mijn zoon en zijn opa dat zijn 2 handen op 1 buik..zodra de bel gaat is het Opa.??? autoo?? als mijn moeder alleen komt kijkt hij altijd of opa er ook bij is..en als die mee is is het alleen opa en niemand anders..dan krijg ik geen aandacht van hem.. ook als ie uit logeren is en mijn vader gaat alleen maar ff naar de wc dat vind ie al niet leuk... maar zoals al eerder besproken het is wel duidelijk wie wie is..opa is opa en papa en mama zijn papa en mama..dat is voor hem ook duidelijk... en als ie uit logeren is geweest dan issie ook altijd weer erg blij om ons te zien... we zeggen dan ook duidelijk zo nu weer naar huis toe naar papa en mama...en dat herhaalt ie dan ook een paar keer... dus het gaat goed,en ben erg blij en dankbaar dat hij zich bij mijn ouders fijn voelt...
Tja dit zijn altijd moeilijke dingen omdat je over gevoelens van mensen praat en die verschillen nu eenmaal vaak. Toen ik 4 jaar geleden bevallen was is na een 3 weken bij mijn vader een niertumor ondekt.....hij is geopereerd en kon een aantal weken niet werken. Omdat wij een eigenzaak hebben, moest ik 4 weken na de bevalling 6 dagen gaan werken en op zondag deed ik de bestellingen en de administratie, met tot gevolg dat ik de kleine van net een paar weken de hele week niet zag.....mijn man en ik zijn toen bij mijn ouders ingetrokken zodat ik haar in ieder geval s avonds kon zien omdat mijn ouder dicht bij de zaak wonen en ik niet. Ik heb dus de hele eerste tijd mijn eigen kindje niet kunnen opvoeden dat deed mijn moeder met gevolg dat ze ook heel erg aan mijn moeder hing en ik er niet toe deed....dit deed mij ook heel erg veel pijn en lag soms savonds huilend in bed. Dit heeft al met al een paar maanden geduurd en pas dat ze een half jaar oud was zijn wij weer terug naar huis gegaan en kon de kleine meid wat meer aan mij wennen. Ik kan me jou gevoelens heel goed voorstellen, maar aan de andere kant is het voor de kleine wel heel goed en leuk dat hij zo'n band heeft met zn oma. Ik was ook jaloers, maar kan het nu wel beter relativeren. Ik hoop dat je het een beetje kan loslaten en juist genieten van de band die ze hebben en wat mss ook helpt is als je er met je moeder over praat hoe je je voelt. Heel veel succes ermee en vergeet niet de kleine houdt echt wel van je....onvoorwaardelijk!