Jeetje wat een narigheid en een onzekerheid steeds. Zo langer doorgaan is wel heel zwaar voor je. Als het goed voelt zou ik inderdaad nog een keer pillen proberen. Maar mocht dat niet lukken, is een curretage ook echt een goede optie. Het is allemaal wel heel spannend zo'n ingreep als je het voor het eerst meemaakt, maar je bent er dan wel bijna zeker van af en kunt weer snel verder. De anesthesist met wie je van tevoren een gesprek krijgt, legde mij uit dat de ingreep heel weinig risico heeft en veel wordt uitgevoerd. Ik mocht ook kiezen voor een ruggenprik ipv narcose. Dus dat zou ook een optie kunnen zijn als je opziet tegen de narcose. Bij mij is er helaas wel een complicatie ontstaan, ben veel bloed verloren, maar dat kwam doordat er een heel groot hematoom in mijn baarmoeder zat(was bekend van tevoren en ook de reden voor mijn keuze om het niet thuis af te wachten). Toch mocht ik dezelfde dag naar huis. Binnen 2 dagen waren mijn borsten weer slappe theezakjes, dus die hormonen gingen in rap tempo mijn lijf uit. Dus het is wel ff een ingreep, maar als alles normaal verloopt, ben je weer snel de oude en kan je verder. Ik ga morgen een zwangerschapstest doen om te kijken of hij wit blijft, het is dan 2 weken sinds de curretage. Veel sterkte met de pillen, ik hoop voor je dat het toch doorzet nu en je snel weer door kan. Digitale knuffel!
Ik heb dat eigenlijk niet meer gevraagd omdat hij hcg prikken al niet nodig vond. Hij gaf aan dat de waarde van hcg niet per definitie iets zegt over het op gang komen van een miskraam. Vrouwen met een hele hoge hcg waarde krijgen soms spontaan een miskraam. En wanneer mijn hcg waarde heel laag zou zijn wil dat nog steeds niet zeggen dat het op gang komt. Wat je wel hoopt waardoor iedere dag je psychisch nog meer sloopt. Dus hij vond al met al dat het gewoon goed is geweest zo. De pillen doen dit keer wel een stuk meer. Ik ben vanmorgen vanalles verloren. Na een nacht goede krampen. Het zal vast nog niet alles zijn. En ik merk dat ik er heel negatief over ben. Maar dat is misschien ook omdat ik al wat tegenvallers gehad heb de afgelopen weken.
Wat erg vervelend voor je, ik weet hoe je je voelt. Ik was 9,5 week zwanger en bij mij was met 6,5 week de groei en hartactie gestopt te zijn. De gedachten dat ik 3 weken met een dood vruchtje in m'n lijf heb doorgelopen, en niks in de gaten heb gehad... Geen afnemende symptomen, geen bloedverlies, geen krampen. Ik heb daarna ook cytotec gekregen maar hadden bij mij geen effect. Ik werd ook onzeker en gek van het idee dat er nog wat in me zat. Dat m'n lichaam me zo voor de gek kan houden zeg! Daarom heb ik voor een curretage gekozen, zodat ik rustiger werd en het beter een plekje kon geven. De curretage was bij mij echt heel goed verlopen. Ik had erna alleen een te laag bloeddruk, dus moet 2 uurtjes langer blijven zodat m'n bloeddruk weer op orde was en ik na huis mocht. Na de curretage hoort je hcg rond de 10 te zitten zeiden ze, bij mij was hij nog rond de 3350. M'n lichaam maakt blijkbaar veel hcg aan. Ik hoop voor je dat je snel "schoon" bent en het een plekje kan geven. Hoe voel je je er verder nu onder ? Heel veel sterkte!
Wat een verhaal zeg! Poeh... ik heb nu dus gister en eergister voor de 2e keer de pillen ingebracht. Het heeft gewerkt denk ik. Alleen ik twijfel heel erg of dit alles was. Er is 1 groot stolsel uitgekomen en verder wel redelijk wat bloedverlies. Maar ik ben bang dat er misschien toch nog wel het 1 en ander zit en dat ik alsnog de curettage moet. Ik heb ook echt veel last van de pillen. Veel kramp en pijn. Al zorgen de laatste niet voor meer bloedverlies. Dat is nu wel afgenomen. Lopen is zwaar, ik kan niet lang staan want dan krijg ik daar enorm last van. En last van mijn rug ook. Daarnaast ben ik ook wel erg emotioneel. Niet om het vruchtje, daar heb ik gek genoeg helemaal geen last meer van. Maar van de hele weg die ik af heb gelegd. Het wachten, de hoop, steeds opnieuw een echo, enz enz. Ik wil mijn cyclus terug. Gewoon zoals altijd.
Ik begrijp je gevoel, nog een van de reden waarom ik een curretage had gekozen. Ik hoop dat je nu schoon bent en dat je je snel weer topfit voelt. Wanneer heb je weer een controle en echo?
Ik zei tegen mijn vriend dat ik me afvraag wat ik zou doen als ik dit opnieuw mee zou moeten maken. Ik denk dat ik dan misschien ook wel gelijk zou zeggen: doe maar de curretage. Ik heb me echt verkeken in het psychische gedeelte. Dinsdag heb ik weer een echo. Dus hopen maar.