Hallo Dames, Vandaag ben ik 27 weken zwanger en sinds afgelopen week heb ik weer kwaaltjes van het eerste trimester, zo raar! Ik herken dit totaal niet van mijn eerste zwangerschap. Ik ben geregeld weer misselijk. Mijn eetlust is ver gekelderd Vind mijn man wel lief, maar heb echt geen zin om hem een kus te geven(erg hè, schaam me er best voor en geef hem wel gewoon een kus, anders vind ik het ook zo sneu voor hem) Begin steeds moeier te worden, Ben erg emotioneel Kan behoorlijk chagie zijn Het ergste vind ik nog dat ik me wat later in het tweede trimester weer goed voelde, maar sinds 26 weken niet meer ziek ben. (heb een griep gehad die ruim 8 weken geduurd heeft, echt vreselijk, weinig slaap, door oa een verstikkende hoest, was gelukkig geen kinkhoest) nu heb ik eigenlijk mijn opleef moment niet gehad, even lekker op en top voelen. (Mag wel mijn handen dichtknijpen dat ik niet de hele zwangerschap misselijk was,wat ik hier wel vaak lees) Nu krijg ik weer kwalen en dat zit mijn nesteldrang behoorlijk in de weg. Door Heupdysplasie en BI doe ik het al rustiger aan, maar die kwalen maken het er niet makkelijker op. Het scheelt dat mijn man en zoontje erg lief zijn en ik ben blij dat de zwangerschap goed verloopt en dat ik zwanger mag zijn. Toch voel ik me af en toe best vervelend. Sorry hoor, moest ff klagen!
ach meid....denk er maar aan dat je straks weer een wondertje in je armen hebt en daar doe je het allemaal voor! Ik vind zelf de zwangerschap op zich echt niet zo een geweldig iets hoor, je hoort veel vrouwen die zeggen dat het de mooiste tijd van hun leven is..nou ja..mooiste tijd ben ik het niet helemaal mee eens...maar als je eenmaal de kleine hebt voel je je de rijkste persoon op deze aarde en probeer je daar op de concentreren. Vandaag voel je je zus en morgen voel je je zo...das nou eenmaal de zwangerschap met die hormonen die door je lichaam gieren. Schouders eronder en doorgaan en over 13 weken mag je het wonder aanschouwen waarvoor je het allemaal hebt gedaan! Knuffel
Nou vindt dat je mag klagen hoor! en dat moet je dan ook gewoon vooral doen...t is ook allemaal niet geweldig. Ik liep ook de eerste 4/5 maanden echt te sukkelen , vond t verscrikkelijk om zwanger te zijn (meerendeel van de tijd)...toen werd het ff wat beter...maar vanaf 30weken echt weer steeds minder...nu ben ik bijvoorbeeld ook erg emotioneel en chago, tot balen van mezelf aantoe.... Moet gewoon wat meer denken aan de leuke en mooie dingen al is dat lastig als je je zo rot voeld. Tja de een heeft een geweldige zwangerschap ...helaas behoren wij daar dus niet echt toe ...sterkte meid!
herkenbaar, inderdaad niet teveel tegen vechten, ik ben ook zo emo en chagarijnig als wat. bij mij komt het ook door de pijn (nierstuwing) en vermoeidheid (schildklierafwijking) maar op een of andere manier kan ik me er nu niet overheen zetten. ik heb al heel vaak gezegd dat ik "mezelf" mis. en dan vooral hoe ik normaal met tegenslagen omga, dat kan ik nu gewoon niet, erg frustrerend en ik begrijp je volkomen! sterkte!
Ik loop ook altijd te klooien als ik zwanger ben. Emotioneel in de knoop, allerlei vage klachten en kwaaltjes, geen zin in manlief op wat voor manier dan ook. Ben gewoon mezelf niet. Wat ik de vorige keer gedaan heb en nu ook weer, is af en toe even lekker bij iemand luchten, elke dag wat leuks plannen om de dagen door te komen (al is het maar iets in de babykamer doen), regelmatig een goeie dosis chocola en verder gewoon hopen dat de tijd snel voorbij gaat....verder weet ik het ook niet! Sterkte..