Iets meer dan een jaar geleden ben ik bevallen van een prachtig zoontje. Hij was zoals ik en mijn vriend het noemen een cadeautje. Ongepland dus, we hebben veel dingen op het laatste moment moeten regelen.. We hadden na de geboorte ook afgesproken dat we voorlopig niet voor een brusje zouden gaan. Omdat we dan eerst zekerheid willen hebben wbt een vaste baan. Ook wil ik weer gaan studeren in sept. Alleen nu komt het! Mijn hart zegt toch dat ik wel graag een tweede wil, en dan niet over paar jaar maar het liefst er nu al voor klussen. Zou zo graag weer zwanger willen zijn en weer zo'n kleintje in mijn armen willen houden. 'Mijn hoofd' weet ook wel dat het niet verstandig is en dat ik paar jaartjes geduld moet hebben. Maar hoe zet ik uit mijn gedachtes? Want het gevoel word steeds sterker. Waarom ik dit neerzet hier op zp, weet ik eigenlijk niet precies. Denk om het een beetje van me af te schrijven.. En misschien dat iemand in hetzelfde schuitje als mij zit, of heeft gezeten en tips voor me heeft?
Heel herkenbaar. Ik vind een kindje altijd een cadeautje, maar ja mijn hart zegt hetzelfde. Mijn hoofd zegt ook dat er altijd wel een plekje is voor een 2e. Ik mag sowieso nog niet zwanger worden i.v.m. de complicaties van mijn bevalling dus tsja ik weet dat ik sowieso beter nog een aantal maandjes kan wachten. Maar studeren en zwanger zijn/bevallen lijkt me wel pittig. Blijf erover praten met je man en wie weet...
Hier precies het zelfde. Onze zoon kwam ook als een cadeautje en wij hebben vanaf dat moment ook alles moeten veranderen. Vriend heeft zijn diploma gehaald en is gaan werken en ik had al een studie afgerond en was bezig met een vervolgopleiding. Propedeuse nog gehaald en toen gestopt. Met 36 weken zwangerschap gaan samenwonen en vriend werkt nu fulltime. Nog geen vast contract en als deze er is ga ik ook verder studeren. We kunnen alles nu prima doen voor ons kleintje, maar ook hier is de stap naar een tweede ver weg. Nou ja, volgens mijn vriend dan. Hij heeft ook gelijk: eerst meer zekerheid en de studie afronden voor er een nieuw kindje komt. Lucas is net vijf maanden, maar ik voel dat mijn wend voor een tweede ook al sterk aanwezig is. Ik weet ook dat het verstandig is te wachten, maar het ligt lastig he als de wens er wel is? Sterkte ermee
@Saar Okee, maar als je gezondheid weer in orde, dan heb je wel groen licht om voor een tweede te gaan? Ik mag ook pas sinds kort weer zwanger raken ivm spoedkeizersnee.. Wij hebben geen van beiden een vaste baan, en het huisje waar wij inzitten is gewoon te klein voor nog 1tje. Daarnaast is het indd ook lastig met het studeren straks. Maarja het gevoel blijft @SharonR Bij ons is het een soortegelijke situatie, wij woonden ook nog niet samen.. Wij zijn ongeveer met 32 weken gaan samenwonen.. Mijn vriend had wel al een mbo diploma maar wou niet verder studeren. En hij werkt nu ook fulltime..En ook nog geen vast contract. Ik werk sinds iets meer dan een half jaar parttime en wil in sept mijn studie weer oppikken. En het is zeker lastig als de wens er zo sterk is, heb ook nogal veel zwangeren om me heen waardoor het nog meer gaat kriebelen.. Ga het proberen zoveel mogelijk uit mijn hoofd te zetten en lekker genieten van ons mannetje, en dan komt de tijd hopelijk snel dat we er beter voorstaan om voor nog een hummeltje te gaan
Hier heb ik altijd gezegd maar 1 kind maar nu hij er eenmaal is denk ik: t is toch wel geweldig. Sowieso willen we nog even wachten dan hoor als er al een tweede komt maar als ik dan dit soort topics lees lijkt het wel te gaan kriebelen, zo raar.... Hoe lang na een ks mag je eigenlijk niet zwanger wordem?
Als je wil wachten op een vaste baan, kan je meestal lang wachten. De banen zijn tegenwoordig niet zeker meer en een vast contract krijg je niet meer zo makkelijk. Met een studie is het wel makkelijker om te wachten. Zelf ervaar ik nu hoe lastig het is om weer verder te gaan met de opleiding met weer zo'n kleintje in huis. Lastig, maar niet onmogelijk. Ook moet je misschien rekening houden als je wil studeren met een studiefinanciering dat je daar maar beperkt gebruik van maken. Ik zou goed in gesprek gaan met je partner en de dingen goed afwegen. Soms kan et zo zijn dat je bepaalde dingen samen kan bijstellen. Zou zeggen probeer je hoofd en hart op 1 lijn te krijgen. Misschien kan je de afspraak maken dat je de situatie over 6 maanden opnieuw bekijkt of over een jaar.
hier net zo... een tweede is absoluut niet "handig" maarja, een babywens heb je ook niet omdat ze zo handig zijn he Mijn vriend heeft al drie kinderen, twee jongens en een meisje, en nu met tweede meisje er bij, vond hij het prima zo. Mijn gevoel is compleet anders. Ik heb nu 1 kindje, en door het leeftijds verschil (10 en 12 jaar) zal ze toch een beetje alleen opgroeien. Het liefst zou ik er na de zomer weer helemaal voor willen gaan, maar mn vriend denkt dr anders over... We zijn gelukkig al wel van "ik wil het er niet over hebben" naar "ik wil eerst een paar jaar van Luna genieten"... Dus wie weet... Het is voor ons ook niet "handig", ik ben werkloos, en mn vriend draagt een derde van zn salaris af naar de moeder van zn kinderen, dus financieel is het een beetje krapjes zo... Mn gevoel probeerd mn verstand wel om te praten met de gedachte dat ik alle spullen al heb aangeschaft, dus kan een tweede ook gebruik van maken, en waar er 1 eet kunnen ook twee eten, enzovoorts hahaha
Inderdaad op een vaste baan kun je lang wachten. Wij hebben vorig jaar rond deze tijd allebei ontslag gekregen. Mijn man heeft nu een fulltime contract t/m april, daarna een jaarcontract voor 4 dagen (hij werkt in de bouw). Ik ben nu thuisblijfmama, maar goed we komen niet uit na april met mijn man zijn salaris. Dus tsja wij moeten ook kijken, maar ik zou mijn kinderwens er niet voor laten schieten. Overigens weet ik niet of we over 4 maanden al voor een 2e gaan. Hangt er van af hoe ik verder herstel.
Ik mocht een half jaar tot een jaar niet zwanger worden. Na 9 maanden zijn wij het weer gaan proberen en na 11 maanden was ik weer zwanger. Maar hier wel een "stabiele" situatie met koophuis, man vaste baan en getrouwd. Hier was de wens ook erg snel voor een 2e ( Op 't kraambed hadden we al zo iets van als de 2e er straks is... ) maar wij moesten lichamelijk gewoon wachten. Nu is de 2e er en ik zou met heel mn hart een 3e willen over een poosje maar verstandelijk is dat gewoon lastig; auto is te klein, we hebben 3 slaapkamers, financieel gaat 't nu opzich wel maar kleine kinderen worden groot en steeds duurder...
Ik heb zelf een studie gedaan waarbij ik in het laatste jaar een kindje kreeg. Eerlijk gezegd was ik blij dat het het laatste jaar was. Ik vond het erg zwaar, studeren met een baby in huis. In het begin, toen zoontje nog veel sliep, ging het nog wel, maar naarmate hij steeds langer wakker was, had ik steeds minder tijd om te studeren. Ben blij dat de studie nu klaar is! Ik weet niet hoe lang de studie duurt die je wilt gaan doen? Misschien kun je met een nieuwe zwangerschap wachten tot je bijna klaar bent met de studie? Hoewel.... wachten is moeilijk, bij mij kriebelt het ook Maar ook hier zegt mijn hoofd dat het verstandiger is nog even te wachten...
Hier begint het ook weer te kriebelen maar ook wij "moeten" nog even wachten... Sinds vandaag zijn we eigenaar van onze eigen optiek zaak dus willen eerst de buffer weer even opbouwen wat de overname van de zaak ons gekost heeft. En daarnaast heb ik ook net een nieuwe baan waar ik goed bij na moet denken of ik daar zwanger wil werken... (ik werk met zedendeliquenten) Dus nee bij ons is de situatie niet optimaal nu en we kijken over een paar maand verder...
Hier komt geen tweede omdat mijn vriend het onder geen beding wil. Financieel en qua ruimte is het voor ons geen probleem aangezien we allebei ft werken. Ook is er nog ruimte in mijn hart en kriebelt het. Ik vermoed dat hormonen daarbij ook een rol spelen. Helaas ben ik niet zo jong meer en heeft de eerste lang op zich laten wachten. Ik probeer me er steeds meer bij neer te leggen dat het er bij 1 gaat blijven. Studeren met een baby lijkt me erg zwaar. Ik ben ook soortement in opleiding (onderzoeker) maar als ik thuis iets moet doen probeer ik of oppas te regelen of ik doe het in het weekend. Inderdaad had dat in het begin gekunt met ochtendslaapjes maar die worden nu steeds korter. Ik kan je geen raadgeven aangezien het jouw keuze is. Hopelijk komen jullie er samen uit.
Hier zelf het tegenovergestelde eigenlijk. Bij iedereen die al na een jaar of eerder voor een tweede kindje gaat, komt bij mij enkel de gedachte naar boven: 'Nu alweer??' Ben gek op mijn dochter, maar ze is echt een heel erg aanwezig kindje en moet er even niet aan denken om mijn aandacht over 2 kindjes te verdelen. Vind het mooi om moeder te zijn en had het niet willen missen, maar het is zeker heel hard werken Voor ons nog even niet dus, maar ooit zou ik wel een tweede willen denk ik.
Tja wat is verstandig... Ik vind een studie en een baan wel belangrijk als je een gezin wilt stichten. Hoe wil je anders je kindjes groot brengen en laten studeren? Wil je fulltime moeder zijn of ben je ook graag onder collega's een paar dagen.. Het is maar net hoe jij in het leven wilt staan!
Ja lastig..! Ik heb niet een soortgelijke situatie hoor. Dus wat dat betreft heb ik natuurlijk geen idee. Maar de eerste dingen die in mij opkomen zijn: kan de studie niet wachten? Kinderen zijn keuzes voor het leven. Hoelang duurt de studie? En wat betreft de ruimte: kinderen kunnen ook gerust met zijn tweeën op een kamer liggen, of eerst nog bij jullie. De ruimte hebben is fijn, maar er zijn genoeg mensen die het met kleine huizen en weinig kamers moeten doen. Dat kan niet altijd maar de enige reden zijn om zo'n grote levenswens 'te laten zitten'. En wat betreft werk, in deze tijden is niets zeker meer. Ook niet voor mensen met vaste banen. En daarbij kun je nu allebei geweldige banen hebben, maar dan nog kun je geen 10 jaar overzien. Dan kun je er nu heel goed voorstaan, dan zegt dat nog niets over een x aantal jaren. Ik besef dat het makkelijk praten is hoor! Ik praat ook veel vanuit gevoel. Het is ook heel goed om er goed over na te denken want het is niet niets, zeker niet meerdere kinderen. Maar een grote wens (tijdelijk?) opzij zetten is ook niet niets. Ik zou alles hierin meenemen en er goed met je man over blijven praten. Het zijn grote keuzes. Heel mooi trouwens om te lezen dat jullie zoiets groots en onverwachts zo mooi en goed hebben opgepakt.
Yil, die gedachte heb ik ook! Ik zou het ook fijn vinden als mijn zoontje wat meer zelfstandiger is ala er een tweede mag komen!
Hier ook heftig rammelende eierstokken, maar er gaat voorlopig echt geen 3e komen. Om meerdere redenen: - Het loopt momenteel niet echt lekker tussen mijn man en mij; - We hebben er al 2, 1 van bijna 3 (april 2010) en 1 van 19 maanden (juni 2011), best kort op elkaar; - We willen eerst nog e.e.a. in huis doen (o.a. de badkamer). Het is nu dus echt niet verstandig om er nog een baby bij te krijgen. Bovendien zou de 3e echt de laatste zijn en wil ik er alle tijd voor hebben als de baby geboren is. Tussen mijn dochter en zoon zit maar 14 maanden en van de babytijd van mijn zoontje heb ik niet echt kunnen genieten. Buiten dat zou ik echt gek worden met 3 kinderen de hele dag thuis . Ik laat de eierstokken hier dus nog maar gewoon aanrammelen en als we op alle gebieden in wat rustiger vaarwater zitten kan die 3e er komen.
Ik denk dat het ook een beetje ban je karakter afhangt. Als je echt heel gedisciplineerd bent dan lukt een studie ernaast misschien nog wel maar t is een hele kluif hoor! Met een kleine al laatsten met nog eentje erbij. Succes met het maken van de juiste keuze! (is moeilijk weet het.... Bij mij rinkelen de eierstokken ook bijna mijn lijf uit. Van enthousiasme...)
hier precies hetzelfde en omdat onze dochter niet zomaar even verwekt is.. kan het best zijn dat wij er gewoon voor gaan terwijl ik een 0 uren contract heb..
Als je echt een studie nodig hebt en wilt, dan zou ik toch echt eerst aan die studie beginnen! Een studie met 2 kinderen is echt heel erg zwaar, dat kunnen er niet veel. Met 1 kind, vooral als ie al een jaar is is het allemaal veel gemakkelijker en flexibeler. En voor je kind is het ook lekker, nog even niet de aandacht hoeven delen!