Hoi iedereen, wie is er ook zwanger geworden in een situatie waarin je redelijk wat stress had? Ik heb nu ff namelijk en probeer dit uiteraard te beperken en voorkomen maar dat lukt niet altijd, voel spanning ook omdat ik nu extra bang ben dat het misgaat, bij ieder steekje denk ik het al nl...wil er zo graag van genieten juist!
hoi hoi, ik ben zwanger geraakt van mijn oudste(nu 12)toen mijn zusje in het ziekenhuis werd opgenomen. op de dag dat ik hoorde dat ik zwanger was,heeft zij te horen gekregen dat ze nog 6 weken tot 6 maanden te leven had. ik heb een rot zwangerschap gehad en snap niet hoe ik die zwangerschap heb kunnen voldragen. terwijl ik alles heb gedaan ,wat je je tijdens een zwangerschap juist niet moet doen. ik wens je sterkte meis. heel veel sterkte. groetjes diana ps ik heb dus met poses van de zwangerschap genoten,omdat verdriet en geluk om voorrang streden.
Dank je wel voor je reactie! Bij mij hoop ik dat het euvel zich snel oplost. Het is eigenlijk zo dat we samen besloten ervoor te gaan. Inees na 6 maanden (nog niet raak) is hij thuisgekomen dn heeft hij verteld dat hij een anders had gekust, stelde niet veel voor maar hij twijfelde over alles incl. relatie ed. Natwee weken besloot hij er toch weer voor te gaan en ik heb hem vergeven. Hij gaat sinds hij voetbalt bij een nieuwe club veel met deze jongens op stap en daar heb ik wat gezwegd ook na dit alles. Nu kwam hij twee weken geleden weer met dat hij twijfelt en iig absoluut nog geen kind wilt en als ik toch met hem verder wil aan de pil zal moeten. Nu ben ik dus zwanger heb ik op kerstavond ontdekt. Hij was vanmorgen weer pas 06.30 thuis van stappen en weet nog van niets. Hij zij dat ie niet op stap ging dus heb ik wakker gelegen vanaf 03:30 en was super verdrietig en gespannen om hoe ik dit toch moet vertellen en doen...
stress is natuurlijk niet goed, maar het is niet zo dat je bij stress direct je kindje verliest. iedereen heeft wel bepaalde mate van stress, de een erger en meer als de ander. Ik heb ook een aantal momenten van erge stress gehad tijdens mijn zwangerschap. Maar het is allemaal goed gegaan hoor. Het enige wat ik kan zeggen is, dat je je rust pakt op de momenten dat het kan. probeer niet bij alle stress betrokken te zijn, als dit mogelijk is natuurlijk. verder zijn steekjes e.d. heel normaal nu hoor. rond week 12 gaan die langzaam weg. dit is het oprekken van je banden, ook wel bandenpijn genoemd. blijf vooral geloven in een positieve afloop. succes en geniet van je zwangerschap
Ben ook zo bang dat het nu misgaat, zeker als ik het heb verteld en we er wel uit zullen komen dat het dan misgaat en ik alles kwijt raak....
jeetje meis dat is niet niks! Als ik het goed begrijp twijfelt je partner over jullie relatie. Dat geeft inderdaad flinke stress. Jioj hoopt natuurlijk als hij weet dat je zwanger bent dat het allemaal beter wordt? of ben je bang dat hij boos wordt?
ach meis, dat stelt wel zeker heel wat voor. als je er met zijn 2 en voor wil gaan ,dan verwacht je ook dat het met zijn2 gebeurt. je beslist niet zomaar voor een kind,en als je relatie dan niet goed aanvoelt. is het niet meer dan logisch dat je in de stress schiet. gadverdarrie,wat een rot situatie voor je. ik kan je niet zeggen wat je moet doen. ik kan je alleen maar heel veel sterkte wensen. en aan je denken. ja meis,ik begrijp dat je in de stress zit.het is zeker niet niks! groetjes
Dank jullie wel! Tja ik dacht dat hij er weer achter stond en ja nu te laat voor hem. Ik wil dit al erg lang heel graag! Ik weet niet hoe hij gaat reagren, denk dat even de wereld onder zijn voeten vandaan glijdt maar denk wel dat uiteindelijk alles wel goed komt en hij er zeker wel voor gaat ook. Vindt het zelf alleen moeilijk hem weer te vertrouwen maar dacht omdat hij zij er voor te gaan dat dit wel verder kon. Ben er ook wel blij mee maar kan nu niet optimaal genieten! Vindt het spannend het te vertellen, wil zijn kerst en oud en nieuw niet in de war gooien. We gaan dit weekend nog naar een hotelletje (was gepland al srelatiebooste haha) dus vertel het dan of met oudjaar dan Wilde het vertellen zodra ik weer een goed gevoel heb over "ons"en dat was met kerst zo maar na vannacht dus niet meer, ik heb er een hekel aan als hij zo vaak weg gaat en zo achterlijk laat thuis komt...
Hier was het een en al stress. Tot de 34 weken zwangerschap aan toe want toen gingen we van Purmerend naar Breda verhuizen! Maar zie hier. Al 14,5 maand mama van een kerngezonde dochter.
Ik hoop heel erg voor jullie dat dit kindje een vader en man van hem maakt. Maar waarom nog dagen wachten met vertellen?
Wilde zijn kerst niet op zijn kop zetten maar heb het gister nar een leuke weekendje weg verteld. Hij was niet echt blij en moest zelf beetje huilen is daarna gaan slapen en stond wel vrij relaxed weer op. Doet gewoon normaal nu dus laat het maar even bezinken en begin er niet oververder komende dagen. Wel moeilijk dat het zo is en we niet gewoon dolblij kunnen zijn samen!
Wilde zijn kerst niet op zijn kop zetten maar heb het gister na een leuke weekendje weg verteld. Hij was niet echt blij en moest zelf beetje huilen is daarna gaan slapen en stond wel vrij relaxed weer op. Doet gewoon normaal nu dus laat het maar even bezinken en begin er niet oververder komende dagen. Wel moeilijk dat het zo is en we niet gewoon dolblij kunnen zijn samen!