Hallo allemaal, Ik ben vandaag precies 7 weken zwanger. Ik vind het weer net zo spannend als de eerste keer zwanger zijn. Ik heb al 2 gezonde jongens van 9 en 6. Wij wonen sinds een half jaar in het buitenland en ik heb altijd nog stiekem het verlangen gehad. Vorige maand besloten we er voor te gaan en tot ons grote geluk was het in 1x raak. Je zou denken dat je het bij een derde allemaal wel weet maar ik vind het weer net zo spannend als bij mijn andere zwangerschappen. Ik heb de eerste dat ik zwanger was een miskraam gehad en daarna heeft het 2 jaar geduurt voordat ik weer zwanger was dus ik had nooit verwacht dat het nu zo snel zou gaan. In het begin had ik best veel buikpijn wat me heel onzeker maakte maar dankzij dit forum kon ik mezelf gerust stellen. Ik begin nu steeds vaker misselijk te worden en mijn borsten gaan ook steeds pijnlijk worden. Maar ik vind het nog steeds super spannend. Het voelt nu allemaal zo anders als bij mijn andere zwangerschappen of ik ben het gewoon vergeten dat kan natuurlijk ook. Wat ik extra spannend vind is dat ik in het buitenland zwanger ben. Je hebt hier best veel ziekenhuizen en klinieken waar je naar toe kunt gaan. Echt informeren bij andere mensen kan ik ook nog niet wat ik wil het nog niet aan andere mensen vertellen . Dankzij internet ben ik al wel wat wijzer geworden gelukkig. Ik zou het heel veel fijn vinden om lekker met jullie te kletsen en ervaringen uit te wisselen omdat het voor mij nu ook alweer 6 jaar geleden is en je dan toch best veel vergeet.
Hoi meid! Wat spannend weer allemaal zeg! En al helemaal omdat je nu in het buitenland zit. Andere regels etc. Natuurlijk gaat het daar vast net zo goed als hier in Nederland maar snap dat het nog iets spannender is. Je kan ook altijd met mij kletsen. Voor mij is het helemaal nieuw want dit is nog maar me eerste maar goed. Ik heb wel medisch achtergrond. In ieder geval van harte gefeliciteerd!!
Woeza wat super lief van je. Ik kan/wil het ook nog niet delen met de mensen hier dus het blijft nog zo onwerkelijk. Ik wil het volgende aan de mijn jongens gaan vertellen als we een goede echo hebben gehad en dan met 12 weken aan mijn ouders en zussen. Die verwachten het helemaal niet meer dus ik ben heel benieuwd naar hun reactie. Wanneer ga jij het vertellen, weet je dat al?
Dat is ook spannend als je het je jongens verteld! Ik ben benieuwd hoe ze gaan reageren. En vind je het niet moeilijk zo lang te wachten? Wij krijgen in week 9 al een echo ivm eerdere miskraam en daarna vertellen we het aan iedereen. Alleen een beste vriendin weet het ook voor steun als het wel verkeerd gaat. Maar het voelt idd zo onwerkelijk. Jij weet gelukkig alle stappen van een zwangerschap al en hoe een bevalling is. Geeft dat ook niet wat meer rust?
Ik vind het super spannend om het aan de jongens te vertellen maar ik weet zeker dat ze het super leuk zullen vinden. Ze vragen al een tijdje om een zusje maar ja, dat kan ik ze niet beloven. Jouw eerste zwangerschap was ook een miskraam, die van mij ook. Moeilijk is dat het he! Vooral als je daarna weer zwanger bent. Ik vond het heel moeilijk om vertrouwen te hebben. Bij alle twee mijn zwangerschappen na de miskraam heb ik ook echó's gehad bij 8 weken. Hier kan ik eigenlijk zelf bepalen wanneer ik een echo krijg. Als ik bel naar de gyneacoloog dan krijg ik een echo. Ze hebben hier namelijk geen verloskunidige. Maar ik wil het gewoon niet te vroeg. Ik wil pas een echo na de 8 weken want dan is het meer "veilig". Ik ga volgende week bellen voor een afpsraak. Ik heb het ook aan een vriendin in Nederland verteld en 1 vriendin hier. Ik vind het wel moeilijk om zo lang te wachten. Hoe voel jij je voor de rest?
Op zich kon ik me er gemakkelijk bij neerleggen dat ik een miskraam had. Was alleen teleurgesteld omdat je alle plannen weer bij moet stellen en je zoooo graag wilt. En idd als je dan weer zwanger bent maakt het je heel onzeker. Ik had tijdens nod en de dag erna erg veel last van mijn buik en borsten en dat is nu stukken minder. Wel erge darmkrampen vanochtend gehad en maakte me gelijk heeeeel onzeker. Toch test ik niet meer en probeer realistisch te blijven en positief te zijn. Wat voor klachten heb jij allemaal? En hoe voel jij je nu?
He Woeza, Ik had het ook dat de symptomen tussen week 4 en 6 erg schommelde. Het is echt de laatste week dat mijn borsten constant zeer doen en echt groeien en dat ik met vlage misselijk ben. Ik ruik ook veel beter nu en dat is ook niet altijd fijn. En ik kan slecht naar de wc. Ik heb vannacht weer slecht geslapen omdat ik weer pijn in mijn buik had. Ik dacht dat ik er vanaf was. Het gekke is dat het dan 's ochtends weer over is. Toen ik mijn miskraam kreeg had ik er nooit bij stil gestaan dat het ook nog fout kon gaan. Beetje naief misschien dus de klap was best hard. Het duurde daarna ook 2 jaar voordat ik weer zwanger was. Het scheelt wel hoor dat ik al 2 bevallingen heb gehad. Natuurlijk is elke bevaling anders maar ik vind het nu minder eng. BIj mijn tweede kon ik ook in het buitenland bevallen maar durfde dat toen niet. Nu heb ik er geen moeite mee. (tot nu toe dan he) Loop jij bij een gyneacoloog of ga je naar een verloskundige?
Het is heel goed dat je niet aan dacht dat het mis kan gaan omdat je ook positief moet blijven.ik snap dat de knal dan harder is maar het is niet jou schuld dat het mis gaat meid S nachts slecht slapen heb ik ook omdat ik om de twee uur moet plassen en buikje trekt nu ook al af en toe.ik slaap nu zelfs al met een voedingskussen.doe jij dat al? Anders is het zeker een tip! Gisteren hoorde ik dat een familielid waarschijnlijk de zieke van pfeifer heeft.dat is gevaarlijk voor een zwangere dus was wel even geschrokken.nu hopen dat ik het al doorgemaakt heb.
Gefeliciteerd. Hier zwanger van de vierde. En ook de eerste die in het buitenland geboren wordt. Waar woon je als ik vragen mag?
Hoi Nynke, Ik woon in het midden-oosten, vlakbij Dubai. Dapper hoor dat je eerste geboren is in het buitenland. Zijn je andere in Nederland geboren? Wat was voor jou het grootste verschil?
Hoi Woeza, Dat is inderdaad wel even schrikken dat een familie lid ziekte van pfeifer heeft. Het vervelende van die ziekte is dat je mensen vaak besmet zonder dat je weet dat je het hebt. Ik heb het al gehad toen ik 16 was. Ik ben er heel ziek van geweest. Ik weet niet of het een close familie lid is? Maar waarschijnlijk is de kans heel klein dat je besmet bent. Zolang die persoon niet in je gezicht heeft gehoest en je niet uit hetzelfde glas hebt gedronken zal het wel loslopen.
Ik woon in Engeland! En verwacht mn eerste! Lijkt me wel dat dubai een schonere plek is dan waar ik woon is de zorg daar goed?