Meiden ik heb tips nodig want dit gaat me uit de hand lopen. Wij hebben een lieve dochter van 2 jaar en 4 maanden, over het algemeen een leuk vrolijk ding maar o zo eigenwijs!! Als ze iets niet wil, zo als net opruimen (we deden het met zn alleen..) dan is nee gewoon nee. Kan zeggen wat ik wil, het blijft koelbloedig nee. Zet ik haar op de gang, een enkele keer doet ze het daarna wel, maar soms dan nog niet. En het erge is dat ik daar ontzettend kwaad om kan worden waar ik achteraf weer van baal. Ze is dan niet boos of driftig, ze zegt ijskoud nee en loopt schouderophalend weg. Ook mn man die zelden kwaad owrd weet niet goed hoe hij hier mee om moet gaan. Het begint een machtsstrijd te worden van lúisteren jij! en dat is zo vervelend. Iemand nog tips? Aardig blijven, rustig blijven, ik begrijp het allemaal maar het helpt allemaal niks...
Mijn dochter kan ook zo koppig zijn, maar ik laat het speelgoed net zo lang liggen tot zij het opruimt. Als ze niet wil, mag ze ook niks anders doen; dus niet op de bank zitten, lunchen, etc. In het begin moest ik het soms echt wel een half uur volhouden, maar al snel had ze door dat ik echt niet op ging geven en zij uiteindelijk altijd aan het kortste eind zou trekken. Boos worden hielp hier ook echt niet. Werd ze alleen maar opstandiger van. Zij was overigens ook niet boos, ze zei gewoon keihard "nee" als ik haar vroeg/opdroeg op te ruimen.
Het is ook een lastige leeftijd. Er gaat zoveel in die kleintjes om, ze ontdekken veel (hun eigen wil en mening ontwikkelen) maar het kan idd ook weleens super lastig zijn. Die machtsstrijd, daar wil je echt buiten blijven, want dat "win" je niet en daarboven maakt 't de situatie echt niet fijn. Mijn peuter is al maaaaaanden in de "eigenzinnige" fase en ik heb nu eenmaal niet de puf, energie of moed om overal een strijd van te maken. Plus dat ik het enerzijds wel gezond vind, dat er een eigen mening gevormd gaat worden. Dus wat ik meestal doe (soms niet hoor,soms ben ik ook gewoon moe, ongeduldig of even klaar met zo'n eigenwijze doperwt), is kijken hoe belangrijk ik iets vind... Zoals spullen opruimen... Als het de troep van peuter is, vraag ik of peuter 't wil opruimen. Dat vraag ik een paar keer en als peuter blijft weigeren (peuter heeft een zeer goed woord en taalbegrip) dan leg ik uit, dat ik ga opruimen maar dat het speelgoed dan wel even in de opslagkamer van papa en mama gaat blijven. Dus actie=gevolg Dat werkt hier heel goed, maar dat werkt natuurlijk ook pas, als je peuter het begrijpt. Soms zie ik aan peuter dat het niet om 't opruimen gaat, maar echt om de macht van "nee" zeggen... dan laat ik 't even betijen... vraag 't na een half uurtje weer... en dan wordt er zonder mankeren opgeruimd. Wij zijn ook gewoon de maaltijd met z'n allen te beginnen en te eindigen, maar ML en ik tafelen weleens lang en ik begrijp ook wel dat peuter ons weleens zat is, dan komen er voetjes op tafel, etc. Afzetten met de kinderstoel... Dan vraag ik ook een paar keer of dat anders kan, wat natuurlijk vaak niet zo is, prima... dan ga jij maar lekker rondlopen, papa en ik willen nog even rustig aan tafel zitten. Dan zet ik peuter op de grond, die baldadig door huis gaat lopen banjeren om tot de ontdekking te komen dat het aan tafel veel gezelliger is... raden wie er dan weer terug op de stoel klimt?
Dank voor jullie verhaal.. Ik baal nog steeds dat ik zo boos werd. En daarna zei ze zelfs nog steeds nee dus het helpt natuurlijk ook niet. Speelgoed wegleggen heb ik laatst met boekjes gedaan. In het oud papier.. Maakt haar niks uit zelfs dagen later niet.. Plus dat ze beiden met het speelgoed spelen dus heeft de oudste ook een probleem. En niks anders doen zit ze ook niet echt mee. Dan zegt ze gewoon: Geen brood. En klaar Echt zo vervelend.. Ik kan slecht tegen kinderen die niet luisteren, zoals nu ook na 3x roepen nog niet komen. Maar consequenties zijn nog lastig voor haar en degenen die ze snapt raken haar niet..
Ik denk toch echt dat de sleutel is "loslaten". Je moet dingen ook wel consequent invoeren, voor 't effect heeft. Mijn peuter was de eerste keren ook echt niet onder de indruk van "verdwenen speelgoed" hoor, dat duurde wel even. En ik merk zelf dat het pas vervelend gaat worden, als ik mij er druk om maak. Meestal ben ik dus te laconiek om de strijd aan te gaan, en dat werkt prima. Gisteren wilden we gaan eten, maar peuter besloot om lekker bankspringen te doen en wilde beslist niet aan tafel. Nou meid, dan ga jij toch lekker spelen, papa en ik gaan eten. Jij hoeft niet te eten als je dat niet wilt, maar dadelijk heb je wel koud eten. Duurde tien minuten...toen zat er ineens een hongerig kindje aan tafel
Ik heb ook erg eigenwijze dochter. Zo ze is altijd geweest dat zag iedereen zelfs bij 3-4mnd oud. "Ze weet erg goed wat ze wil en niet"- zo staat het bij elk rapport van haar hihi. Omdat we niets anders wisten hebben we daaran aangepast en leren omgaan. Naast eigenwijs ze is ook erg zelfstandig en erg slim voor haar leeftijd dus we kunnen met haar communiceren op net andere manier dan ze leeftijd daadwerkelijk is. Er zijn grenzen maar ze mag zelf veel bepalen, afspreken, vragen, beslissen. Ik straf nooit maar ze is ook voorbeeldig kind ze rent niet weg, slaat niet, bijt niet, eet prima. We vragen vaak wat ze wil: bijv je moet niet haar van autostoel afhalen of met trap op/af helpen zonder vragen. Als ze wil dan mag je haar helpen anders doe je dat, ze gilt en gaat terug om het nogmasls zelfstandig te doen. Omdat we steeds haar vrijheid bieden, mening vragen, vraagt ze ook ons continu: mag ik die? Ook bij kleine dingen zoals lepel in mond doen. Als ze toch iets stout doet zoals speelgoed gooien wat niet vaak is of achter hondje rennen, spreek ik haar aan zacht, leg uit en zeg dat ze deze niet mag maar ze mag wel iets anders. Buiten vraagt ze vaak: is die van mij? Dan zeg ik dat het niet van haar is maar ze mag even lenen. Etc. Gewoon communicatie zoals we dat doen alleen level lager. Ik zou nooit punt van maken van opruimen speelgoed: ze doet dat soms soms niet zou mij niet erg boeien. Ze weet wat dat is en dat ze moet afsluiten een om met andere beginnen en geen zooi maken. Ik zou ook nooit probleem doen met als ze eten niet wil of wil per se met handen ipv vork etc. Nooit probleem met dat ze koekje wil keertje of dat ze na de speeltuin altijd naar de bakker gaat iets lekkers halen ook kopen we niets. We hebben grenzen en regels maar we voeden haar op zoals we dat zelf zijn en we hebben bepaalde vrijheid in dingen waarom moet ik haar opleggen iets wat doodgewoon normaal is soms niet doen. Ik zou mij druk niet maken dat ze 3x roepen niet komt. Tja wat is het punt ik opvoed hier geen robot maar mens met gevoelens en eigen mening die ze mag hebben binnen bepaalde grenzen. Zou mij echt geen worst wezen als ze brood niet wil dan niet dan mag ze wachten tot tussendoor/avondeten en ja voordat ik brood geef vraag ik haar of ze brood wil of iets anders, wat ze erop wil, ze mag zelf smeren en snijden etc. Ze doet nu alles zelfstandig van eten handen wassen tot aankleden en kleding kiezen. Sinds ze zelf alles kan en beslissingen over zelf doet ze krijst nooit, gilt nooit "nee!" En sinds dien ze laat ook steeds merr haar begeleiden, uitleggen en helpen. Ze accepteerd dat omdat ze weet dat ze vrijheid heeft om te kiezen. Soms wil ze broek niet aan. Punt. Nee is nee. Maar indd ze moet het aan buiten is een regel. Dan leg ik haar uit, sluit ik afspraak met haar en lukt het wel. Ik draai het om beetje ik verplicht het niet ik laat haar zelf "ja" zeggen zodat ze denkt dat ze dat zelf had besloten maar ik had gewoon vragen en aanpak omgedraaid. Lastig uitleggen maar dat werkt niet altijd. Boodschappen met haar doen is echt geen kind aan. Hele winkel kijkt verbazend: ze sleept maandje zelf en pakt per opdracht wat ik haar vraag. Ik hou haar continu bezig en geef steeds keuze aan wat ze wil nemen etc. Ik heb continu communicatie met haar.
Ik ben ook niet moeilijk hoor ze mogen van alles maar opruimen moet wel. Ik heb ook een grote dochter he die moet het ook. Ik help wel mee maar hik ga echt niet alles alleen doen. en eten hoeft niet perse maar aan tafel wel. Wie niet wil gaat maar met zn stoel op de gang, ze mogen niet spelen. Dan hebben ze alleen maar hun zin. Maar gelukkig hebben wij dat 'probleem' zelden hier.
Eventjes of topic hoor, maar wat consequent zijn betreft kunnen we een hoop van onze standvastige kids leren he?!! 😂
En dat vind ik dus niet normaal. Ze zou hier nooit op gang gaan met stoel en bord. Wil ze niet eten dan niet mag ze even zitten wachten naast of puzzelen of praten we even. Als ze wil eten gebeurt dat alleen aan tafel samen. We gaan immers ook niet weg met boed of zitten niet aan tafel met ipad/iphone/tv aan. Wil je niet eten wacht je netjes af. En opruimen vind ik juist niet wat je zich druk moet maken. Ik ruim nooit veel op: kwestie om wienig te hebben/aanbieden en kwestie van opruimen vooraf je aan volgende begint. Ook kwestie van organiseren speelruimte/plek. Tis ja 5 min en zie je niets van of ze dat doet of mijn man of ik of schoonmaskster. Op kdv ruimen ze samen op ze kan dat wel en doet graag en hier verplicht ik dat niet mocht ze niet willen.
piccolina ze gaat hier niet met bord op de gang. Gewoon meteen als ze niet aan tafel wil. En dan na twee minuten terug maakt me niet uit of ze dan eet of niet. En jij hebt 1 dochter die kun je weinig aanbieden, mijn oudste heeft van alles en ze spelen samen. natuurlijk eerst opruimen en dan iets nieuws. Daar hebben we het toch allebei over?
Ik heb er ook zo 1 en het is niet meer overgegaan het wordt alleen maar erger ghehe.. Meestal pak ik haar bij de hand en zeg ik zoiets als: doe niet zo gek joh! Opruimen doen we even anders kunnen we niet met iets anders spelen.. En dan een opruimliedje.. Als ik minder geduld heb krijgt ze een keuze. Opruimen of niet verder spelen oid. Als ik echt geen geduld heb (want tja we zijn allemaal mensen). Vergeet ik bovenstaande en zeg ik dat ze niks te willen heeft en ik boos word. Als ik boos ben is het te laat..werkt totaal averechts bij die eigenwijze draak. Dus neem ik me altijd weer stellig voor terug te gaan naar bovenstaand.
Punt 1 doe ik ook maar dat helpt niet Punt 2 maakt haar niet uit gaat ze een half uur op de grond liggen of een beetje rondsjouwen. Punt 3 doe ik ook maar dan wordt het inderdaad niks meer.
Is ze niet gevoelig voor humor? Dat je het op die manier oplost? Lange adem moet je soms hebben he... Ik moet eerlijk zeggen dat ik soms echt met open mond sta te kijken naar onze dochter. Zo klein maar zoooooo brutaal. De gang heeft hier ook nog nooit indruk gemaakt. Toch blijf ik het zo nu en dan wel gebruiken. Wat nog steeds het beste werkt is haar echt op ooghoogte aanspreken. Maar dan nog kan ze soms dwars door je heenkijken
Dat wel maar op zon moment niet En inderdaad zooo brutaal he ik heb er zon hekel aan Waar halen die kinderen van tegenwoordig dat toch vandaan?! Gelukkig werkt de gang hier meestal wel.
Wij zijn hier erg van het tot 3 tellen. Als ze bij 3 nog niet heeft geluisterd, gaat ze - zonder uitzondering - voor straf in de hoek. In het begin wel even investeren, maar ze is nu dusdanig geïndoctrineerd dat ze 9 van de 10 keer luistert bij tellen. Maar goed, dan nog luistert ze slecht. Ik wil niet de hele dag tellen, dus eerst probeer ik het altijd zonder tellen, maar hoe moeizaam dat gaat... :x Dan kook je op een gegeven moment inderdaad, terwijl je kind doodleuk door scharrelt en zich van geen kwaad bewust lijkt.
Ah 'gelukkig' meer hebben zulke kinderen. Tot drie tellen doe/deed ik met de oudste ook maar ik weet niet of de tweede het al snapt. Ik zal het eens proberen. Zo net moesten ze naar bed en wilde ze dus weer niet, ze was de pop aan het aankleden. En dat mag heus wel even afgemaakt worden maar daarna moet het weer uit dus liever niet. Ze moest de poppenkleren doen terwijl oudste en ik de rest deden. Ik had drie keer gezegd als je het nu niet gaat doen kun je niet in bad en moet jij in de gang. Eerst leek het niet te helpen maar toen ik naar haar toekwam en nog een keer zei ging ze rap aan t werk. Maar zo iets heb je niet altijd achter de hand vanzelf.
Hier ben ik eigenlijk heel hard met Dit soort dingen. Niet opruimen prima doe ik het gaat het op de kast in een bak en word er niet meer mee gespeeld voorlopig. En toen de kast steeds leger werd kozen ze wel eieren voor hun geld. Eten idemdito niet eten prima mee je krijgt niets anders tor de volgende maaltijd. En anders het eten wat je net liet staan
Ik zou daar ook streng in zijn. Tot 3 tellen, weg zetten of het speelgoed zichtbaar weg zetten. Ik vind dat soort dingen ook belangrijke normen en waarden.