Gewoon nieuwsgierigheid hoor, want het neemt geen overdreven vormen aan, maar hangen jullie kinderen ook zo aan mama? Bij ons is er een echte scheidingslijn. Papa is voor de lol, mama voor al het andere lijkt het. Onze meid staat en kruipt. Ze kruipt ook naar de dingen die ze niet mag. Met een ferme 'nee, ga terug' gaat ze meestal in de achteruit, maar soms moeten we haar uiteraard corrigeren (als in: weghalen van het punt waar ze niet aan mag zitten). Dit deed mijn vriend vandaag ook toen ik in de keuken was. Onze dochter was het er niet mee eens en ze kan een echte dramaqueen zijn, dus dat was brullen. Toen ik de woonkamer in kwam, kroop ze snel naar mij toe en ging huilend aan mijn broekspijp hangen omdat ze bij mij wilde zijn. Bij het krijgen van tandjes net zo. Dan werd ze huilend wakker en als mijn vriend haar troostte en ik kwam in de buurt, werden de armpjes meteen richting mij gestrekt. Superschattig, maar niet altijd even praktisch. Vooral niet omdat ik veel eerder op moet staan en ook nog eens meer slaap dan mijn vriend nodig heb (je wilt mij anders niet halverwege de week meemaken ) Bij papa lacht ze veel sneller. Natuurlijk lacht ze naar ons beide, maar een echte schaterlach, of zelfs bijna de slappe lach, gaat toch veel makkelijker bij papa. Dit is al een hele tijd zo, eigenlijk bijna vanaf het begin. Is het bij jullie ook zo verdeeld, of maakt het bij jullie helemaal niet uit wie er troost en wie er lol komt maken?
Ja hier ook een dochter die het liefst naast mij op de bank speelt etc op de grond vind ze niks alleen, kom ik erbij zitten gaat ze aan me hangen... hopelijk is het een fase soms is het wel irritant... En papa is inderdaad voor de 'leuke' dingen
Ja!! En wij (mijn man en ik dus) worden er een beetje kribbig van. Naar bed brengen is alleen maar leuk als mama het doet, mama moet voorlezen, onder de douche zetten, aankleden etc etc. Papa is een jongen dus niet leuk of gewoon ronduit stom (aldus dochter van 5) en zoon van 3 trok altijd al wat meer naar mij. Toch wisselen wij steeds: de ene dag doet papa dochter en mama zoon, de dag erna andersom. Ik wordt er kribbig van, dat getrek aan mij en voor mijn man is het ook niet leuk, die heeft het gevoel dat hij niet leuk genoeg gevonden wordt. Ook al weten we wel dat het waarschijnlijk een fase is.
Yes! Hier precies zo! Maar inderdaad heeft t minpunten, zo heb ik het idee dat ze zichzelf beter alleen kan vermaken als ze alleen met papa is en papa andere dingen doet (iets lezen, huishouden etc)..
Ik heb een enorme plakbaby.. En onze dochter vermaakt zichzelf vaak prima maar is wel vaak ik mijn buurt. Als ze me even een tijdje niet hoort of ziet roept ze mam!! Waar ben je?!
Nee helaas niet😞😂 mama is alleen goed als hij verdriet heeft of echt heel ziek is. Leuke dingen vooral papa. De rest doet hij alleen.. Knuffelen wilt hij ook niet. We spelen wel samen en lacht en doet ook dingen met mama hoor. Maar zijn voorkeur is duidelijk papa.
Papa is hier goed voor de lol en de knuffels. Ik ben goed om hem in leven te houden of te verschonen....
Uk verdeeld het redelijk, tijdens de sprong hangt hij echt aan je en midden in de nacht wil hij dan liever mij hebben.na zijn slaap is hij vaak nog wat overstuur en wie hem eruit heeft gehaald is de pineut. De kusjes en knuffels zijn voor beide maar hij plaagt papa meer ( door mama te zeggen of nee op iets met een grote lach)
Voorlopig kan papa nog steeds inpakken als ik in de buurt ben... ben ik er niet, dan is hij prima voor baby (6 maanden).
hier zijn mama en papa toch wel gelijkwaardig "in trek" bij de kids. Behalve bij pijn, dan moeten ze mama hebben. Maar ook als ik de kamer verlaat (ik ga bijv naar boven of de wc) begint de jongste kei hard te huilen tot ik weer in beeld ben. Hij is nu 1.5 jaar. De oudste had/heeft hier nooit last van. Als papa de kamer verlaat dan is er geen reactie van de jongste.
De eerste is een echt mama's kindje de tweede een papa en mama's kindje en de derde een echt papa's kindje de vierde nu vooral mama maar die is nog maar 4 weken
Oudste dochter is overdag erg papa fan, alleen is die vanwege werk natuurlijk niet veel thuis overdag, alleen in het weekend, maar dat is dan ook feest. Midden in de nacht mag ik opdraven.... soms gaat papa erheen en die wordt gewoon weggestuurd... echt hysterisch wordt ze dan, papa moet weg, mama moet komen... tja, wakker ben ik dan toch al. Ook als ze gevallen is of verdrietig is dan is het mama... Maar als ik er niet ben is het papa hoor. De jongste (zoontje) heeft wel hetzelfde, misshcien nog wel iets erger. Soms wordt hij gewoon boos als ik hem aan zijn vader geef, dan draait hij weg en houdt mij vast. Maar hetzelfde, als ik er niet ben is er geen probleem.
Pffff ja! Ze noemt papa zelfs mama terwijl ze gewoon papa kan zeggen. She's my number one fan zeg ik altijd maar