Hallo allemaal, Mijn vriendin is begin februari bevallen van haar eerste beebje. Ik ben momenteel ook al 18 weken zwanger. En ik maak me redelijk wat zorgen wat voor gevoelens er vrij komen na de bevalling. Aangezien mijn vriendin op dit moment totaal geen tijd meer voor me heeft. Ze is nu er gevoelig en gelukkig met haar beebje. Hoe voelden jullie je net na de bevalling, is de periode na de bevalling een van de gelukkigste momenten in je leven? Groetjes, Anneloes
Een van de gelukkigste en zwaarste periode uit mijn leven. Maar je hebt het er ook echt druk mee! Voedingen, aan elkaar wennen enz enz. herstellen van de bevalling..hormonen die nog door je lijf gieren. Het is ook een erg vermoeiende tijd, zoals ik het ervaren heb. Komende donderdag is mijn dochter 3 maanden en nog steeds gaat bijna al mijn tijd en aandacht naar haar. Ik denk dat je het in de loop van de tijd steeds beter kunt combineren; moeder, vriendin, zus enz zijn. Ik denk dat dat ook voor je vriendin geld en voor bijna iedereen die net bevallen is.
Tuurlijk was ik de eerste tijd na de bavllig supergelukkig met mijn meisje maar ik vond het ook heel zwaar en zat ook echt niet alleen maar op een roze wolk. Het is hard werken na 's hebt inderdaad bijna nergens anders tijd voor. Dat vond ik erg zwaar en ook erg wennen. Volgens mij is het erg logisch dat je even nergens anders aandacht aan kan besteden. Maar langzaamaan komt dat wel weer hoor. Ben nu dik zes weken verder en dan begint er ooknweer een wereld buiten te bestaan ...
Ik ben ruim 3 weken geleden bevallen, en we beginnen nu een echt ritme te krijgen. De eerste dagen na de bevalling zat ik echt op een roze wolk, maar daarna (zeker toen de kraamhulp weg was) moest het echte wennen beginnen. Gelukkig was mijn vriend nog twee weken thuis! Toch zijn we er al regelmatig op uit geweest, naar familie en vrienden. Maar dat ligt er helemaal aan hoe het met je kindje gaat en hoe flexibel jezelf bent. Oh ja, nu het leven weer een ritme krijgt, zit ik ook weer op die roze wolk!
Ik zat op een zwarte wolk. Zware bevalling, vermoeid, borstvoeding die niet wilde lukken, zwaar emotioneel, geen zin in bezoek.. WHAAAAA! Na een week begon ik te genieten.
Hier ook geen permanente roze wolk in het begin. Ik ben pas 7 weken geleden bevallen. Als ik terugdenk aan de eerste weken, denk ik aan een paar erg mooie momenten, maar ook aan een heel raar, ontheemd gevoel dat ik de eerste week/twee weken had. Ik voelde me een vreemde in mijn eigen huis, vreselijk labiel, bezoek kon ik wel schieten, overal om huilen, de bevalling verwerken en lichamelijk herstellen, gebroken nachten en intense vermoeidheid.... Nee, mijn herinneringen aan die eerste weken zijn overwegend negatief, terwijl het tegelijkertijd de mooiste momenten van mijn leven heeft opgeleverd. Vreemd dat dat zo dubbel is... Ik begin nu ietsje meer mezelf te worden, en weer een beetje mijn ritme terug te vinden, en nu geniet ik steeds meer van mijn kind. Ik ben eerlijk gezegd blij dat die eerste tijd achter de rug is.
Toen de kraamhulp er was, heb ik een aantal dagen in relatieve rust kunnen genieten van onze dochter. Maar nu we het alleen moeten doen, vind ik het niet echt een roze wolk. Onze dochter clustert nogal met de borstvoeding - elke 1,5 à 2 uur vraagt ze om de borst - en daardoor is onze zoon van 2 nogal dwars en opstandig. Logisch, ik heb bijna geen tijd voor hem omdat zijn zusje zoveel aandacht vraagt. Bovendien waren de twee kindjes vorige week ziek en is mijn man nu ziek. Dus aan papa hebben we ook niets momenteel. Ik ben echt hondsmoe door de afgelopen anderhalve week waarin ik bijna 24-uursdiensten heb gedraaid. Nee, die roze wolk moet nog komen denk ik. Lichamelijk gezien gaat het gelukkig prima met mij, en de kleine meid groeit heel goed van de borstvoeding. Dus dat zijn weer positieve dingen. Dat is denk ik heel belangrijk, om ook al zit het wat tegen toch de positieve dingen te blijven zien. Succes met je zwangerschap en maak je niet teveel zorgen over rondom en na de bevalling. Bij iedereen loopt het weer anders, en je kunt van tevoren toch niet voorspellen hoe dat bij jou zal zijn. Geniet van je zwangerschap! Groetjes, Wendy P.S. Heb je bericht verplaatst naar het onderdeel Na de Bevalling.
Het genieten begon bij ons pas na twee weken, omdat Jesse na de bevalling soms vergat adem te halen. Hij moest veel onderzoeken ondergaan en het was een nare spannende tijd. Ik moest naar huis en hij moest in het ziekenhuis blijven. Toch ging het al binnen een paar dagen beter en toen hij na negen dagen thuis kwam, konden wij gaan genieten. Nog even een domper twee dagen later, toen de borstvoeding niet op gang wilde komen, maar na de beslissing om daarmee te stoppen, begon voor ons het grote feest! En dat feest is nog steeds aan de gang: al ruim een jaar lang! 8)
De eerste paar dagen zat ik echt op een roze wolk,ik had energie voor 10,de kraamhulp deed lekker poetsen,ik hoefde alleen bv te geven en af en toe een luier te verschonen. Maar na de eerste week was ik net een zombie,heel moe,bv liep terug,Fenneke wilde om de 1,5 à 2 uur drinken... Toen was ik ook echt niet geinteresseerd in mijn vrienden,bezoek etc. Pas toen de hormonen weer een beetje normaal waren,Fenneke weer goed dronk en ik mijn ritme weer te pakken had kon ik mijn sociale leven weer oppakken.
ik kan niet anders zeggen, ik zit inmiddels 13,5 week op de blauwe wolk...alles gaat dan ook goed, FInn eet, slaapt en doet zover kan alles goed, is vrolijk lacht veel huilt nauwelijks (buren hebben hem nog nooi horen huilen terwijl hij slaapt in de kamer aangrenzend aan hun)..ik voelde me ook fit en nog steeds, zeg zelf: ben bevallen opgestaan en doorgegaan waar ik gebleven was....dus ik kan ook niet klagen ..... maandag ga ik wel voor t 1st werken, hoop wel dat de blauwe wolk blijft, maar mezelf kennende zal dat wel...heb ook ene kant wel zin om te werken andere kant niet hoor, t is heel dubbel..
ja hoor ik was meteen de dag naar de bevalling helemaal op de been ik heb geen kraamtijd in bed gehad hoor... ik was en ben nog steeds zo gelukkig dat ik de hele dag aan het stralen ben maarre ik maak wel tijd voor mijn goede vrienden hoor... voor de vage kennissen heb ik gene tijd meer maar mn beste vriendinnen maak ik tijd voor en levi neem ik gewoon mee
Mijn zwangerschap was eerlijk gezegd 1 grote zwarte wolk met héél veel regen...maar sinds onze dochter is geboren ben ik HERboren! Ik voel me als vanouds, dat ik nu zoveel thuis ben vind ik net vakantie en die gebroken nachten? Ik GENIET volop als ik middenin de nacht als enige in onze straat beneden lekker warm in de huiskamer mijn dochter een flesje geef, ik vind het 1 groot feest nu en straal van oor tot oor! Ik heb me jaren geleden meer moeten aanpassen aan mijn man en zijn bedrijf waar alles om draait (werk ik zelf ook hoor) dan nu aan onze baby. Ik heb een keizersnede gehad maar zeg altijd steevast: zwanger zijn, niet graag nog een keer maar een ks nog wel 10! Iedereen beleeft het anders, het ligt er maar net aan hoe je in het leven staat voordat je een kindje krijgt denk ik.
Kort na me bevallingen leefde ik op automatische piloot qua zorg voor mijn kinderen. Langzaam kwam daar me eigen ritme in en nu kan ik pas zeggen dat ik echt mezelf weer ben.
Ik ben nu drie weken geleden bevallen en de geboorte van onze dochter is echt hetgene wat mij heft meest gelukkig heeft gemaakt uit mijn hele leven. Ik vind mijn gezin nu belangrijker dan vrienden, dus die schuiven nu gewoon door naar de 2e plaats. Als goede vrienden zijnde zullen die dat vast wel begrijpen.