eigenlijk kom ik hier liever even niet. Ik vind het enorm confronterend. Maar ik moet misschien blijven schrijven. Met 8 weken gingen wij heel gelukkig naar onze eerste echo. Helaas was het vruchtje al weken gestopt met ontwikkelen. Nog voor het hartje kon gaan kloppen waarschijnlijk. Al weken was ik blij met niks... en al weken had ik een miskraam moeten krijgen, maar mijn borsten zeggen iets heel anders. Ik wil geen curettage. Ook mijn gyn was daar niet erg positief over. Pillen vind ik prima. Want waarom is dit vruchtje nu al 4 weken zonder te groeien mijn baarmoeder aan het gijzelen. Ik wil het eruit hebben. Hoe onaardig dat ook klinkt. De eerste lading pillen heeft wat bloedverlies op gang gebracht. Maar het is bij enkele druppels bloed en wat slijm gebleven. Nu net heb ik de tweede dosis pillen ingebracht maar ik geloof een niet meer zo in. Ondertussen zit ik alleen thuis celblok H te kijken en me rot te voelen. Ik kan het geen plekje geven zo... ik kan niet door. En wanneer dit niet gaat werken moet ik woensdag na een echo opnieuw een dosis pillen Om erna af te wachten wanneer het vanzelf komt. Hoe dan het zo lang duren? Waarom denk mijn lichaam nog dat ik zwanger ben? Ik ben het niet. Gek word ik van deze lijdensweg. Iemand ervaring? Of tips...
wat ongelofelijk oneerlijk!Ook in jou geval was ik hier bang voor gezien je overal poste dat jij ook zo licht teste en zo langzaam opliep...maar door je reacties wist ik dat je het niet wilde horen.(en dat snap ik!) Meid,in deze is er geen goed of fout,je moet doen waar jij je goed bij voelt...is dat nog een keer pillen,dan probeer je dat nog eens,wil je liever wat anders,ga in overleg met de gyn!Ik weet hoe dit is en voelt...zie onderschrift...ik weet door mijn eigen ervaringen ook dat er geen goed of fout is,je weet pas achteraf wat heeft gewerkt,en bij de 1 is dat pillen,bij de ander gewoon afwachten,en bij weer een ander een curretage.Je moet hier doorheen,hoe moeilijk ook.Ik wil je alle sterkte wensen die je nodig hebt! En als je wat wilt vragen of kletsen,mijn pb staat open...
Dat is heel lief van je... dank je wel. Ik wil geen curettage. Omdat de gyn zei dat er wel risico's aan zitten en hij het daarom zelf als laatste optie zou nemen. Maar de pillen doen niks... dus dan moet ik dus nog weken rondlopen hiermee wat ik ook een afschuwelijke gedachte vind. Toch... als ik naar je onderschrift kijk is er niks wat jij niet hebt meegemaakt dus je weet waarschijnlijk beter hoe ik me voel dan ik zelf
Dat klopt,er kunnen risico's aanzitten,net als bij afwachten of pillen...laat je geen kant uitduwen,maar doe wat voor jou goed voelt. En ja,ik heb veel meegemaakt...vandaar ook mijn vaak realistische en nuchtere reacties,die veelal negatief worden gelezen,maar die met zorg en aandacht zijn getypt,met de beste bedoelingen.(al vind ik nog altijd dat degenen die ze als negatief lezen misschien zelf erg negatief zijn ingesteld,als je nooit eens kan bedenken dat geschreven tekst misschien op meerdere manieren gelezen kan worden,en je er dan zelf voor kiest de meest negatieve uitleg ervan te gebruiken) Maar dat ik veel heb meegemaakt doet niets af aan het feit dat het voor jou nu gewoon ronduit oneerlijk is,en hard,en iets is wat je gewoon rustig moet verwerken. Ik ben daar zelf nog volop mee bezig na alles wat er is gebeurd,en mijn jongste is 2...gelukkig ben ik een zeer positief ingesteld persoon en geniet ik met volle teugen van mijn kinderen.(in tegenstelling tot wat sommigen hier denken) En het bewijs ligt er,ik leef nog steeds.Als je dit allemaal aankunt,moet je wel positief zijn.
Oh meid, wat vind ik dit verdrietig om te lezen! Je was zoo blij!! Wat een vreselijke teleurstelling... ik heb er (gelukkig) geen ervaring mee, maar wil je wel even heel veel sterkte wensen!
Hè bah meid wat een klotenieuws. Ik had je graag anders gegund. Ik heb hetzelfde meegemaakt in februari en bij mij kwam het pas vier weken na de eerste echo los. Ik wilde ook pertinent geen curretage als dit niet heel erg noodzakelijk was. Ook wilde ik geen tabletten omdat ik daar teveel negatieve dingen over heb gelezen. In mijn geval kwam het dus op natuurlijke wijze los , waarschijnlijk pas op het moment dat mijn hcg laag genoeg was om het los te laten ( en dus ben je heel verneukeratief zwanger van niks meer dan een hopeloze Zwangerschap) Ik merkte wel dat met het zakken van mijn. Hcg mijn gemoedstoestand ook veranderde en ik me wel steeds een beetje beter begon te voelen, ik hoop dat dit voor jou ook het geval is. Sterkte in ieder geval, dit soort dingen hakken er zo akelig hard in.
Dit meen je niet! 4 weken na de echo? En was het vruchtje toen al lang gestopt met groeien? Hoe heb je dat gedaan joh! Wat een verschrikking. Bij mij is het vruchtje nu al 4 weken gestopt met groeien. Maar mijn borsten zijn nog net zo pijnlijk. De misselijkheid (die al veel minder heftig was dan ik gewend ben) lijkt nu wel te dalen. Maar verder heeft mijn lichaam blijkbaar geen idee dat het einde verhaal is. Al 4 weken niet... cytotec haalt niets uit. En ik dacht dat misschien het weten al invloed zou hebben. Dat omdat ik het nu weet dat mijn geest de boel misschien in gang zou zetten. Maar iedere dag duurt een eeuwigheid. En het is zo tegenstrijdig. Eerst hoopte ik iedere keer dat ik naar de wc ging dat ik geen bloed zou zien (misschien te hard gehoopt) en nu hoop ik het tegenovergestelde. Hoe meer hoe beter. En ik kan het wel een plekje geven denk ik... ik wil dat ook heel graag. Maar niet zolang het er nog zit... hoe moet ik dit nou vol gaan houden?
Bij mijn eerste echo meldde de echoscopiste dat het een lege vrucht al betrof. Ik zou toen zeven Weken en een paar dagen zijn en ze zei ahhh kan nog best hoor dat je minder ver bent, maar ik wist al dat t fout zat toen. We zijn s’ avonds naar een echo buro gegaan om een extra echo te laten maken want het was me echt te snel gegaan, en daar was wel degelijk een vruchtje te zien alleen geen hartje en dat had er wel moeten zijn. Vanaf dat moment ben ik gestopt met utrogestan en heeft het nog vier weken geduurd. Ik vond het heel pittig de eerste dagen maar het werd makkelijker, en helemaal toen ik eenmaal wat bloedverlies kreeg, toen duurde het alsnog een week maar was er duidelijk wat gaande in mijn lijf. Heel dubbel inderdaad om zo te hopen op Bloedverlies Ik zou het wanneer ik onverhoopt weer voor de keuze sta weer zo doen. Maar pittig is het. Heel verdrietig en slopend, maar je zult zien dat je echt strakjes wanneer je hormonen weer “ gewoon “ worden je je echt beter gaat voelen. Veel praten, lelijk janken, en heel lief voor jezelf zijn
Wat ontzettend naar.... Heb geen ervaringen of tips... Wel bekend met miskramen maar niet met de pillen. Wilde je wel veel sterkte wensen.
Wat verdrietig! Heeft de 2e dosis echt niet geholpen? Helaas houdt mijn lichaam me ook wel vaker voor de gek en heb bij 3 MA's cytotec gebruikt. Het heeft maar 1x goed zijn werk gedaan. Mijn gyn geeft nooit een 3e dosis en ik wil ook absoluut geen curettage. De laatste keer verloor ik na een week pas wat weefsels e.d. Uiteindelijk zijn de resten met een hysteroscopie weggehaald, dit is veiliger dan een curettage. Heel veel sterkte!
Dank je wel! Ik had het niet verwacht maar doordat de tweede dosis cytotec ook niet werkt heb ik echt een klap gehad. Ben vooral boos, merk ik. Geen idee op wie natuurlijk. Maar vind het erg oneerlijk. En huil al sinds gisteravond non stop... gelukkig met een pil wel geslapen maar vanmorgen begon het hele snotterfestijn weer opnieuw. Ik denk dat zolang mijn borsten nog zo opgeblazen zijn zoals nu ik er wel vanuit kan gaan dat er niks zal gebeuren.
Nee... de tweede dosis heeft echt helemaal niks gedaan... om gek van te worden. Ik mag nog wel een derde dosis. En ga dan even de optie bespreken ervoor een progesteron remmer te nemen. Geen idee hoe het spul precies heet. Iets met een m, maar niet dat MTX. Hopelijk heeft dat nog effect. En anders zal ik echt af moeten wachten. Maar dat zullen zware weken worden. Vrolijk op kantoor. Maar jij hebt dit dus al 3 keer (!!!) mee moeten maken. Geen woorden heb ik daarvoor
Ja super rot... denk dat dit wel het dieptepunt is voor mij. Dus vanaf hier kan ik me alleen maar beter gaan voelen denk ik. Al durf ik dat ook niet al te hard te roepen. Ja! Dat bedoel ik! Misoprostol.
Ja hoor echt je gaat je beter voelen. Het is ook heeL pittig en het is met name hè hormonen waar je echt last van hebt, echt sterk spul, en tel daar je verdriet bij op en t feest is compleet.
Ja echt... die hormonen. Die maken het allemaal dubbel zo erg joh... maar bedankt voor je steun. Waardeer ik zeer.