Ik wou deze namiddag lekker verder werken aan mijn taken waaronder één jaartaak waar ik al enorm veel werk in gestoken heb. Ik wil mijn USB-stick nemen omdat alles daar op staat. Ik neem mijn portefeuille omdat hij daarin zit...doe ik eventjes een nare ontdekking... geen USB-stick. Slik slik de grond ging eventjes weg onder mijn voeten. Ik vlug mijn hele portefeuille doorzoeken en ook mijn handtas, geen USB-stick te vinden. Ik dacht dat ik ging flauw vallen. Er flitsten al allerhande rampsenario's door mijn hoofd, jaartaak weg, weken werk weg, alles opnieuw moeten doen. Ik heb mijzelf dan eventjes tot kalmte gebracht en nog een laaste keer alles doorzocht en plots voelde ik iets heel bekend in mijn hand, mijn USB-stick. God wat was ik opgelucht, ik mocht er niet aan denken dat ik alles opnieuw moest maken. Alweer een lesje geleerd voor volgend jaar wanneer ik mijn scriptie moet maken, zorg altijd dat je een kopie op je computer staan heb. Ik wou dit eventjes kwijt, er zijn waarschijnlijk nog wel mensen die dit soort dingen hebben meegemaakt. Greets Stephanie
Hihi nou ik kan me voorstellen dat je je rot bent geschrokken! De truc is inderdaad even rustig te worden en opnieuw te kijken/zoeken en altijd zorgen voor back-ups
slik tja, dat gevoel ken ik wel. Gelukkig heb je 'm weer gevonden. Vaak moet je het op een harde manier leren. Zo maken wij nu regelmatig een back-up van onze foto's
Maja82, dat is nu net hetgeen dat ik niet wil tegenkomen. Heb je hem dan nog terug gevonden of heb je alles opnieuw moeten maken?
Doet me denken aan toen ik een jaar of 20 was, in die tijd waren mijn beste vriendin en ik 'depressief' en erg grunge. We schreven elkaar lange brieven met hoe we ons voelden, hoe we nu weer eens zelfmoord zouden plegen, op wie we verliefd waren.. alle persoonlijke dingen stonden er in, soort dagboeken. En ik had zo'n brief van 8 kantjes ofzo in mijn schoolmap zitten, en die weer in mijn rugtas. Zou hem 's middags op de post doen. Tijdens de pauze knalde iedereen altijd z'n rugtas op een grote hoop in de kantine, ik dus ook. En toen de pauze was afgelopen, kon ik nergens mijn tas meer vinden. Iedereen was onderhand al naar de les, en ik was als een idioot met bonkend hart en vuurrode wangen in paniek op zoek naar mijn tas... nergens! In mijn gedachten zaten de stoere jongens en meiden nu met z'n allen die brief te lezen, zich bescheurend om mij met mijn domme issues. Ik zou uitgelachen worden, er zouden kopieën gemaakt worden en bij de ingang uitgedeeld, hier kwam ik nooit meer vanaf. Toen zag ik 'm liggen, in de kantine! Gelukkig! Ik erheen rennen en openmaken om te kijken of alles er nog in zat. Zaten er allemaal dingen in die niet van mij waren.. ook een agenda waarin de naam van een jongen uit mijn klas stond. 'Oja, die heeft dezelfde tas!', en ik wist dat hij naar de kroeg was gegaan. Ik naar het station gerend, trein gepakt en gebeden dat er niets aan de hand zou zijn. Kom ik in die kroeg aan, zit hij daar, ik hijgend en zenuwachtig "jij hebt mijn tas per ongeluk meegenomen!" "Oh?" zei hij en keek me suf aan. Had helemaal niks doorgehad. Ik was ZO blij, niet normaal meer Nou ja, door dit topic moest ik daar aan denken, mijn hartstilstand momentje!
Gelukkig is hij weer terecht! Wat een verhaal Annabella, ik zie het helemaal voor me. Ik heb ook wel eens zo'n sh#tmoment gehad. Ik werkte bij een groot bedrijf als receptioniste. Ik had een arrogant zooitje collega's die zich boven alles verheven voelden. Op een andere afdeling werkte een jongen die daar stage liep en wij mailden de hele dag de gekste dingen, vooral dus ook over die collega's. Toen ik mijn inbox voor me had, wou ik op het knopje 'nieuwe mailtje' drukken, maar ik drukte ernaast, op printen. Gelijk begon hij mijn hele inbox uit te printen met al die roddelmails en die printer stond...jawel, midden op kantoor van al die trutten! Ik als een gek de boel annuleren (en op zo'n moment ben je altijd weer vergeten hoe dat ook alweer moest) en ik heb zo'n 10 minuten nog bij die printer gestaan om alles er uit te vissen. Ze keken me wel raar aan, maar gelukkig heb ik alle uitgeprinte mails voor hun ogen weg kunnen grissen. Als ze die eens gelezen zouden hebben...
Klinkt heel bekend in de oren... Heb het ook es gehad met een taak waar ik bijna een schooljaar aan gewerkt had... Ook hetzelfde, usb stick ineens weg! Gelukkig ook teruggevonden, maar ik zag het ook al voor me dat ik weer helemaal opnieuw moest beginnen! Gelukkig is die terecht!
Ik kan me het helemaal voorstellen. Ik studeer over een week of twee af en heb overal backups liggen. Externe harde schijf thuis, eentje bij m'n moeder, gigantisch veel naar een extern mailadres gestuurd, op de server van school staat ook nog alles in een persoonlijke map waar ik alleen bij kan, etc. Hoezo paranoia?! Van de week ging ik de deur uit. Ik was zo bang dat men in zou breken, dat ik m'n laptop ergens in huis had verstopt waar echt niemand 'm zou vinden. (zeg lekker niet waar ) Vandaag kreeg ik een mailtje dat in iedergeval m'n scripties goed zijn gekeurd. Jemig valt alweer een last van me af. Groetjes, Maine
Nee, zorg dat je een kopie in je MAIL hebt staan. Als je comp crashed of je usb stick weg is of stuk gaat heb jeniets meer. Op de mail blijft het altijd staan.
Dat is een hele goede tip, bedank meid! Ik ben ook bezig met een scriptie, bijna af. Staat ook op me USB-stick, en verder eigenlijk nergens opgeslagen Ga ik nu dus gelijk ff doen.
Ik mail ook altijd alles naar mezelf. Ben mijn scriptie aan het schrijven en moet er niet aan denken dat ik alles kwijt zou zijn! Iiiiih echt een nachtmerrie zou dat zijn zeg. Maanden werk down the drain... Gelukkig dus die backup die niet fout kan gaan! Oh, tenzij ik opeens mijn mail niet meer opkom omdat die gehackt is of verlopen of of of...
pff gelukkig heb je hem weer terug gevonden....als mij zoiets zou overkomen was ik direct mijn baan kwijt en zou het ook nog eens de krant halen (werk bij justitie )