Naar aanleiding van het topic over het feliciteren bij een verjaardag, vroeg ik me ook wat af. Een collega van mij begroet me elke dag op het werk met dezelfde zin: "Hoi, hoe gaat het?" Elke keer zeg ik dat het goed gaat, en mocht ik echt een chagrijnige bui hebben zeg ik dat het antwoord hem toch niet interesseert. Ik heb namelijk al eens geantwoord met slecht, en toen riep ie heel vrolijk: "Oh das mooi, nu ga ik weer verder!" Ik weet dat sommige mensen mij ook helemaal niet beleefd vinden, omdat ik dus bijna nooit ter begroeting vraag hoe het gaat met iemand. Ik vraag zoiets ook alleen als het me echt interesseert. Zo gek is dat toch niet? Hoe gaan jullie hiermee om?
Tegen mensen die er eigenlijk niks mee te maken hebben hoe ik me voel, zeg ik altijd prima hoor en met jou? Maar mensen die ik wel meer vertel, die zal ik ook gewoon eerlijk zeggen als het niet lekker gaat, of als ik me juist super voel. Maar bijv de buurman van 5 huizen verderop die ga ik echt geen 'echt' antwoord geven. Zeg gewoon dat het prima gaat ookal voel ik me zwaar :c:!
Ik geef altijd als antwoord:"Goed hoor!" Mensen vragen het idd vaker uit beleefdheid dan uit interesse...en de mensen die het wel boeiend vinden vragen het ook op een andere manier...dus die geef ik wel antwoord...een serieus antwoord bedoel ik dan... Ik vind het niet zo vervelend...maar ik snap wel als je bijvoorbeeld in een rotsituatie zit...of niet lekker in je vel zit je geen zin hebt in steeds maar weer die vraag als mensen het toch niets kan schelen!
Uhm, als ik die buurman tegen kom zeg ik gewoon hoi, of ha buurman hoest daar? Alles goed? Ligt eraan hoeveel tijd ik heb ! Maar eigenlijk vraag ik dat altijd pas nadat het aan mij gevraagd is. Tenminste bij vreemden. En ja daar valt ook een buurman onder! Maar vrienden ofzo daar vraag ik wel vaak als eerst aan hoe het is !
ik vraag het wel regelmatig maar dan verwacht ik wel een echt antwoord. als ik alleen iemand wil groeten zeg ik alleen hallo.
Bij ons is het meer een beleefdheids vorm. In de kroeg waar mijn vriend werkt kennen heel veel mensen ons. Als we binnen komen begroeten we elkaar met 3 zoenen en hoe is het? En die mensen ken ik alleen zo van de kroeg verder weet ik vaak niks van ze. En als antwoord geef je automatisch ja goed hoor, met jou. En je loopt weer verder.
Ik vraag het eigenlijk alleen als ik het echt wil weten, heb er nooit zo over nagedacht. Ik stel niet zo veel beleefdheidsvragen geloof ik. Als het me niet interesseert ga ik er zeker niet naar vragen.
ik vraag het ook alleen als het me echt interesseert, en tegen de mensen die het alleen uit beleefdheid aan me vragen zeg ik altijd, goed en met jou?
Dat doet me denken aan onderstaand gedicht, van Marina San Giorgi (inmiddels overleden aan de gevolgen van kanker) als jij mij vraagt als jij mij vraagt hoe het gaat op doorgang in het voorbijgaan dan zeg ik goed als je vraagt hoe het met mij gaat en je blijft staan en je kijkt me aan dan zeg ik meestal zo, zo of vandaag of deze week wel best of (met een bepaalde intonatie) het gaat of het gaat wel want wat moet je wat wil je wat kun je met een beschrijving van een proces met weergegeven nuances twijfels en pijnen uitweidingen details wat moet je met al die eerlijkheid ik probeer te luisteren naar de vraag achter de vraag of het al gerede antwoord maar soms stik ik erin en laat me verleiden door een oogopslag een buiging van je stem een aanraking en vertel arme jij, die dan soms, als jouw vraag alleen code of formule was moest luisteren naar een echt verhaal jij wou alleen maar zeggen: "hallo, hoe gaat-ie? goed toch zeker ? en als het niet goed gaat, dan morgen hopelijk beter." En "kijk eens wie daar binnekomt, en daar hebben we die en die ook. hallo, hoe gaat-ie?" Ach jij, hoe gaat het met jou? --------------------------------------------------- ik vraag dus zelf ook niet zo vaak aan anderen hoe het gaat, tenzij ik gericht ergens op doel en dan geef ik dat ook aan in een 2e vraag. En als ik weet dat ik wat langer tijd met een collega heb bijvoorbeeld, dan vraag ik wel door en luister ook echt. Maar anders vraag ik het niet eens, terwijl ik wel merk, dat het aan mezelf wel wat vaker gevraagd wordt...
Dan ben ik toch niet de enige die weigert om het te vragen als het me niet interesseert. Ik ben ook nogal afwijkend geloof ik met bepaalde zaken.
Ik vind hoe gaat het zo'n algemene vraag, ik probeer dan vaak wat verder door te vragen over dingen die spelen. B.v. bij onze nieuwe buren, de vraag of ze al een beetje gewend zijn en bij een collega die een zieke moeder heeft hoe het met haar moeder gaat. En vaak krijg je uit die gesprekken ook wel te horen hoe het gaat. Ik geef leiding aan 15 medewerkers, vind het belangrijk om te weten hoe het écht gaat met de mensen. Zodat ik hierop in kan spelen op allerlei manieren. Ik houd graag rekening met anderen.
wow wat een mooi gedicht! Dat raakt me wel... Ik moet zeggen dat ik er heel slecht in ben om eerlijk te zeggen hoe het met me gaat. Ik oefen er wel in, maar als ik de waarheid zeg voelt het alsof de sluizen meteen opengaan. Heb het tot nu toe 1 keer gedaan...