Je zou toch denken dat je bij een 2e niet echt onzeker bent, maar dus toch. Graag wil ik horen dat t allemaal goed komt Nee hoor; zo erg is t niet, maar vraag me wel iets af: Oudste dochter is altijd een rustig, braaf, wat afwachtend kind geweest. Wel lekker levendig maar had er nooit zoveel mee te stellen tot de peuterpuberteit en ook die valt eigenlijk wel mee... Maar de jongste....is het is een ontzettend vrolijk en lief kind, maar wat een temperament; ze zit geen moment stil, wil alles zelf doen, weet heel goed wat ze wil en laat dit DUIDELIJK blijken, zit constant aan dingen waar ze niet aan mag komen en slaat de laatste tijd haar grote zus als die in de weg staat / ergens mee wil spelen, enz. Dus....als ze hier zo vroeg mee begint hoe erg wordt t dan? Begrijp me niet verkeerd; over het algemeen kan ze zich heerlijk vermaken en is ze erg lief maar ze is zo anders dan de oudste en ik moet er ook gewoon aan wennen denk ik. Ik denk ook dat ze wat relaxter is als ze kan lopen en beter kan praten (zit er nu echt 'tegenaan'), maar goed....ben nu al een beetje huiverig voor de komende jaren. Dus....herkenbaar? En komt t nog goed
De oudste heeft al vanaf baby af aan een duidelijke wil (tempramentje dussss) En ja dat zie ik nu dus ook duidelijk terug! Constant zeuren, drammen (ook als iets niet lukt) broertje nu al pesten (bijna 19 maanden) En dan ook nog eens stiekem. Ik was zo ook vroeger blijkbaar (na gevraagd bij moeders) Dus ik ben bij hem nu al heel consequent bezig. Ik weet nu al..jaja dat als hij eenmaal loopt (niet meer in buggy zit) dat hij in de supermarkt gaat liggen op de grond en erbij gaat schreeuwen enz... als hij zijn zin niet krijgt..haha Dus ik ben voorbereid. Oplossing van mijn moeder.... Gewoon doorlopen en negeren. Werkte perfect bij mij. Ik verwacht dat de jongste dat niet gaat doen, want hij trekt meer naar mijn gevoel kwa karakter na vaders toe (uiterlijk mij en grote broer naar vader.. Grappig detail..)