Hoi meiden, Morgen hebben wij onze eerste echo. Ik heb altijd hard geroepen dat ik het nooit zou vertellen voor 10 weken. We hebben zelf al eens een missed abortion meegemaakt (vruchtje gestopt bij 8 weken). Maar nu is het zover en begin ik te twijfelen. Ik ben veel moe, dus zou graag mijn collega's willen vertellen waardoor dat komt. Ook ben ik al best aan het groeien en mijn broeken zitten echt niet lekker meer. Dat gedoe om mijn buik in te houden etc staat me nu al tegen. Maar voorop staat dat ik wil dat mijn meiden (6 en 4 jaar) het als eerste weten. Is het echt niet verstandig om ze nu al op de hoogte te brengen? Ik hoor graag de keuzes die jullie hebben gemaakt en met welke redenen. Alvast bedankt!
Lastig is dat he. Ik ben nu zwanger en de vorige twee zwangerschappen zijn helaas niet goed gegaan. Wij hadden nu ook zoiets van: eerst maar eens zo zeker mogelijk weten of het allemaal goed gaat, voordat we het onze andere kinderen zouden vertellen. Helaas liep dat iets anders: met 6 weken had ik opeens bloedverlies en kwam de vk thuis langs. Toen moest ik het mijn oudste dochter wel vertellen, want ze kent de vk en weet waarvoor die er is Nu lijkt het gelukkig allemaal goed te gaan, maar ik had toch liever willen wachten. Want steeds als zij het erover had/heeft, was ik heel erg voorzichtig van: eerst maar eens afwachten of het allemaal wel goed gaat. En dat vind ik jammer, ze heeft het al 2x meegemaakt dat het mis is gegaan, ik wil niet dat zij die onzekerheid ook zo bewust meemaakt en erover nadenkt. Maar ja zo is het nu eenmaal gelopen, maar had het liever anders gedaan! Aan de andere kant is het wel zo dat stel dat je het nu wel verteld en het gaat mis, ze dat dan ook wel meekrijgen. En misschien is het juist wel fijn als je collega's het weten! Daar zou ik niet zoveel moeite mee hebben. Succes!
Mijn gyn vertelde dat wanneer het hartje klopte het bijna niet meer fout gaat. De kans dat het fout gaat is niet meer groter dan bij 12 weken.
Wij wouden het de kinderen vertellen met 16 weken, dit omdat het 1 al zo lang duurt voor de hun en 2 ze dan misschien ruzie zouden maken om ik wil een broertje ja maar ik wil een zusje en bij de 16 weken konden wij vertellen het is een broertje dit krijgen jullie en niet anders Maar met 6 8 en 11 weken lag ik een week in ziekenhuis aan het infuus en medicatie en tussendoor moest mijn man mij verzorgen mijn schoonmoeder mij overal mee helpen en mijn eigen moeder veel op de jongste passen omdat mijn man ook gewoon moest werken, ik kon letterlijk niets ze zagen mij 50 keer per dag spugen, ze zagen dat er bloed mee kwam en dat ik weer opnieuw naar het ziekenhuis moest, toen vroeg mijn oudste .... Mama ... Ga je dood ? Ben je zo ziek dat je dood gaat ? Ik wil je nog niet kwijt hoor mama ! En toen wist ik gewoon dat dit teveel impact had op alle drie, en hebben wij er met 12 weken voor gekozen om te vertellen dat mama een baby in de buik had en de misselijkheid en spugen daarna weer over is Ik merk wel dat het nu al te lang duurt voor de kinderen, als de Zwangerschap voorspoedig had gelopen zou in mijn ogen dus de 16/18 weken beter zijn geweest voor mijn kinderen.
Eerlijk zou ik wachten vorige zwangerschap heb ik het verteld met 12 weken, de tijd erna duurde voor hun zo ontzettend lang. Deze keer verteld met 16 weken, meer omdat de oudste de kwalen begon op te pikken, nu gaat het voor, maar toch nog vinden ze het lang duren.
Ik ben van plan om zoonlief binnenkort voor te bereiden en vervolgens mee te nemen naar een pretecho rond de 16 weken. Ik wil ook een boekje voor hem kopen als cadeautje (wat zit er in mama's buik).
Zelf gewacht tot 12 weken. Had daarvoor een miskraam gehad en wou toch eerst die 12 weken afwachten. Ons zoontje is er overigens niet heel veel mee bezig, vind het allemaal wel prima. En wij praten er ook niet dagelijks over. Een paar weken geleden het boekje "Bobbie wordt grote broer" gekocht. En dat is nu zijn lievelingsboek. Ik zou gewoon doen wat voor jou het fijnste is. Nog 8 maanden wachten is natuurlijk lang voor kinderen. Maar het is ook gewoon leuk om het al te vertellen! Dat wachten overleven ze wel
Wachten duurt voor ons al lang, laat staan voor kinderen. Maar ik zou het ook niet aan teveel andere mensen vertellen voor je het aan je kinderen verteld. Bij het vertellen wel duidelijk referentiepunten geven. Bijv mama heeft een baby in de buik en als alles goed gaat komt die over een tijdje, we hebben straks kerst en nieuwjaar, en daarna Pasen en dan komt de baby. Als ze er veel mee bezig zijn, kun je ze een kalender geven waarop ze af kunnen tellen, zodat het heel inzichtelijk is hoe veel nachtjes slapen nog.
Het wachten daar maak ik me het minst druk om. Of ze nou 3 weken langer moeten wachten maakt dan niet zoveel meer uit denk ik. Ze zijn 6 en 4 dus al iets beter in het overzien van tijd. Ik maak me meer druk over wat de impact zal zijn als het niet goed is. Maar dat risico is er altijd, ook na de 12 weken. Bedankt voor jullie reacties tot nu toe, stof tot nadenken!
Mijn kids waren 5 en 3 jaar. Ik had aanvankelijk het idee om het te vertellen na 2 goede echo's of zo, ergens na de 13 weken. Helaas had ik hyperemesis gravidarum en vanaf 5 wkn al positiebroeken aan. De kinderen maakte zich zorgen en vertelde de wildste verhalen op dagbehandeling/kdv, waardoor iedereen (die het nog niet wist) vreselijk bezorgd werd... Daarom meteen na eerste echo alles uitgelegd. Dat gaf rust/duidelijkheid en ik vond het echt een verademing. Vooral ook dat ze konden begrijpen waarom ze voorzichtig moesten doen met mijn buik ...
Ik ben nu 12+4 en wij hebben ervoor gekozen om nog eventjes te wachten tot 16 a 18 weken. Al maakte hij van de week wel de opmerking mama je bent dik geworden hahaha 🙈
Als ik het had kunnen kiezen, dan had ik tot 16-18 weken zeker gewacht. Maar ik moest meteen rusten, stoppen met werken en rond 12 weken een ingreep in het ziekenhuis (cerclage). Ik moest het uiteindelijk wel zeggen rond 8 resp. 10 weken omwille van "verdachte omstandigheden" en bezorgdheid van de kinderen. Dat is beide keren goed uitgedraaid (met o.a. boekjes, foto's en vergelijkingsmateriaal erbij, vb. baby is nu zo groot als een Lego mannetje, Playmobil mannetje, Barbie pop...). Het gebeurde trouwens dat er wekenlang niet naar baby gevraagd werd, ondanks dat de zwangerschap heel erg aanwezig was in onze levens.
wij hebben het rond die periode ook aan dl verteld maar zij is wel al 8. zelf wilde ik het eigenlijk nog niet vertellen omdat ik vorig jaar een ma had gehad. maar ml kon niet wachten. we hebben haar wel duidelijk gemaakt dat de baby nog wel weg kon gaan want dat gebeurt soms. ze was er heel blij mee omdat ze al zo lang wacht om grote zus te worden. maar als het aan mij gelegen had had ik liever gewacht tot ik de eerste echo had gehad.
Mijn kinderen zijn 8 en 4. We hebben het rond 10 of 11 weken verteld nadat we een paar goede echo's hadden gehad. Houd er wel rekening mee dat daarna iedereen op school en in de buurt het ook weet Mijn 8 jarige kon het nog even geheim houden maar die van 4 vertelde het aan iedereen.
We hebben zojuist de echo gehad, helemaal blij want het zag er goed uit. Ik werd op 7 weken geschat, maar ivm stand van de baarmoeder was dit lastig te zien. Ik zal straks vragen wanneer ik er weer 1 heb. Waarschijnlijk bij het voorgesprek voor de combinatietest. Ik denk dat we dus nog een paar weekjes wachten.
Toen bij ons nummer 3 op komst was hebben we lang gewacht met het vertellen aan de kinderen. We waren bang dat het voor hun te lang zou duren. Ze waren toen nog echt klein: 1 en 2 jaar. Rond de geboorte waren ze 1,5 en bijna 3. Omdat we het met 12 weken wel aan de familie hadden verteld moesten we er wel bij vertellen dat de kinderen nog van niets wisten. Dat vonden we achteraf toch niet handig. Regelmatig had iemand de neiging om tegen de kinderen over de baby te beginnen en dan moesten wij snel zeggen dat ze het nog niet wisten. De andere keren hebben we het daarom met 12 weken gezegd. Voor we het aan de familie gingen vertellen. Langer als 12 weken kan ik het echt niet verborgen houden. Dan heb ik echt al een aardige buik. En we willen absoluut niet dat de kinderen het van een ander horen. Eerder vertellen willen we ook niet. De meeste keren kreeg ik ook niet voor de 12 weken een echo. Pas met de termijn echo hadden we dan de eerste echo. Daar willen we sowieso op wachten. Ik heb ook 2x een vroege miskraam gehad. Met een week of 8 een keer en een keer met 5 of 6 weken. Daar weten onze kinderen niets vanaf. Als ze aan mij zouden vragen of ik dat wel eens gehad heb zal ik eerlijk antwoorden, maar ik vind het niet nodig om ze daar mee te belasten. Wat je zelf wilt moet je echt zelf beslissen. Maar ik zou het zeker op tijd aan de kinderen vertellen zodat ze het echt niet van een ander horen.
Mijn buurvrouw zei tegen haar kinderen: Mama voelt zich niet zo lekker, misschien zit er een baby in mn buik, misschien is het poep. Toen ze 12 weken was heeft ze verteld: het is geen poep het is echt een baby. Zo kon ze verklaren aan haar kinderen waarom ze zich niet lekker voelde en ze alvast voor bereiden op een broertje of zusje. En als het mis zou zijn gegaan dan hadden haar kinderen in elk geval niet het idee dat ze een broertje of zusje waren verloren.