Waarschijnlijk word dit het zoveelste bericht van iemand die alleen de zwangerschap inga. Wil toch graag mijn verhaal doen en steun zoeken bij lotgenoten. Ik ben 36 (bijna 37) en had altijd een enorme kinderwens. Voor een klein jaartje terug heb ik een hele leuke en lieve vriend leren kennen van ook 36 waar het heel erg mee klikte en de band was vrij snel al erg sterk. We kwamen er ook vrij snel achter dat we slecht communiseerde met elkaar. Veel liefde maar moeizame gesprekken die soms op onnodige meningverschillen leidde. In febr. raakte de raltie uit en kort erop kwam ik erachter dat ik zwanger was. Meneer vond het helemaal niks en vond dat ik hem in de maling had genomen en zei dat ik niet de pil had geslikt en het dus maar alleen moest doen, terwijl ik gewoon de pil had genomen, maar het maakte niks meer uit. 2 maanden is hij volledig van het toneel geweest en met zeer veel vragen, onbegrip, angst en verdriet heb ik in week 7 een miskraam gehad. Toen ik het hem vertelde kwam hij vrij snel voor een gesprek want hij vond het toch erg voor me maar was zeker opgelucht. Hij wou graag een vriendschap maar het leidde vrij snel tot meer maar hij wilde het nooit een relatie noemen, dit is nu ik dit schijf weer 2 maanden aan de gang. Ik was niet meer aan de pil en dat wist hij. Hij heeft toch met me gevreeen en ben ik weer zwanger geraakt. Het is voor mij welkom maar hij reageer weer net als toen. Al met al sta ik er alsnog weer alleen voor. Op zich denk ik wel dat ik de kracht heb, ondanks het verdriet dat ik het alleen kan. Ik heb het 1 vriendin verteld, en verder weet niemand het nog, vooral omdat het nog pril is en er vanalles mis kan gaan. Zou het fijn vinden om meiden te treffen om dit mee te delen. Liefs Lisa
Hoi Lisa, Wat erg voor je dat alles zo gelopen is.. Ik weet niet echt wat ik moet zeggen. Ik kan je alleen heel veel sterkte wensen. Want ik begrijp dat je het kindje houdt? Mag ik je dan toch even feliciteren met het wondertje in je buik. Ik ben zelf een stuk jonger dan je (bijna 21) en ik heb een soortgelijke situatie meegemaakt met de papa van mijn kindje. We hadden een poosje een relatie, daarna veel onzinnige discussies die regelmatig uitliepen op ruzie. Contact werd minder, maar we zagen elkaar nog heel soms. Uiteindelijk hadden we elkaar 3 maanden niet gezien (maar wel gesproken) en toen weer wel. Die dag besloten we voor onze relatie te vechten en dat werd meteen bezegeld.. Oftewel, die avond ben ik zwanger geraakt. Grote shock voor ons beiden en de papa kon het niet aan. Ik sta er dus ook alleen voor. Mocht je er behoefte aan hebben, kan je me gewoon even PBen. En verder gewoon blijven meelezen en posten op dit forum. Je kan hier alles kwijt en dat lucht ook op he. Tenminste, zo voelt het voor mij, ben erg blij met het forum. Liefs, Mommy89
je zit inderdaad in een nare situatie, ik hoopdat je er uit gaat komen, maar als ik jou zo hoor, komt wel goed, ik wil je heel veel sterkte wensen en soms helpt het alleen al als je je verhaal hier kan plaatsen. Vraagje, waarom was je niet aan de pil, je wist zelf ook dat je zwanger kon worden,ook dat je zwanger kon worden van iemand die geen relatie met je wou, je kon van te voren weten dat je zwanger kon raken, waarom dan toch niks gebruikt? ofis je kinderwens zo groot? of heb je er gewoon weg niet bij na gedacht? heel veel sterkte de komende tijd
Bedankt voor jullie reacties. Ik snap heel goed ladyblabla dat je vraagtekens zet hoe dit nu kon gebeuren.. Ik was niet aan de pil ivm de miskraam die ik had gehad en me lichaam even rust wou geven. We gebruikte wel condooms maar waarschijnlijk is het in een klein onbewaakt moment mis gegaan..oke ik had misschien nog harder op moeten letten maar het is gebeurt. Ben gelukkig met mijn zwangerschap maar veel verdriet omdat ik me erg alleen voel, zou graag contact willen hebben met meiden die een soortgelijke situatie kennen.
Hoi Lisa, Ik voel heel erg met je mee. En dat je geen pil hebt gebruikt doet er nu niet meer toe, het gaat om nu hoe je je nu voelt en hoe verder. Ik wist zelf niet eens dat deze site bestond en ben blij dat ik het heb gevonden want het is inderdaat prettig dat je er over kan praten met mensen die hetzelfde of ongeveer hetzelfde meemaken. Ik kan je 1 ding meegeven blijf jezelf en denk alleen aan je kind laat die man maar even stikken zeker omdat je al een miskraam hebt gehad. Als het kindje er straks is kan je weer gaan kijken hoe het met je relatie met de vader gaat, nu is al je focus nodig op je zwangerschap. Ik weet dat het moeilijk is ik strogle er ook mee maar wees sterk en ik heb veel aan mijn geloof dat helpt ook. Zag trouwens net je reactie hihihih. veel liefs, MamiSweet