Ik had me nog zo voorgenomen om er niets van aan te trekken, maar het lukt gewoon niet. Ik voel me zeer, maar dan ook zeer ongewenst. De familie van m'n partner (hierna zal ik schoonfamilie neer zetten, omdat we bijna gaan trouwen etc) is blij met een kindje op komst. Maar of ze mij nou zo geweldig vinden weet ik nog niet zeker. Voordat ik zwanger was spraken ze vol lof over mij (als je haar laat gaan ben je niet goed wijs, zij is een blijvertje, wanneer trouwen jullie want we kunnen niet wachten op schattige kindertjes enzovoorts) Nu ik zwanger ben is het..Een beetje vreemd. We waren donderdag bij de schoonouders en mijn schoonmoeders werkster was er ook. Ze zei, kijkend naar mijn partner "Ik kan niet wachten om je als papa te zien, je zult vast geweldig zijn!" schoonmoeder knikte instemmend. Dit doen ze wel vaker (alleen over de vader praten terwijl ik er bij sta, vind ik niet zo heel erg) maar nu keek ze naar mij met een medelevende blik en schudde haar hoofd. Schoonmoeder keek ook naar mij, lachtte een beetje en keek toen snel weg. Nou ja, kan van alles zijn, nietwaar? Schoonzus kwam later binnen, klagen dat we niet goed bezig waren met de babyuitzet omdat we ipv een wiegje een ledikantje gekocht hadden en duwde een wiegje in partners hand. Leuk gebaar, lief dat ze aan ons dacht. Maar toen keek ze naar mij, schudde ook haar hoofd en zei vervolgens dat ze wel wat beters van me had verwacht. Even later gingen we wat Chinees halen en zei ze hardop dat ik totaal niet voorbereid was op de baby omdat ik geen wiegje had gehaald. Dit was weer wat minder. Even los van de zwangerschap, maar ook zeer vervelend: elke keer als ik bij schoonouders ben, begint schoonvader over buitenlanders. Ik kom natuurlijk uit NL, dus ben ik ook een buitenlander. Hij heeft het dan altijd over dat buitenlanders het land verpesten, en allemaal terug moeten naar eigen land. Hoe goed de UK wel niet zou zijn zonder al die buitenlanders. Hij kijkt dan even snel naar mij en richt zich dan weer op zijn eten. Ik weet dat hij een hekel heeft aan de Polen, Chinezen en Indonezen (wat ik niet echt goed vind) maar hij zei, voordat ik zwanger was, altijd niets negatiefs over buitenlanders in het algemeen. Wat me vooral raakt is dat het altijd "partner wordt vast een geweldige vader" Aan mijn leeftijd kan het niet liggen (partner is jonger, schoonzus is 9 jaar ouder en heeft al een kind van 11 en een van 5 rondlopen) en ze vonden mij altijd veel volwassener dan hem. Ze zagen mij altijd als een bron van inkomen (vooral omdat partner niet kan werken ivm gezondheidsklachten) maar nu ik bijna aan het bevallen ben (bij wijze van spreken) is het plots partner dit partner dat. Ik zal het veel minder erg vinden als ik steun kreeg van mijn eigen familie, wat echter niet het geval is. Sorry voor dit hele verhaal Moest het even kwijt, ondanks ik altijd zei dat ik me er niets van aan zou moeten trekken, is het me toch niet gelukt
Partner zegt er niet veel over. Hij heeft het volgens mij niet eens door. Enige wat hij gezegd heeft is dat ik nooit dit kindje in mijn eentje op zal kunnen voeden (ben ik ook niet van plan) En dankjewel
Wat een vervelende reacties zeg, ook die van je partner dat je het niet in je eentje zou kunnen. Ik zou er toch eens goed met hem over praten!
Opzicht snap ik de reactie van m'n partner wel. Je KAN het wel in je eentje, maar als het niet nodig is (dus niet gescheiden of iets in die richting) is het fijner om met z'n tweetjes te zijn (neem ik aan) Ik vind het alleen niet echt iets om echt met m'n partner erover te hebben, hij kan moeilijk de familie op andere gedachten brengen Ik vind het alleen zo raar dat ze zo doen. Vooral met dat wiegje vs ledikantje
Hey meid, heb je verhaal even gelezen. Maar misschien moet je dit wel bespreekbaar maken met je vriend/man? En daarna ook eventueel met de familie om tafel zitten. Het is wel een stap die je moet maken, maar wel een stap voor jezelf. Het zijn geen leuke dingen die gezegd of gedaan worden. Het is puur smaak, of een wiegje of ledikant. Wij zelf hebben een ledikant, en zou niet weten wat daar mis mee is! Ik zou het gewoon even bespreekbaar maken meid, want je gaat er alleen maar mee zitten!
Poeh poeh, fijn zo'n 'ondersteuning' tijdens de laatste loodjes. Hoewel het hier nog maar heel pril is vertelde mn zus me iets heel waardevols: het is jou lijf en jou kind (en die van je partner natuurlijk) en jij mag helemaal bepalen hoe jij het gaat doen. Daar kan iedereen van alles over vinden maar ja, puntje bij paaltje hebben ze natuurlijk niets te zeggen. Hoop dat je de steun die je nodig hebt bij je man vind en dat je schoonfamilie een beetje bijtrekt. En vergeet niet: jij bent de baas: jou lijf, jou huis, jou kindje en jou baby uitzet. Al zet je hun wiegje in de schuur, daar hebben zij niks over te zeggen. Hopelijk geniet je nog volop en kan je het een beetje naast je neer leggen. Sterkte!!
beste kaala, wat erg zeg dat er zo op je gereageerd wordt. dat hoofd schudden vind ik zachtst gezegd schandalig. of je zegt wat je zeggen wil of je houdt je mening en lichaamsuitingen voor je. wat betreft je schoonzus, wie is zij om te bepalen of jij goed bent voorbereid of niet. jeetje wat maken hun het moeilijk voor je zeg. je schoonvader laat ik mij liever niet overuit, sorry mijn gezin is niet nederlands dus dat komt heel fout aan bij mij. ik hoop dat jij er met je partner over kunt praten, dat je kwijt kunt wat het met je doet. verder denk ik dat ik er zeker wat van zou zeggen als het nog eens gebeurd. zoals isade haar zus ook al zei: het is jou lichaam, jou kindje, jou leven. probeer te genieten nog van je zwangerschap en zeker lekker genieten van je kleine hummeltje.