wel langer weeen dan een uur. maar ze waren te doen en het viel me reuze mee.
Toen ik getoucheerd werd en er 3 cm weggemasserd werd heb ik het echt uitgegild, raakte in paniek door de pijn en begon te hyper ventileren...ik ging bijna van mijn stokje en werd spier wit.
Ik voelde me gewoon naar worden en het leek net of ik van de wereld was en ik hoorde ze ook al ver weg tegen me praten (teken van hyperfentileren en bijna flauw vallen)
Ik trok mijn man en een andere vk zowat boven op mij
Toen ik eenmaal 10 cm had zetten ik kracht om te persen en ze schoot er al direct uit .
Deze bevalling duurde iets langer dan mijn middelste...maar door dat het heel snel is gegaan wat betreft het persen had ik direct nadat ze geboren was echt hele erge naweeen..deze deden echt pijn
Heb van geluk mogen spreken dat ik allemaal snelle bevallingen heb gehad

 

o wat heftig zeg!!

Dat is mijn grootste angst na de bevalling. Niet eens het bevallen en de pijn maar dat de placenta blijft zitten.

Bij Isabella moest de VK ook echt even op de buik drukken.

 

Tja ik vond mijn eerste bevalling een eitje de tweede bevalling een stuk minder

Maar goed bij de tweede heb ik maar twee uur weeen gehad maar dat waren wel hele beste weeen dus ik vond de tweede minder. Maar kwa tijd maakte het niks uit.

 

mijn eerste bevalling was een super bevalling, althans dat denk ik, had ook het record van die dag (werd me later verteld) en nog wel op eerste kerst..extra kadotje denk..haha..
ben in totaal 3 uur in het ziekenhuis geweest waarvan nog geen 40 min de bevalling..

ik hou me hart vast voor deze bevalling... heb nl zoiets van, zo goed kan het nu niet meer gaan!... hoe gek kun je jezelf maken he haha....

 

Mijn eerste bevalling was behoorlijk heftig. Werd ingeleid vanwege een te hoge bloeddruk. Hele zware weeën (rug) en ben knock-out gegaan. Daarna een ruggenprik gekregen en toen ging het wel weer redelijk. Vanaf de eerste wee heeft de bevalling 33 uur geduurd. Vanaf het moment dat de vliezen gebroken zijn heeft het 6 uur geduurd.

Mijn 2de bevalling was echt een eitje. Rond 22.30 dacht ik dat ik voorweeën had. Om 00.30 mijn man van zijn werk gebeld, omdat ik twijfelde of het nu wel of geen echte weeën waren. Om 01.15 was de verloskundige er. Had toen 3 cm ontsluiting, om 01.30 zijn de vliezen gebroken en zijn we naar het ziekenhuis gereden. Onderweg kreeg ik al persweeën. Om 02.00 had ik volledige ontsluiting en met om 02.15 begonnen met persen. Om 02.34 was onze zoon er.
En echt, heb bij de 2de geen centje pijn gehad. Daardoor was het besef dat ik bevallen was wel wat minder moet ik zeggen.

 

Ik hou me daar ook maar aan vast , de eerste duurde vooral lang en was daardoor zwaar.. Dus de 2e, kan alleen maar makkelijker gaan, daardoor sta ik er voorlopig ontspannender in... Maar wie weet veranderd dat nog bij 37 weken

 

Erg herkenbaar sommige verhalen!

Beide bevallingen waren redelijk snel ongeveer 5/6 uurtjes.
Bij mijn eerste ging ik er blanco in, je weet niet wat je te wachten staat. Na 3 keer persen was mijn zoon geboren. Ook de placenta kwam er gewoon snel uit. Na afloop had ik het gevoel dat ik het zo nog een keer zou kunnen doen.

De geboorte van mij dochter was iets sneller maar zelfs nu krijg ik nog wel een flashbacks. Op ongeveer 5 centimeter kreeg ik een huilbui omdat ik dacht dat ik nog lang weeen zou hebben en ik ze toen bijna ondragelijk vond. Even later zat ik in de ambulance vanwege bloedende placenta. En na 40 minuten met 1 mega perswee werd me dochter gelanceerd. En juist dat laatste stukje zit nog vers in mijn geheugen. Ohja, daarna nog een aantal dagen naweeen gehad en dat was bij de eerste totaal niet zo.

Conclusie: de 2e was sneller maar in mijn beleving veel zwaarder.

 

Ik ben heel zenuwachtig voor m'n tweede bevalling..
Martijn is geboren met een keizersnede omdat hij in stuit lag en tijdens een weeenstorm duidelijk werd dat zijn voetje naar beneden schoof dus moest met spoed naar de ok.

Ons meisje ligt nu wel goed en is ingedaald dus kan waarschijnlijk via de normale weg geboren worden.
Maar dit is dus mijn eerste vaginale bevalling en vind het doodeng nu het steeds dichterbij komt.
Ik ben ook bang dat ik weer een weeenstorm ga krijgen.
Het is pas sinds een paar dagen dat ik er zo over denk, eerst had ik zoiets van we zien wel.

Ik denk dat ik het bij de gyn ga aangeven, dan weten hun er ook van.

 

Ik ben ook erg benieuwd hoe de 2e bevalling zal zijn..
Ik hoop vooral korter en minder heftig.. ik lag gewoon te slapen tussen mijn weeen door.. Voor de laatste cm moest ik met de ambulance naar het ziekenhuis.
Ik hoop gewoon dat alles goed zal gaan.

Ik maak me er totaal nog niet druk over.. elke bevalling is anders dus ik wacht het wel af

 

Een vriendin van mij is gister bevallen van een meisje!
2e bevalling.. ze heeft het heftiger ervaren als de eerste maar deze bevalling duurde wel korter

 

Ik hoop dat jullie 2e bevalling mee gaat vallen. Bij mij zit de eerste er aan te komen en heb dus geen vergelijkingsmateriaal....

Tuurlijk weet ik dat het geen pretje, maar ik zie wel hoe het gaat verlopen en ben denk ik op dat moment allang blij dat de baby er eindelijk uit wil!

 

Ja zo is het!
Het is toch bij iedereen anders..

 

Ik ben ook erg benieuwd!!

1e bevalling was erg makkelijk. Bij 42 wk en 1 dag begonnen eindelijk de weeen s'-nachts...zou anders s'-morgens ingeleid worden. Ik dacht dat het oefenweeen waren, zei nog tegen mijn man nee dit zijn geen echte hoor want die doen pijn....Na 3 uurtjes onder de douche en puffen zei mijn man er zit wel regelmaat in...bel het zkh anders even...Ik bellen en die mevrouw zei kom maar, maar als er geen ontsluiting is moet je weer naar huis tot 8 uur want dan mag je komen voor de inleiding...wij toch naar zkh en had ik al 6 cm ontsluiting. Binnen 1.5 uur zat ik op 10 cm. Alleen het persen viel tegen...niet qua pijn ofzo maar qua tijd..duurde 1,5 uur en flinke knip voordat ze er was.

Al mijn vriendinnen zeggen de 2e keer kan nooit zo makkelijk gaan...nou ik ben echt benieuwd. Maar ervaring leert mij dat als je er eenmaal middenin zit je het gewoon over je heen laat komen, ik wel tenminste. Ik was zo rustig en in mezelf gekeerd dat dit heel erg geholpen heeft...