Het zullen de hormonen wel zijn, maar ik ben net ontzettend uitgevallen tegen mijn vriend. We zaten op de fiets en hij deed helemaal niks verkeerd.. Het gaat om het volgende: Hier in de stad is het 3 dagen 'feest' (meerdere keren per jaar hoor) en vanmiddag appte ik mijn vriend over iets leuks op tv vanavond. Hij antwoordde dat hij geen tv gaat kijken, maar naar de stad gaat. Alle 3 de dagen.. Normaal vind ik dat natuurlijk geen probleem en ga ik gezellig mee. Maar ik irriteer me er aan dat hij alleen maar aan zich zelf denkt op dit moment (vind ik). Ik zou zo graag willen dat hij uit zich zelf bedenkt dat het voor mij misschien niet leuk is om 3 dagen alleen thuis te zitten. Daarbij schiet het babykamertje helemaal niet op, alles wat hij doet gaat zo langzaam. Hij is nu bijvoorbeeld al 3 weken bezig met alleen het binnenwerk van een kastje. Hij bedoelt het goed en doet zijn best, maar ik ben een beetje bang voor tijd nood. En als hij nou vanavond weer veel drinkt is hij morgen brak en gebeurd er weer amper wat. Verder ben ik sinds vandaag mijn baan kwijt en verdien ik ineens veel minder. Bij alles wat ik wil kopen moet ik 3x nadenken en op mijn rekening kijken of ik het geld kan missen. Of mijn handje ophouden bij mijn vriend en zo ben ik helemaal niet.. Hij daar in tegen smijt met zijn geld. En nee ik spreek niet naar hem uit dat ik dat vervelend vind, want hij heeft het zelf eerlijk verdient. Maar ook hier in zou ik zo graag willen dat hij ziet dat ik het financieel zwaar heb nu even. Ik mag altijd geld van hem hebben hoor, maar ik wil er niet om hoeven vragen (schaamte denk ik). Net begon ik dus op de fiets opeens te janken en tegen hem uit te vallen. Ik zei dat ik me er aan irriteer dat hij zelf niet kan bedenken dat we samen een kindje krijgen en dat hij af en toe ook wel thuis zou kunnen blijven. Dat ik het k*t vindt dat ik er om moet vragen of hij thuis blijft en zelf niet ziet dat ik momenteel veel 'moet' opofferen en hij maar doet waar hij zelf zin in heeft zonder aan mij te denken. Nu is hij boven en gaat zo naar dat feest. Geen woord hebben we meer gesproken hierna. En ik voel me schuldig.. Tuurlijk gun ik hem alle lol, maar ik voel me gewoon zo rot als ik elke keer alleen ben. We zijn immers samen zwanger toch? Sorry voor het lange verhaal.
Waarom ga je ook niet gezellig de stad in? Vervelend dat je je baan kwijt bent, maar als je samen een huishouden hebt, vind ik dat je het geld dat binnenkomt ook moet delen. Dat is geen handje ophouden. De kans dat je tijdens je zwangerschap een baan vind, is klein, dus zou dit wel bespreekbaar maken.
hoi meid! ik snap het heel goed, zou ook heel goed een reactie voor mij kunnen zijn! natuurlijk mag hij nog dingen doen, waarom niet? Maar een beetje solidariteit kan geen kwaad vind ik... wat wel echt is met mannen: verwacht niet dat ze dingen uit zichzelf 'zien' of gaan doen. Als jij niks zegt, weet hij niet wat jij verwacht. Dus dat wordt toch uitspreken ben ik bang!
Hij is verder trouwens niet eens zo vaak weg hoor. Maar met feestjes enzo wil hij elke dag en hij drinkt dan altijd best veel en dan maak ik me weer zorgen.. Het is ook altijd gezellig en de drank wordt steeds aangevuld. Maar ik wil gewoon dat hij straks een verantwoordelijke papa is en dat hij zich wat meer in mijn gevoel in leeft. Vorige keer had hij niet veel gedronken dacht ik en toen hoorde ik van iemand die hij die nacht tegen kwam dat hij tegen een auto aan was gelopen. Dat vind ik dus gewoon niet grappig.
Uhm nee, je bent niet samen zwanger, jij bent zwanger, en je vriend merkt daar de ongemakken van. En ja ik denk idd dat je hormonen opspelen. Wees eerlijk naar je vriend en zeg hem wat je dwars zit, wij verwachten het misschien wel, maar ze kunnen het niet ruiken. Ik begrijp je volkomen hoor daar niet van. Laat het hem vanavond gezellig hebben en wens hem voor hij de deur uit gaat een fijne avond. Neem een bakje chips of iets anders lekkers en maak het gezellig voor je zelf.
Ik ben gewoon te moe en mijn voeten gaan zeer doen.. Morgen ga ik wel even mee. Maar dat doe ik dan inderdaad meer om iedereen even te zien. Iedereen drinkt veel en dat is dan na 2 uurtjes ook niet meer leuk als je als enige een appelsap drinkt. Hij doet ook niet moeilijk als ik om geld vraag hoor, maar ik ben gewend om zelf altijd genoeg te hebben. Dus voor mezelf voelt het als bedelen. Ik ben 27 weken zwanger, dus vind ook geen baan meer nu. Na mijn verlof kan ik hopelijk wel weer terug komen bij mijn oude werk.
Het zijn waarschijnlijk ook de hormonen, want nogmaals ik gun het hem wel. Maar al vroeg hij me alleen maar of ik het oke vind of dat ik het fijn zou vinden als hij 1 dag bij mij blijft.. Het is gewoon meer mijn gevoel, hij doet maar waar hij zelf zin in heeft zonder aan mij te denken. En het zijn zijn woorden dat we samen zwanger zijn die woorden gebruikte ik dan ook net tegen hem dat hij dan ook wel wat meer er voor me mag zijn.
Nou, ik begrijp je wel hoor. Het gaat ook om het gevoel dat hij je geeft door zo lomp te reageren. Als hij jou wat meer erbij betrekt ipv hoppa, zijn eigen plan te trekken, dat voelt al heel anders. Dan zeg je misschien wel:"lieffie, ga lekker genieten nu die kleine er nog niet is". Mijn vriend zei vanavond: "ik zou eigenlijk best wel naar Adam willen morgen om naar de parade te kijken bij the love parade"... dat komt al heel anders over als:"ik ga morgen naar Adam" punt... Ik moet er niet aan denken om in zon mensenmassa te lopen met 35 weken dus ik vermaak me thuis wel dan. Nu is mijn vriend niet iemand die zich dronken drinkt, dat scheelt misschien ook. Is jouw vriend niet misschien ook gewoon bezig om alles er nog even uit te halen, nu het nog kan? Voor zijn gevoel? Heb je al es gevraagd hoe hij dat ziet? De toekomst met een kleine en de "vrijheid" die dan anders wordt? En kwa geld, tjah..je krijgt wel een uitkering nu dan toch? Misschien kun je de verdeling in de vaste lasten ofzo wat aanpassen? Dat niet alleen jij het merkt in je uitgaven? Komt vast goed meis...
Het eerste wat mij opvalt is het feit dat 'jij' het financieel zwaar hebt.. Als je samenwoont en zelf een kind krijgt samen, deel je alle financiën toch? Eerlijk zullen we alles delen, je runt samen een huishouden, onderhoudt samen een gezin, dan is het toch raar dat, omdat jij nu je baan kwijt bent (en waarschijnlijk ook niet snel ergens anders aangenomen zult worden, gezien je zwangerschap), jij voorlopig niets zou kunnen kopen, terwijl hij met zijn salaris lekker losgaat?
We hebben allebei onze eigen rekening. Ik maak maandelijks iets naar hem over voor de hypotheek en verder betaald hij alle vaste lasten en ik de boodschappen meestal. Nu heb ik dat bedrag dat ik naar hem over maak vorige maand al gehalveerd, maar nog kom ik amper uit. Dit moeten we inderdaad bespreken, maar dat heb ik dan lopen opkroppen. Het is ook lastig om ineens financieel afhankelijk te zijn. Hij is mijn vriend en dat is normaal, maar ik ben zo gewend om zelf genoeg geld te hebben.
Ik denk niet dat mijn vriend nu nog extra alles er uit wilt halen. Ik denk dat hij gewoon niet beter weet. En bij die feestjes met onze vrienden wordt er gewoon altijd al een nieuw rondje gehaald terwijl iedereen nog drank heeft, dus dat gaat gewoon hard bij iedereen. Nooit zag ik dat als probleem, maar nu we papa en mama worden ben ik gewoon bang dat hem iets overkomt ofzo..
Ik euhm denk dat je moet begrijpen dat het de aard van het beestje is. Jouw vriend (en de mijne soms ook wel) heeft niet het besef welke moeite het jou misschie kost. Jij wilt het op tijd af hebben, maar mannen vinden vaak dat het allemaal last minute kan. Geef aan dat je graag wil dat het afkomt. Kan misschien een van de vaders bijspringen met de kamer afmaken? dan ben jij je stress in ieder geval kwijt en aanstaande opa's vinden dat vaak leuk. Financieel onafhankelijk zijn is ontzettend prettig; maar je bent dat nu even niet. Ga nu niet lopen stressen, maar zorg dat je de uitgaven evenredig verdeeld. oftewel als jij niks verdient en je vriend een heel maandloon; dan kan hij de boodschappen betalen. Vergeet niet dat veel leuke dingen ook ontzettend goedkoop kunnen zijn. Als je maar op de juiste plekken zoekt. Je kiest samen voor een kindje en je bent samen verantwoordelijk. Echter zien vrouwen die verantwoordelijkheden heel anders dan dat mannen die zien. Vergeet alle stress. Ga relaxen, veel beter voor het kindje. Zorg dat jij de dingen hebt gedaan die je kunt doen. Dan heb jij je ding gehad. Heeft het aan jou niet gelegen.
Oh heel herkenbaar! Het is zéker niet egoïstisch, maar zoals al eerder gezegd, de heren voelen niet wij wat voelen en kunnen zich moeilijk inleven. Dus je kunt beter vrij direct communiceren waar je behoefte aan hebt, dat schijnen mannen ook fijner te vinden. Mannen komen van Mars, vrouwen van Venus
Ik snap je heel goed en dit zijn precies de gedachten die ik vaak heb (andere onderwerpen misschien). Ik heb geleerd dat het goed is verwachtingen uit te spreken en te zeggen wat je voelt. Mannen snappen er soms niks van en kunnen daarna wel bewust kiezen. Hopelijk gaat ie wat meer rekening met je houden
Ik zou hem ook gewoon laten gaan. Mijn vriend gaat ook alleen weg omdat ik te moe ben. Of steekt het misschien ergens dat jezelf niet kunt gaan? En daardoor niet wilt dat hij gaat?
Beste me1989, Wat herkenbaar! Misschien zit ik er helemaal naast, maar mijn man en ik hebben het ook weleens. Ik krop dingen op en op een bepaald moment overval ik hem met mijn ontevredenheid. Hij is totaal overdonderd en wordt boos. Als ik jou verhaal lees wil jij eigenlijk zeggen: Lieverd, we krijgen samen een kind en hebben samen een huishouden, maar ik heb het gevoel dat ik meer moet dragen dan jij. Ik ben niet alleen mijn baan kwijt (wat me financiele stress geeft), ik zit ook nog vaak alleen. En bij de klussen in huis ben ik van jou afhankelijk. Dat vind ik een vervelend gevoel, want voor mij is het belangrijk dat het snel gebeurd en voor jou niet. Zou je voor mij het volgende willen doen: -Zorgen dat de babykamer afgemaakt wordt. -Overleggen als je weg gaat en ook tijd aan mij besteden, niet alleen aan je vrienden. -En ik wil niet om geld hoeven vragen. Hoe kijk jij tegen onze financien en verantwoordelijkheden aan? Hoe kunnen we dat beter verdelen? Maar in plaats daarvan begin je tegen hem over die avond waar hij heel veel zin in heeft en klinkt het net of je hem de lol niet gunt en hij iets helemaal fout doet En dus schiet hij in de verdediging en gaat je echte vraag helemaal langs hem heen. Misschien zit ik er totaal naast hoor. Dan heb je dit berichtje niet gezien Het is alleen dat ik mezelf zo herken in je verhaal en dan zit dit erachter: Dat ik niet echt zeg wat me dwars zit, maar op hem ga zeiken over iets wat ik niet eens zo heel erg vind... En wat drinken betreft: Zolang hij niet dronken met de kleine rond rijdt...
Ten eerste wat erg voor je van je baan, nooit niet leuk tijdens toch 1 van de mooiste periodes uit je leven, nu kan je absoluut niet ten volle genieten! . Ten tweede vind ik je alles behalve een egoistische kreng, naar jou verhaal te lezen vind ik het eerder egoistisch van jouw vriend.. Aangezien je hormonen zoizo al de bovenhand nemen, jij je zoizo al niet 100% lekker voelt in je vel zou hij eerder moeten zien hoe hij jou beter kan laten voelen en door 3 dagen naar de stad te gaan is dat niet erg behulpzaam, als hij nou 1 of 2 dagen gaan en 1 dag voor jou opoffert zou al helemaal geen opdracht mogen zijn, dat is een automatisme. Ten derde, als je toekomstig gezin bent, heb je dan al eens niet besproken door bijvoorbeeld jullie lonen samen te voegen, uiteindelijk moet je toch alles ook gezamenlijk betalen voor jullie kind? Ik vind dat juist egoistisch dat hij jou '' krap '' laat leven en hij zijn gangen maar gaat. Hij zal het zoizo niet verkeerd bedoelen, maar misschien moet jij hem er toch even op wijzen en een gesprekje met hem aangaan. Door een afwachtend gesprekje met hem kom je misschien al verder, je komt er zelf wel uit! komt goed! . Je moet alles kunnen bespreken met je partner toch?!
Hier vorige week zelfde situatie. Hier was t 4 dagen feest. Normaal ga ik zelf ook altijd 4 dagen superleuk! Nu met 36 weken zwangerschap ben ik 2 keer een paar uurtjes geweest. Drinkgedrag van mijn vriend is zo ongeveer hetzelfde als bij de jouwe als ik het zo lees Maar ik moet zeggen, ik had er echt geen problemen mee. Toen ik het zat was ging ik naar huis. Komt straks nog tijd genoeg dat hij eens oppast en ik ga stappen :-D ook sneu dat als ik zere benen heb hij ook verplicht op de bank moet zitten. Maar iedereen denkt daar misschien anders over. Wat die financiën betreft daar zou ik wel echt een gesprekje over aangaan. Lijkt me niet kunnen zo. En klinkt ook als een gekke situatie op je werk. Dat je na de zwangerschap wel weer terug zou mogen komen? Krijg je dan geen verlof? Sterkte! Komt goed!
Als een van de partners zijn baan verliest, ga je toch samen om de tafel zitten.. Hoeveel komt er nog binnen, hoe kunnen we alles nog betalen? Allebei een aparte rekening betekent in 1 gezin/hyishouden alsnog samen delen. Delen in de kosten en delen in de zorgen. Het is dus niet dat jíj niet uitkomt, maar dat júlkie niet uitkomen. Niet dat jij je handje ophoudt, maar dat hij even voor jullie zorgt zials jij dat ook vior hem.zou doen als hij zijn baan zou verliezen. Heb je trouwens geen uitkering?
Ja precies dit. En nee hij zal zeker niet te veel drinken met de kleine er bij hoor Het is uitgepraat nu.