Hoi meiden, Ik merk dat ik het leven met twee kleine kindjes best pittig vind, Begrijp me niet verkeerd hoor, ik zou ze never nooit meer willen missen,maar ik denk dat ik me er best wel op verkeken heb hoe pittig het is, De oudste is 2,5 en de jongste is 7 maanden, ik moet er bij vertellen dat ik in behandeling ben vanwege een trauma uit mijn verleden, Ik ben ook mezelf totaal nog niet,nu al 7 maanden later heb ik nog niet het idee dat ik 'mezelf' weer ben na de bevalling,ik heb nog steeds het idee dat de hormonen door mijn lijf gieren, ik wil niet klagen hoor, maar is dit herkenbaar voor mensen? Liefs taart.
ja hier, ik merk ook dat ik het best pittig vind met 2 kleintjes de oudste is 3,5 jaar en de jongste 4,5 maand. maar vind het zelf ook soms behoorlijk pittig hoor.. en hormonen door je lijf gieren ja dat gevoel heb ik soms ook maar denk ook dat dat komt doordat ik het ritme nog niet helemaal gevonden heb wat het erg lastig maakt.
Herken het wel hoor! Pas toen de hormonen een beetje uit mijn lichaam waren na de tweede, begon het me allemaal een stuk gemakkelijker af te gaan. Relax, het komt echt wel goed. Dat je nu bezig bent met verwerking van een trauma maakt het er ook niet makkelijker op. Je jongste gaat zelfstandiger worden straks en dan krijg jij sraks weer wat lucht. Sterkte ermee!!
Ik vind/vond het ook heel zwaar. Nou heb ik bij de jongste ook wel een rotstart gehad, zware hellp die te laat opgemerkt werd, dus uiteindelijk een hersenbloeding waar ik van moest herstellen, en een prematuur kindje wat nog weken in de couf lag. Nu zijn ze inmiddels 4,5 en 1,5 jaar, en het gaat sinds een paar maanden ineens beter. Nog steeds erg druk natuurlijk, maar ik merk dat ik mezelf weer begin te vinden en er ook steeds vaker van geniet.
Ik vond de overgang van 1 naar 2 kindjes heel zwaar. Je bent altijd bezig. Weinig tijd voor jezelf. Vaak nog onrustige nachten, dus altijd moe. Ik vond het heerlijk om af en toe de boel de boel te laten en iets voor mijzelf te doen. Lunchen met vriendin, sporten, dagje shoppen etc. Ik vond het beter worden toen mijn zoon kon lopen. Dan ben je al minder aan het sjouwen voor mijn gevoel.
Ik vond de overgang van 1 naar 2 kindjes ook heel zwaar, veel zwaarder eigenlijk dan van geen kindje naar je eerste kindje,terwijl ik juist heel vaak hoor om me heen dat de overgang van met zijn tweetjes naar je eerste kindje zo'n mega overgang is, dat vond ik eigenlijk minder wennen dan een tweede kindje, ik heb eigenlijk ook nog totaal geen ritme gevonden,de oudste slaapt( gelukkig) nog wel s' middags, maar de jongste slaapt hooguit een uurtje s'middags,ik probeer dan ook echt zelf ook even te gaan liggen( voel me wel net een oma hoor) maar de jongste komt ook regelmatig s'nachts nog wel een keer, steeds huilen,dus dan slaap je zelf ook niet door,en tegen de ochtend slaapt de jongste eindelijk even iets langer en is de oudste weer om 06:00 paraat,tja tropenjaren noemen ze dit toch? Ik geniet overdag wel echt van ze hoor,schatjes,hoe zorgen jullie trouwens dat je nog aan tijd voor jezelf toe komt?
Ik vond de overgang van 1 naar 2 naar het verzorgen toe veel makkelijker, maar je bent idd hele tijd bezig. Vaak lag er de hele dag wel iemand in bed. Kon nergens naartoe, zelfs niet naar de winkel. Maar eenmaal wat ouder worden ze zelfstandiger. Alleen is het hier nu vermoeiend met een frustrerende meid die wil lopen maar alleen aan de hand wil lopen en zeker niet aan een loopwagentje ofzo. Maar de oudste houdt de jongste nu ook al wel goed bezig. Ik heb wel heel veel geluk gehad dat ik een goede slaper heb. Op 5 weken sliep ze door, zoonlief begon toen ook wat langer te slapen. Maar... mijn huishouden is vaak een puinhoop. Maar ach, ik geniet liever van mijn kindjes
Ik heb 2 kindjes de ene is 3 en de ander 1,5 ik vind het aardig pittig ik ben vaak moe als de kids smiddags slapen gaat ik ook vaak even liggen om een beetje bij tekomen
Ik twijfel echt niet aan de liefde voor mijn kinderen. Maar om goed voor ze te kunnen zorgen zorg ik echt dat ik af en toe in het weekend mijn man en kinderen een dikke kus geef en een aantal uur weg ga. Dat kan trouwens ook 's avonds. Heerlijk. Vooral het bedritueel vind ik vermoeiend, dus als ik daar af en toe onderuit kan komen, doe ik dat! En mijn werkdagen vond ik soms ook fijn voor de afwisseling met zorgen voor de kids.
Lieve schat ik heb er een van 3,5 en denk af en toe wat on earth moet ik doen en kan ik dit aan En de dag er na gaat het meer dan prima Dus heb meer dan respect voor je dat je met twee ukkies de dag probeert door te komen. Probeer af en toe wat tijd voor jezelf in te lassen. Bijvoorbeeld dat de kleinste ligt te slapen en de oudste voor een filmpje of zo zit zodat jij ff met een kop thee een tijdschrift kan lezen. Successs
Hou op schei uit heb er een van anderhalf en een van 4.. heb nu 5 wk vakantie achter de rug en heb het gevoel dat ik de slechtste moeder op aarde ben want ik ben het zoooooo beu...
Ik voel mij soms schuldig naar de kinderen toe dat ik een job heb... Normaal voltijds, maar vanaf september 4/5. Maar het doet deugd om niet altijd thuis te zijn, thuisblijfmama is ook echt niet aan mij besteed.
Ik denk dat je echt wel een jaar moet rekenen voor het ontzwangeren. En als je bv geeft mag je nog wel wat tijd bijtrekken. Maar het is wel herkenbaar. Voor nu ben ik ook steeds binnen het jaar weer zwanger geraakt dus echt ontzwangeren ben ik niet geweest. Pas nu heb ik zoiets van ja, napoleon is er weer bijna. 1 nadeel... Er komt nog steeds melk uit mijn borsten terwijl ik al meer dan een jaar niet meer zelf voedt en over 2 mnd wordt ze twee.
Ik heb de overgang van 1 naar 3 mee gemaakt, en door de cvs (chronische vermoeidheid) vond ik het mega zwaar en ben blij dat de Fam. Ons heeft geholpen! Het word nu wat makkelijker maar vind het nog steeds heel pittig, kan niet wachten tot de tweeling ook naar school mag
Heel herkenbaar, heel heftig. Het wordt makkelijker, maar blijft druk. Wat kan helpen is tijd voor jezelf inplannen (oppas regelen en erop uit), of de kids een paar uurtjes naar opa en oma brengen om eindelijk die was eens weg te werken. Hier ging de oudste twee ochtenden naar de psz toen ze 2,5 was. Erg fijn. Ook splitsen wij in het weekend vaak de kids. Dan doe ik bijv boodschappen met een van de twee. Zo heeft mijn man (we hebben nu vakantie) vandaag de oudste meegenomen naar de Ikea terwijl hier de jongste sliep. Dan moet ik mezelf echt dwingen om ff te gaan lezen, relaxen want die tijd heb je niet of nauwelijks... Tja, tropenjaren.. Sterkte en vergeet niet te genieten...
Ook ik vond de overgang van 1 naar 2 kindjes heel zwaar . Toen madelief geboren was, toen was jasmijn 20 maanden en ze kon nog nauwelijks zelf lopen. Daarnaast had ik ook mijn baan en die combi vond ik loodzwaar . Toen Madelief 2,5 was, werd ze zindelijk en vanaf die tijd had ik opeens het idee dat het allemaal wat makkelijker ging, voor mijn gevoel was de echte babytijd nu definitief voorbij. Ze werden zelfstandiger, waren minder afhankelijk van mij. Moet zeggen dat ik nu volop geniet, al kan ik ze nog stes af en toe achter het behang plakken . Ik zorg er ook zeker voor dat ik ook tijd voor mezelf heb. Weekendje weg met vriendin, uiteten met manlief (gebeurd veel te weinig....) maar ook een extra keer naar de gastouder, zodat ik lekker thuis wat kan aanrommelen. In het begin voelde ik me daar dan schuldig over, maar ik denk dat het juist goed is om soms even aan jezelf te denken om daarna weer de positieve energie te hebben voor je kids en man.
Ben blij dat er zoveel herkenning is,want ik begin soms echt te twijfelen of het nou aan mij ligt dat ik het echt wel pittig vind,of dat veel mama's met jonge kindjes dat hebben, Dus wel prettig dat we elkaar soms ff weer wat moed in kunnen praten! Alleen al door herkenning
Nou ik vind je een knappe meid !! En je zorgt voor twee kleine kids en je verwerkt een trauma wat enorm veel energie vreet!! Toppie hoor En ja het is enorm zwaar .. Ik kijk ook regelmatig op de klok of het niet 19.00 uur is kleine kids bedtijd En da ga ik kijken als ze slapen en voel ik me enorm schuldig