Dit is mijn tweede zwangerschap en bij mijn 1e ben ik tot 4 weken voor de bevalling door blijven werken. Dat was pittig maar het ging goed. Mijn oudste is nu 1,5 en ik moet officieel nog 2,5 weken tot mijn verlof. En nu stop ik 6 weken van te voren. Ik ben teamleider van een verpleegafdeling in het ziekenhuis en heb op mijn werk het erg druk gehad. En ik merk dat de koek nu echt op is. Ik loop al twee dagen met een opgejaagd gevoel rond. Dus toen heb ik vanmorgen mijn bloeddruk laten meten (handig als je in een zh werkt) en die was 155/75. Dit terwijl mijn bloeddruk altijd rond de 120/60 zit. Gelukkig heb ik verder geen klachten. Van mijn vk moet ik het nu rustig aan doen en ook mijn vriend is kwaad op me dat ik het zo ver heb laten komen. Ik heb een vervanger op mijn werk, maar toch kan ik het nog niet loslaten. Er is nog zoveel wat ik zou willen regelen. Maar het komt er gewoon niet van pff en ik zou gewoon al met een goed gevoel willen stoppen.
Toch echt loslaten, je kunt niet alle ballen in de lucht houden. En de eerste prioriteit lijkt me toch niet zo moeilijk kiezen....
Tuurlijk weet ik dat mijn kindje het belangrijkste is. Dan zou je toch denken dat los laten makkelijker zou moeten zijn
Ben je ook al echt gestopt of moet je nog 2,5 week? Misschien kun je de laatste weken bijv. halve dagen werken of zo, dat je nog niet helemaal los hoeft te laten, maar wel wat rustiger aan kunt doen. Verder geen tips of ervaring, ivm eigen bedrijf werk ik ook zo lang mogelijk door (zodat ik daarna zo lang mogelijk thuis kan blijven). Maar de laatste loodjes wegen wel zwaar, dus wens je heel veel sterkte.
Ja zou je denken idd... Ik herken dat niet eigenlijk. Werk in de gehandicaptenzorg en heb er totaal geen moeite mee gehad om al met week 15 in de zw te gaan. Ivm BI. Kon dat direct loslaten. Maar mijn priveleven heeft altijd nog op de eerste plek gestaan, ik ga altijd met heel veel plezier naar mijn werk, geniet er van, maar kan dat zo goed loslaten.
Mijn contract is niet verlengd, dus ik zit straks 10 weken voor de uitgerekende datum bij huis. Ik heb een vervanger in moeten werken, maar die bakt er nu nog steeds niks van.... Dus weg moeten met het gevoel dat het niet goed gaat komen ken ik, het is ontzettend rot, en ik heb ook erg veel moeite om mn werk los te laten, dat moet nu al, want die persoon moet zicht zelf nu gaan redden, ik moet nu nog twee weken, dan heb ik vier weken vakantie, en dan nog twee weken werken, dan is het gebeurd... Mn vriend wordt ook wel eens "boos" dat ik het me zo veel aantrek, snap ik ook wel, ik heb straks zo iets moois om de prioriteit bij te leggen!! Maarja, heb altijd fulltime gewerkt en met veel hart voor de zaak ook, en het besef dat ik een kleintje ga krijgen en wat voor gevoel dat met zich mee gaat brengen heb ik gewoon nog niet echt, het is allemaal nog zo "theoretisch" dat er een baby in mijn buik zit... En mn werk is op dit moment nog wel "echt" (klinkt raar, maar is mijn gevoel )
Toen ik nog geen teamleider was, was het makkelijker om de zaken los te laten. Je draagt over en je gaat naar huis. Als teamleider heb je veel meer verantwoordelijkheden over financiën, personeelsbeleid, kwaliteit, veiligheid enz. Ik ga nu dan maar halve dagen werken. Maandag meld ik me ziek en dan kan ik dinsdag weer even gaan om de zaken dan echt af te ronden en do maar eens die 2,5 week afwerken
precies, als je IN een team werkt gaat het werk wel door... ik run in mn eentje een laboratorium, dus wat je zegt over verantwoordelijkheid snap ik helemaal! Als ik er niet ben gaat het niet vanzelf! Moeilijk hoor... succes met je laatste werkdaagjes!
Je maakt jezelf te belangrijk. De waarheid is dat niemand onmisbaar is op het werk, ook niet in de zorg. De afgelopen jaren heel wat meegemaakt met ons team ( waar onder 2 maal een leidinggevende op non actief, dus echt letterlijk 0,0 overdracht). En alles draait gewoon door hoor. Probeer het los te laten voor jezelf echt, werk gaat door zonder jou ook!