Hey meiden, Ik ben nu net 5 weken zwanger en word echt gek van de onzekerheid. Ik kan er helemaal niet van genieten. Ik weet niet of ik het stress kan noemen maar ik pieker wel veel, vooral overdag. Mediteren of luisteren naar kalmerende muziek werkt maar tijdelijk. Slapen gaat gelukkig wel goed. De stress of het gepieker komt vanwege de angst voor een miskraam. Ik weet niet waarom ik er zo bang voor ben en ik heb het ook nog nooit meegemaakt (dit is mijn eerste zwangerschap) maar toch gaat de angst niet uit mijn hoofd. Ik vroeg me af of iemand ervaring heeft met homeopatische geruststellende middelen? Of is er helemaal niets wat je mag slikken als je zwanger bent?
Dit klinkt heel bekend. Helaas kan je geen knop omzetten van 'zo nu genoeg gestrest, nu ga ik genieten'. Ik ervaar ook veel angst en onzekerheid. Wat voor mij helpt is afleiding zoeken. Mediteren etc niet omdat ik dan heel erg in contact kom met mn lichaam en dus ook alles ga voelen waar ik onzeker van wordt. Je kan ook geen (homeopathische) medicijnen innemen omdat dit allemaal effect heeft op de baby (en ontwikkeling van) Met name ook de homeopathische middelen zitten vaak valeriaan in, wat ook niet mag. Verdiep je lekker in de baby, ga leuke dingen zoeken die je zou willen, fantaseer over je kindje. Als het misgaat kan je er toch niets aan doen en dan is het zonde als je de tijd met je mini alleen maar gestrest heb doorgebracht. Sterkte maar ook zeker gefeliciteerd!!
Wat mij heel erg hielp was de gedachte dat ik er toch geen invloed op had. Onzeker voelen, door blijven testen, vroege echo vragen.. dat zorgt er niet voor dat een kindje blijft zitten. Klinkt stom maar zo kon ik het wel loslaten tot de eerste echo met (toen nog) 12 weken.
Ik voel precies hetzelfde. Morgen 5 weken zwanger na een MA en miskraam. De onzekerheid blijft en ik maak mezelf ook nog regelmatig gek. Bij mij helpt het om veel mee te lezen en mee te schrijven op dit forum. Heb je het al tegen iemand verteld? Ik val mijn beste vriendin heel de dag lastig en ze vindt het gelukkig nooit teveel. Gefeliciteerd met je zwangerschap en hopen dat de weken snel voorbij vliegen
Meid echt probeer dit gevoel los te laten. Stress is zo ongezond en de kans op een mk is 10-15%. Dus 85-90% kans dat t hier gaat. Zolang je geen bloedverlies oid hebt is de kans op een mk nog kleiner. Wat je ook doet de natuur bepaalt..
Bedankt allemaal voor de geruststellende berichten. Jammer dat ik niets kalmerends kan slikken. Ik ga mijn ongerustheid aangeven bij de verloskundige en misschien kan ik een vroege echo krijgen oid. Misschien dat ik me dan daarna minder druk maak.
Bij een vroege echo zal er nog geen kloppend hartje te zien zijn. En dat zal misschien voor nog meer onrust zorgen. Ik heb vanmorgen met 6,5 week zwangerschap een iniemini kloppend hartje gezien. Ze gaf van te voren goed aan dat de kans bestaat dat het nog niet zichtbaar zou zijn. Ik ben heel nuchter en maak me totaal niet druk. Ik ben nu stuk ouder dan bij mijn eerste zwangerschap en dat is denk ik dat mij rustiger maakt. Het komt zoals het komt. Iig succes en deel je onrust met je verloskundige. Erover praten helpt vaak ook wel. X
Die onzekerheid blijft helaas nog wel even. Ik heb vorige week een echo gehad en een kloppend hartje gezien en gehoord, en nu slaat de onzekerheid al weer toe. Ik moet nog ruim 2 weken wachten op de volgende echo. Maar ik probeer meer op mijn lichaam te vertrouwen. Een kloppend hartje is al een hele mijlpaal (net zoals een succesvolle innesteling!).
Met 6,5 week is een vroege echo. Eerder zullen ze er echt geen maken.. Met ruim 6 wekenis zelfs vroeg. Meestal maken ze dan een echo rond 7 weken. Tot die tijd zul je echt uit moeten zingen. En zelfs dan garantie tot de deur.,
@Zonnetje2015 (en de rest) Mijn eerste echo is 9 februari, dan ben ik 7 weken en een paar dagen zwanger. Het wordt een inwendige echo. Bedankt voor de berichtjes!
Een echo geeft je ook meer stress dan een goed gevoel, voor de termijn van 7-8 weken. Ik heb inmiddels 2 echo's gehad en tot 2 keer toe geen kindje gezien (wat logisch is!) maar dat maakt me wel extra onzeker. Straks blijft het vruchtzakje leeg... Maar wat ze hier verder nog zeggen ja, is dat je niets anders kan doen dan afwachten en je kan niets doen om het te beinvloeden. Houd daar aan vast!
Hey FoxyDiamond dan lopen wij zowat gelijk! Ik heb ook mijn eerst echo op 9 februari. Hoelaat heb je hem?
Klink heel bekend, wil je wel hoeden dat het kan zijn dat je je hele zwangerschap erdoor kan missen, dat is bij mij gebeurd. Ik heb als eerste zw een missedabortion gehad dus toen ik weer in verwachting was en weeeer bloede dacht ik weer miskraam maar het was een hematoom en gelukkig niet 1 maar 2 kloppende hartjes, en dacht steeds was ik maar 12 weken maar toch bleef de onzekerheid... Wacht maar tot je de baby kan voelen en je voelt de kleine 1 keer niet!!! en ik had dit keer 2!!! ging ik weer om 6 uur smorgens voor een ctg en steeds was er niks aan de hand en was ik weer gerustgesteld....voor even... En als ze geboren zijn heb je ook stress dat houd nooit op met kinderen, maar denk nu wel: had ik maar meer genoten van mijn zwangerschap. Wat mij hielp is te bedenken dat je niks maar ook niks kan doen om iets te voorkomen, maar dat stemmetje blijft in je achterhoofd: het gewoon doorstaan totdat het zover is. Gefeliciteerd trouwens <3
Klopt was idd een vroege echo, vandaar dat ik dat zei. Voor dit termijn is de kans om een kloppend hartje te zien erg klein. Dat zei de verloskundige vandaag ook. Wij hadden geluk. Maar als je je al zorgen maakt zou dat nog meer onrust kunnen geven. Wat niks hoeft te betekenen natuurlijk.
Dit... echt heel belangrijk! Eerst Is het de 1ste echo, dan de 12 weken, dan het hartje horen bij de vk, dan mensen die zeggen 'voel je hem nog niet bewegen?', dan de eerste beweging, dan geen beweging..., dan 20 weken echo, is het een keer warm de zomer dan nog minder beweging.., enz, enz... en nog erger; dan Is je kindje er en zijn er ineens nog zoveel meer dingen om je druk om te maken dat je soms denkt 'zat je nog maar veilig en warm in mijn buik' Je moet echt uitkijken dat je je zwangerschap niet mist doordat je je zo druk maakt. Klinkt rot maar als het zo Is dan is het toch zo.. je houd het niet tegen als het verkeerd gaat hoe pijnlijk en verdrietig het ook Is. Heel veel vrouwen zijn onzeker en het Is denk ik vooral belangrijk dat je die onzekerheid met iemand kan delen die dicht bij je staat. Gefeliciteerd en succes
Precies. En dit hoort er nu eenmaal bij! Tenzij je een verleden hebt met miskramen oid, vind ik het eerlijk gezegd ook wel een beetje kwestie van doorbijten..
Begrijp precies hoe je je voelt. Hier geheel onverwacht zwanger van nr.3. Voelt als een cadeautje op m'n 40e, maar maakt het ook dubbel zo stressvol omdat ik bang ben om het kwijt te raken. Daarnaast diabetes dus dat maakt de kans op succes nog kleiner. Vanochtend voor een eerste consult bij de gyn geweest. Die wreef het er nogmaals in dat ik er serieus rekening mee moet gaan houden dat het mis gaat. M'n zelfvertrouwen in een goede afloop was al laag, maar zit nu op het 0punt. Echo liet ook nog eens niets zien, dus drama compleet. Conclusie is hier waarschijnlijk dat ik een week korter zwanger ben dan gedacht, dus bijna 5 weken. En dan is zo'n echo best normaal. Omdat dit echt de laatste kans op een zwangerschap is voor mij, wil ik er extra van genieten en dat kan ik nu niet omdat de angst om het te verliezen te groot is. Ik weet dat ik het niet moet doen, maar kan het niet helpen. Over twee weken opnieuw voor een echo. Hopelijk dan meer te zien Heel veel succes en hopen op een goede afloop!
De onzekerheid is inderdaad niet leuk op het begin. Later krijg je het anders...met de 20 weken echo of je kindje wel gezond is, of het genoeg beweegt, goed groeit, geboorte goed gaat. Is al een stukje moederlijke zorgen wat je meekrijgt denk ik maar zo
Dames, ik herken het volledig!!!! Na een miskraam afgelopen zomer ben ik nu inmiddels elf weken zwanger. Wat een onzekerheid brengt deze periode mee zich mee. Ik heb al drie goede & mooie echo's gehad en begin langzaam aan het vertrouwen in mijn lichaam terug te krijgen. Ik lift ook mee op de positiviteit van mijn omgeving. Ondanks dat ik harstikke blij en dankbaar ben zwanger te mogen zijn ... Vind ik het ook zwaar vanwege de angst. Laten we hopen dat het langzaam wat weg ebt, want uiteindelijk moeten we het ons zelf ook gunnen om te genieten! Succes komende tijd!