Ik wil graag wat ervaringen horen van meiden die ook in die laatste weken veel last hadden van harde buiken? Hoe vaak heb / had je ze? Waren ze pijnlijk? Ben je ermee naar de VK / Gyn geweest? Wat zeiden ze ervan? Kreeg je het voornamelijk bij inspanning of ook in rust? Ik ben gister namelijk in het ZH geweest omdat ik om de 3 min harde buiken had, die ook pijnlijk waren. ( ik heb ook iets van buikgriep onder de leden, dus voelde me al niet best) De gyn heeft nog aan mijn baarmoedermond gevoelt en deze was nog gesloten. Dus nog geen naderende bevalling ( is ook nog wat vroeg) Advies was: warme douche / bad, paracetamol en lekker naar bed gaan. Nu heb ik vannacht best redelijk geslapen, maar als ik wakker was had ik wel weer een harde buik. Nu vandaag overdag eigenlijk niets gedaan dan op de bank gehangen, maar toch steeds weer harde buiken, die overigens niet pijnlijk zijn, alleen vervelend. De minste inspanning ( rechtkomen vanuit lig, opstaan, maar ook bewegingen van de baby) zorgt weer voor een harde buik. Niet meer om de 3 min, maar wel een keer of 6 a 8 per uur. Graag wil ik weten hoe jullie dit ervaren, en nog belangrijker of de gyn / VK je ook gewoon verteld heeft dat het geen kwaad kan en dat het dus alleen vervelend is maar niet gevaarlijk voor het kindje. Wie wil haar ervaring met mij delen?
Je verhaal doet aan mijn zwangerschap denken. Toen ik 35w6dagen was, was ik ziek, dat dacht ik toch. Het leek net alsof ik de griep had. Ook had ik de ganse tijd harde buiken. Ik dacht dat het gewoon indalingsweën waren. Omdat ik het niet vertrouwde heb ik naar de ha gebeld en gevraagd wat ik kon doen. Deze vertrouwde het niet en liet mij bellen naar de verloskundekwartier. De vroedvrouw daar dacht dat het wel eens om zwangerschapsvergiftiging kon gaan dus ik moest binnen komen voor een controle. Ze hebben in het ziekenhuis alles gecontroleerd en mij ook aan de monitor gelegd, daaruit bleek dat ik al weeën had, alleen had ik het niet door. Omdat ik net een grensgeval was, net geen 36w hebben ze besloten om geen weeënremmers te geven. Uit het onderzoek bleek dat er niets met mij aan de hand was. Ik ben diezelfde dag nog naar huis gegaan maar ik voelde me nog steeds niet goed. Toevallig moest ik de volgende dag op controle bij de gyn. Ik vertelde haar dat ik mij nog steeds niet goed voelde en ze zag ook dat ik de ganse tijd harde buiken had. Ik ben diezelfde dag nog opgenomen geweest. Ze hebben verschillende testen gedaan maar ze konden maar niet vinden wat er met mij aan de hand was en waarom ik mij zoo ziek voelde. Het had geen haar gescheeld of ze hadden mij met 36w 3 dagen ingeleid. Die dag bleek uit het bloedonderzoek dat ik een infectie had. Dus medicatie gekregen en hup naar huis! Toch ben ik nooit helemaal weer gezond geweest naar mijn gevoel. Uiteindelijk ben ik ingeleid met 37w en 6dagen. Mijn dochter groeide niet meer en ik had de ganse tijd harde buiken, er was iets aan de hand met me alleen wisten ze niet wat. Mijn gyn zij mij toen dat ze al heel wat kunnen zien met een echo maar soms blijft de natuur nog één groot raadsel! Mijn dochter was overigens gezond hoor, wel wat klein 46 cm en 2.470 kg maar voor de rest deed ze het super! Ik hoop voor jou dat je niet nog weken harde buiken hebt, want dan is het echt wel afzien. Voor de rest kan ik je niet echt helpen. Hopelijk heb je iets aan mijn verhaal. Groetjes Stephanie
Scorpion, thanks voor je kort maar krachtig antwoord Stephanie, waren de harde buiken wel minder nadat je de medicijnen kreeg voor de infectie? En wat was dat dan voor een infectie? Was dat niet gevaarlijk? Ik heb zelf ook het idee, dat het geprikkelde van de darmen en maag ( door mogelijk buikgriep) reageert op de harde buiken. Ik zie het nog even aan. Dinsdag weer op controle bij de gyn.
Neen, mijn harde buiken bleven hetzelfde. Ze hebben nooit geweten wat voor een infectie het was. Achteraf gezien klopt het natuurlijk niet dat je medicatie krijgt voor een infectie en dat ze niet eens weten welkeen... Mijn gyn vertelde mij dat de medicatie zeker geen kwaad kon, heb ik ook uitdrukkelijk gevraagd.
Gek dan he? dat die harde buiken zo blijven. Wordt er soms best ongerust van, maar als men zegt dat het geen kwaad kan, moet ik me er maar bij neerleggen. Ik zou het ook nog wel kunnen begrijpen als ik erg actief bezig ben ( geweest) maar dat is het niet eens. Dinsdag echt nog maar eens aan mijn eigen gyn vragen.
is je urine ook nagekeken? Het kan namelijk ook komen door een blaasontsteking... Ik heb ook al veel harde buiken, al sinds 25 wk, maar dat komt omdat mijn baarmoeder onder teveel spanning staat (teveel vruchtwater) Nu neemt het vruchtwater verhouding kind wel af, maar de baarmoeder blijft geirriteerd. Ik kan helemaal niets meer. Dus ik begrijp je helemaal!
Toen ik van de week in het ZH was, hebben ze mijn urine gecontroleerd. Ik neem aan ook op blaasontsteking. Iig wel op eiwitten ivm vermoeden van zwangerschapsvergiftinging. Ik merk nu zelf ook dat het kindje al aardig groot is ( ligt 1,5 week voor op groei volgens de echo) En als ik dan zit en zak in, dan duwt het hoofdje heel erg onder mijn ribben, dan kan ik dus ook al een harde buik krijgen. Dus het kan wel degelijk geprikkeld raken door bewegingen van het kindje en de druk ivm plaatsgebrek? Appelsientje, als jij ze moet tellen op een uur / dag, hoevaak heb je ze dan, als ik vragen mag?
Ik heb vanaf 20 weken last van harde buiken gehad, die met 35 weken overgingen in weeën. Bij het toucheren bleek ik 1cm omsluiting te hebben en een verweekte baarmoedermond. Ze hebben toen verder geen actie ondernomen. Achteraf begreep ik dat ze er vanuit gingen dat ik die dag ging bevallen. Mijn kleine meid is uiteindelijk blijven zitten tot 41+1, maar ben de harde (pijnlijke) buiken blijven houden tot het einde. Ben daarvoor helemaal onderzocht, konden niets vinden. Bleek gewoon bij mijn zwangerschap te horen.
Heel veel... maar ik ben ook een uitzonderlijk geval hoor. Gemiddeld om de 5 minuten en houdt dan 1 minuut vol. s Avonds en s nachts vaker. Ik heb inmiddels een strippenkaart bij de verloskamers Baarmoedermond is al verstreken en de binnenste ring (ja ik weet ook niet precies hoe en wat) kon ze de laatste keer (1,5 wk terug) al in komen, dus beginnende ontsluiting zeg maar. We hebben erg spannende weken gehad, maar ik ben nu 33 wk, kindje was met 32 wk al geschat op 4 pond, dus ik maak me nu minder zorgen. Voor deze tijd zat ik iedere keer bij elke verandering in de harde buiken in het ziekenhuis om te kijken of het door zou zetten.
Afgelopen zaterdag kreeg ik ook last van harde buiken, om de 5 min die een minuut aanhielden. Heb toen naar mn gyn gebeld om te vragen wat ik moest doen, het advies was direct naar het ziekenhuis komen. Daar werd ik direct aan een CTG gelegd waarop duidelijk te zien was dat ik premature weeen (weeen voor de 37 weken zwangerschap) had. Omdat ze hier vanaf 34 weken zwangerschap geen weeenremmers meer geven moesten we afwachten. Bij het toucheren bleek ik nog geen ontsluiting te hebben, alleen het tuitje van mn baarmoeder was gehalveerd. Later heb ik in het ziekenhuis echte weeenstormen gehad waarbij de weeen elke minuut kwamen en mn buik ook niet meer zacht werd. Toen ik na 3 dagen nog geen ontsluiting had mocht ik naar huis, met bank en bedrust. Gelukkig heb ik sinds gisteren geen weeenstorm meer gehad maar heb nu nog steeds elke 5 minuten weeen die een minuut aanhouden. Zodra ik vruchtwaterverlies of bloedverlies heb moet ik weer bellen naar het ziekenhuis, beetje vaag dus, straks hangt er al een half hoofd uit ofzo! Zijn er meer meiden die het zelfde hebben of hebben gehad met dat vage advies?
Dan, het stelt me wel een beetje gerust dat het dus niets hoeft te betekenen. Jij hebt dus mooi nog met 6 weken harde buiken gezeten. En id de ene vrouw hefet er last van en de andere niet. Maak me gewoon wat zorgen omdat ik eigenlijk tot nu toe geen gekke dingen heb gehad. Zwangerschap verloopt gewoon zeer voorspoedig, gelukkig. Appelsientje, ik heb ze `s avonds en `s nachts ook meer hoor. En het scheelt idd dat je kindje al genoeg gewicht heeft. Ik dacht van de week in het ZH ook, dat als de kleine nu geboren wordt, het idd vroeg is, maar wel gewoon gezond is. Want die van ons wordt ook al groot genoeg geschat. Cin, je verhaal klinkt een beetje hetzelfde dan mijn verhaal. Ik heb dan niet in het ZH gelegen ( opname) maar het advies bij naar huis gaan was hetzelfde. En bij mij konden ze ook al met 1 vinger naar binnen gaan ( baarmoedermond of zo, ik weet niet) maar dat is nog geen reden om aan te nemen dat het begint. Zolang ik de baby goed voel, geen vocht of bloed verlies, probeer ik het maar naast me neer te leggen.....pfff
Toevallig was ik afgelopen maandag opgenomen met aanhoudende regelmatig terugkerende harde buiken. Ze gingen toch voor de zekerheid toucheren en wat bleek zachte bmm en dun en terug getrokken met 2 cm ontsluiting.. Ik was maandag 35 weken.. Moest blijven en dinsdag ochtend waren de harde buiken nog hetzelfde.. woensdag minder en donderdag ook waarop ik naar huis mocht.. Heb nog wel harde buiken maar minder constant.. Konden niets vinden in bloed en urine gelukkig.. Dus nu maar afwachten tot ons prinsje komt
Ik merk ook dat de buiken nu ineens een stuk minder heftig en vaak zijn dan van de week toen ik in het ZH was. Gek eigenlijk dat een aantal van ons het hetzelfde ervaren hebben rond de zelfde periode. Ik las ergens dat een groeispurt van de baby ook harde buiken kan veroorzaken. Zouden onze kleintjes dan nu nog zo flink groeien? Het wordt wel spannend zo, maar kan ook nog makkelijk 5 a 6 weken duren, dus maar niet te veel verheugen dat we ons kindje snel in de armen hebben. Succes allemaal.
Wel vreemd inderdaad dat er meerdere zijn met het zelfde 'probleem' rond de zelfde periode, het zal er wel bij horen ofzo. Nu maar hopen dat de kleine ook weer niet tot de 42 weken blijft zitten want mn man durft nu al nergens meer heen en geen biertje meer te drinken op de voetbal voor het geval dat...
ik ben het inmiddels al aardig zat hoor, kan er echt niet meer van genieten. Ik hoop dat ik niet nog 6 wk moet wachten, want dat trek ik echt niet. Afgelopen zaterdag weer in het ziekenhuis geweest. Ditmaal had ik er buikpijn en rugpijn bij, echt voor mijn gevoel al weeen. CTG gemaakt. Kindje doet het prima, verder geen veranderingen in de ontsluiting. Bij andere pijn of als ik het weer niet vertrouw moet ik weer bellen.... pff vermoeiend hoor! Het erge van die harde buiken is dat het nu niet zoveel doet, maar waar is dat omslagpunt, vanaf wanneer doen ze wel wat en inderdaad als ze dan ineens wat doen gaat het waarschijnlijk heel snel. Dus als ik kijk naar mijn vorige bevalling (weeenstorm in half uur van 4cm naar volledige ontsluiting..) dan hou ik mijn hart vast en hoop dat ik het ziekenhuis dan nog redt.... Het is wel zo, hoe rustiger jij je houdt hoe minder erg de harde buiken zijn. Dus zoonlief gaat al heel wat weken volledig naar het kdv en ik mag alleen voor mezelf zorgen en heeeeel veel rust houden, das ook heel vermoeiend en slopend hoor.
Appelsientje, vervelend dat je er zoveel last van hebt. Ik had ze gisteravond ook eigenlijk bij elke beweging die ik maakte. Overdag viel het wel mee, maar zit ik `s avonds stil, wil ik naar voren gaan om iets te drinken of om aanstalyte te maken met opstaan, hopatee dan schiet ie weer erin. En `s nachts heb ik het idee dat elke keer als ik wakker ben mijn buik behoorlijk hard is. Maar goed, ze zijn nu niet meer pijnlijk bij mij. Kan me voorstellen als je nog een kleintje hebt rondlopen dat het allemaal nog wat zwaarder is. Succes meid.
ik doe helemaal mee appelsientje. van mij mag het er ook uit hoor. ik weet niet eens of ik harde buiken heb. heb begint bij mij bij me stuitje en dan verstijft me rug helemaal tot aan me nek en dan heb ik het gevoel alsof er een paar riemen om me buik worden aangetrokken. iedereen zegt klinkt als rugweeen
Ben blij dat ik dat gevoel nog niet heb, dat ik het "zat" ben. Geniet nog veel te erg van het leven in mijn buik. Wil echter niet zeggen dat ik het erg zou vinden als de kleine zich nu al zou aankondigen, want mijn verlangen om ons kindje te zien wordt elke dag groter.