Ik ben mijn moeder in 2001 verloren aan kanker en heb mijn vader na mijn 12de niet meer gezien Het is moeilijk dat je niemand hebt om over je zwangerschap te praten,en de kleine dingen niet kan delen Ik zou het leuk gevonden hebben om met mijn mem over haar zwangerschappen te hebben Het leven kan zo wreed zijn... Zijn er meer dames met dit grote verlies?
OOHhh meissie toch wat is dat erg voor je (vind ik) ik kan me dat geeneens voorstellen in het algemeen laat staan zwanger en al, het is idd zo fijn om met je mama over bepaalde dingen te hebben of herrineringen op te halen bv. Ja heb niet echt tips ofzo misschien je schoonmoeder/vader? praat zoiezo veel met je partner hier over het is toch niet niets hoor, zwanger zijn is soms echt zo'n "heerlijke" emotionele achtbaan en steun is altijd fijn!
Hoi Ik herken je probleem heel erg. Ik heb sinds mijn 16e helemaal geen kontakt met mijn moeder en dat mis ik nu wel heel erg. Zelfs goede vriendinnen en mijn schoonmoeder met wie ik goed kontakt heb, kunnen het kontakt tussen moeder en kind niet vervangen. Ik heb het ook altijd heel jammer gevonden. Mijn moeder was altijd heel slecht voor mij, vandaar dat ik destijds ben weggelopen. Ze heeft vervolgens nooit meer naar me omgekeken en zich om mij bekommerd. Ik weet een ding zeker en dat is dat ik mijn kind nooit hetzelfde aan zal doen als wat ik heb meegemaakt. Sterkte meid!
Pffff, herkenbaar.. Mijn vader is 13 jaar geleden overleden en mn moeder 5 jaar terug. Het gemis is nu ik zwanger ben alleen maar groter... Gaat geen dag voorbij dat ik niet wilde dat ze hier waren..... Helaas heb ik ook geen schoonmoeder waar ik dingen mee kan delen (we hebben het contact verbroken 1.5 jaar geleden ivm allerlei zaken die spelen) Ik begrijp je gevoel dus zeker wel. Geef dit echt aan aan je partner, dan kan hij hopelijk een beetje extra inspringen op de momenten dat je het moeilijk hebt! Succes!
mijn moeder is overleden aan borstkanker toen was ik 6 jaar oud, heb met veel dingen in het leven zo iets van was ze maar hier ik heb zo veel vragen. gelukkig heb ik een lieve stiefmoeder waar ik goed mee overweg kan. mijn zus en mijn beste vriendin kan ik ook alles vragen en heb ook zoveel vragen haha.
Ik snap dat je je moeder mist, maar vergis je niet. Er zijn ook vrouwen die nog wel een moeder hebben en die er dus niet mee kunnen praten over hun zwangerschap. Als ik tegen mijn moeder zeg hoe ik me voel, dan kan ik op geen begrip rekenen. Ik moet 'flink zijn' en niet zeuren, want het hoort er allemaal bij. Nu heeft mijn moeder altijd wel wat te zeuren en kan ze van ieder leuk nieuwtje wel iets naars maken, maar ik merk zo wel dat we uit elkaar groeien. Ik heb op dit moment meer met mijn schoonmoeder. Helaas dat die 100 km ver weg woont. Mijn eigen moeder 4 km... Sja...
Heel herkenbaar je verhaal! Mijn moeder is as 7 april 10 jr geleden overleden aan kanker. Er zijn nog zooooooveel dingen die ik haar had willen vragen! Hoe haar zwangerschap is verlopen, had ze dezelfde klachtjes als ik, of was het compleet anders, hoe ze er emotioneel aan toe was tijdens en na de bevalling, etc etc. Mijn vader leeft gelukkig nog, maar is dat soort dingen allang weer vergeten helaas. Ik heb ook hele lieve schoonouders waar ik voor veel dingen terecht kan, maar die kunnen helaas deze vragen ook niet beantwoorden! Zal het er met de bevalling nog wel even goed moeilijk mee krijgen denk ik.
ik kan het me een beetje voorstellen, mijn man's moeder is 9 jaar geleden overleden, en met zijn vader heeft hij geen contact. zijn moeder is dus ook niet bij onze bruiloft geweest en is er dus nu ook niet bij, vind het zo moeilijk en zielig voor me man! maar gelukkig kan hij met mij goed praten en met vrienden en mijn ouders.. ik hoop dat je je troost vind erin! sterkte!
Yep, 2006 mn moeder verloren...ben in 2008 bevallen van mn 1e kindje en verwacht nu nummer 2. Wel moeilijk inderdaad, maar ik heb mn vader gelukkig nog en hij heeft een vriendin die ook een hele fijne oma is voor mn meissie! Sterkte!
Moeilijk hoor Puzzcat! Ten eerste wil ik je een dikke knuffel geven, niemand kan hen vervangen. Mijn moeder is anderhalf jaar geleden overleden, ze was erg ziek (ziekte van Alzheimer) en ik kon langzaam afscheid van haar nemen. Ik heb geaccepteerd dat ze er niet meer is, maar soms zou ik haar ook dingen willen vragen over de zwangerschap. Ik heb een ontzettend lieve schoonmoeder, maar toch is het niet hetzelfde als mijn eigen moeder. Mijn vader is er wel, dus dat is ook anders dan jouw situatie. Je kindje heeft 2 lieve beschermengeltjes!
Ja ook hier herkenbaar.. Mijn moeder is nu bijna 3 jaar geleden overleden. Ik heb na haar mijn vriend leren kennen dus vind het wel erg dat zij hem niet meer heeft gekent en hij haar. Ze was zo'n ontzettend lieve geweldige moeder.. Vooral ook nu merk ik dat ik haar ontzettend mis, met haar praten over de zwangerschap en hoe het bij haar was. Mijn vader is best gesloten en daar moet ik zulke dingen echt uittrekken. Ik heb ook schatten van schoonouders maar zoals anderen hier ook zeggen, dat is toch heel anders als je eigen ouders..
Schoonouders zijn gewoon anders en hubbie zijn vader is ook niet echt iemand die dichtbij woont Maar zijn moeder spoort niet Het is gewoon moeilijk... Al die leuke nieuwe dingen zal je dan met je hubbie wel kunnen delen en dat scheelt heel wat
ik ben mijn moeder in 1999 verloren. Ik merk ook dat ik het er erg moeilijk mee heb vooral nu ik zwanger ben. Ik heb dan wel een zus waar ik dingen aan kan vragen, maar een moeder is toch anders.
ik kan er niet over meespreken... maar ik wou je even van harte feliciteren ! na zolang proberen, wens ik je een super zwangerschap toe ! Greetz
een vriendin van mij heeft ook beide ouders niet meer ze was ook enig kind en ik vind t zoooow sneu voor dr, dus af en toe stop ik r wat leuks toe een rompertje knuffeltje dat soort kleine dingetjes gewoon om r te laten merken dat ze er niet alleen voor staat t zal altijd anders zijn dan wanneer ze dat soort dingetjes van dr ouders krijgt, maar die kan ik helaas niet voor dr terug halen ( ze heeft wel een hele lieve vriend hor)
ik heb afgelopen 13 maart me moeder verloren aan een strijd tegen kanker... Ze heeft me dochter wel gekend en was gek op haar ...2de kleinkind 1ste meid. Ze had er inmidders 3 en de 2de meid is op komst hoe wreed is dat... En het gaat best wel met me...het gemis is groot maar ik denk dat ik nog een grote klap zal krijgen als ik voor de 2de keer zwanger zal zijn (van de zomer gaan we voor de 2de) en zeker de kraamtranen dan in de kraamweek zullen dor dat gemis heftig zijn (is het raar als ik dat nu al weet?) ....maar goed ..leef met je mee
hoi dames ik kan hier ook in mee praten mijn moeder heeftt helaas 8 jaar geleden zelfmoord gepleegd en mijn vader is nu bijna 1 jaar geleden overleden aan een hersentumor die heel erg kwaadaardig en heftig was ( hij is in totaal 10 weken ziek geweest, en was voor die tijd super fit en sporte elke week.) mijn vader was wel hertrouwd, en ik heb nu dus nog wel een stiefmoeder, gelukkig kan ik het heel erg goed met haar vinden. maar toch is het anders dan je eigen vader of moeder. pasgeleden kwam mijn broer aanzetten met het zwangerschapsboek van mijn moeder toen ze zwanger was van mij, dat is me nu dus ook Heel erg dierbaar. maar ik snap dus goed hoe jullie je voelen.. het is het toch allemaal Net niet. maar ik hebgelukkig ook niet het idee dat ik er alleen voor sta. nou meiden groetjes.