zijn er meer meiden die na een lange lange weg zwanger zijn geworden die dan als het eenmaal zwanger zijn dat het ineens zo onwerkelijk voelt hier in ieder geval wel 4 jaar lang tussen hoop en vrees de ene behandeling na de andere en dan ineens is het zo ver niet meer voor behandelingen naar het ziekenhuis alleen maar controles en echo's om de paar weken ik ben er echt heel blij mee hoor en shop het liefste de hele dag al voor spulletjes voor de kleine maar het voelt zo vreemd over een paar maanden ben ik mama kan het ook vaak niet geloven en bekijk dan steeds mn buik en merk de kwaaltjes en dan is het van o ja het is echt zo
Wij zijn niet lang bezig geweest, dus dat stukje herken ik niet, maar wel dat het soms zo onwerkelijk is! En het gaat zo ontzettend snel... Af en toe krijg je dan zo'n realitycheck van 'ja, ik ben echt zwanger en over een paar maandjes moeder!'
@ hallow... denk dat dat gevoel nog wel even blijft, ik had t nog steeds na de bevalling als ik naar ons meis keek heb heel wat afgehuild want dan komt er rust en kan je gaan genieten en je sluit een intensief hoofdstuk af
Ooo dat blijft ook. Soms heb ik zelf dagen dat ik mijn buik ' vergeet ' het is al iets geworden wat echt bij mij hoort, dus als ik wil bukken en mijn buik houdt mij tegen denk ik weer ' oja ik ben zwanger ' hahahah. En aan de andere kant kijk ik soms naar mijn buik en denk ik: HOort dit bij mij?? BEN IK ZWANGER??? *SHOCK*
In het begin vond ik het ook erg onwerkelijk, kon haast niet geloven dat ik echt zwanger was, maar het was echt zo! Ik was er dol blij mee, maar het leek wel een droom! Van harte gefeliciteerd met je wondertje in je buik! Geniet er maar lekker van, voor je het weet heb je de kleine in je armen, het gaat echt zo hard!!!
Ten eerste: Van harte gefeliciteerd!!! Het komt mij ook heel bekend voor. Bij ons heeft het dan niet zo lang geduurd, maar het is nog steeds heel onwerkelijk. Eerst leek het zo ver weg, maar nu ben ik alweer 32 weken en over een paar weekjes hebben we een kleine!!! Zo spannend! Harstikke leuk maar ook een klein beetje eng..
Hoi, Gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik was snel zwanger maar vond en vind het zo onwerkelijk, nu heb ik verlof en heb ik dus over een paar weekjes de kleine uk in mn armen.... en nog heb ik af en toe niet door dat het echt zo is. Ik kon wel pas na 20 weken een beetje gaan genieten doordat ik niet lekker in mn vel zat door werk en daarbij de hormonen. Het is allemaal zo spannend!
Ik heb geen jaren in de medische mallemolen gezeten maar na 2 miskramen waarbij het hartje plotsklaps stopte kan ik je zeggen dat ik, zelfs na ruim 26 weken, nog niet kan geloven dat ik echt mama wordt Hoewel ik vreselijk geniet van de schopjes, de voorpret enz kan het me niet snel genoeg gaan, ik wil onze kleine veilig in de wieg hebben liggen! Dan zullen er nog heel wat tranen vloeien, maar deze keer van geluk.....
gefeliciteerd hier na ruim 2 jaar zwanger en het is nog steeds onwerkelijk, kan me nog niet voorstellen dat we straks een klein hummeltje hebben
moet zeggen voelt als een opluchting dat ik niet de enige ben die zich zo voelt ben door verleden erg vatbaar voor depressies en was al bang erin weg te zinken maar door jullie verhalen merk ik dat het redelijk "normaal" kan zijn om je zo te voelen maakt dat ik me stukken helderder voel in mn hoofd kan ook niet wachten tot de kleine gezond in een wiegje ligt
Haha, meid, dat blijft hoor! Hier nog maar 6 weken te gaan, maar 't is zó onwerkelijk allemaal! Kan me er echt geen voorstelling bij maken dat we over een week of 6 een kindje hebben en het is dat we er niet meer omheen kunnen, anders had ik het echt niet geloofd, haha
Ik heb ook geen mediche molen ofzo gehad. En heb ook al een zoontje van 5.. en nu denk ik vaak heeey ik word nog eens mama.. Kan het me nu nog niet voorstellen,terwijl ik ieder moment kan bevallen.. en als ik dan kleertjes kijk, dan denk ik wouw een kleine uk spannend zeg.
Hier iemand die er ook 4 jaar over heeft gedaan. We hebben echt verschrikkelijke jaren achter de rug. Ik herken het onwerkelijke gevoel wel. Ben onwijs gelukkig, maar het dringt niet altijd even goed tot mij door dat ik nu echt mama ga worden. Gisteren voor het eerst weer eens op kraambezoek geweest. Wat een mooi IVFkereltje is er vorige week op de wereld gekomen. Ik kon niets anders dan naar het jochie kijken en stralen en naar de verhalen van de nieuwbakken moeder luisteren. Terugweg in de auto heb ik hartverscheurend moeten huilen, van geluk. Maar ook van besef dat (later meer, visite staat voor de deur)...