Hallo allemaal, Wil graag hier mijn verhaal doen. Na 14 maanden in de mmm zijn we heel gelukkig zwanger geraakt. We zijn er zo blij mee. Ons geluk kon niet op. Met 7 weken een echo gehad bij de gyn en alles zag er super uit! Vrijdag moest ik terug met 9 weken en het beepje was goed gegegroeid. Gyn was eigenlijk heel tevreden. ik vroeg en het hartje? Hij zegt ik zie het niet meteen, maar dat komt zometeen wel. Hij even zoeken en hij kon het niet vinden Hij drukte ons op het hart om niet ongerust te zijn, het kon net niet goed te zien zijn en de groei van het beepje kwam overeen met de termijn. Wij de volgende dag terug, zwevend tussen hoop en vrees... Maar bij de echo kon weer geen hartje gevonden worden. Dat betekent waarschijnlijk dat het hartje op vrijdag gestopt is en de gyn kon eigenlijk ook niet zien wat er mis is met het beepje. Hij dacht iets met de hersentjes. Morgen terug naar het ziekenhuis voor een echo en? Ik ben behoorlijk onzeker over wat me nu allemaal te wachten staat. Kan ik het beepje (2,7 cm) straks als dusdanig herkennen en hoe gaat mijn lijf hiermee om. Krijg je pillen om het op te wekken of laten ze het mijn lijf zelf doen? Bleh, voel me zo rot... Wie heeft ook deze verschrikkelijke ervaring gehad met een wat ouder vruchtje? Liefs en aan iedereen op dit forum heel veel sterkte Elke
Oh meid wat vreselijk, ik weet helaas ook hoe het is. Ik heb afgelopen maandag te zien/horen gekregen dat het gestopt is met 8wkn + 1dg, we dachten 10 a 11 weken te zijn. Met 7 weken hebben we het hartje nog zien kloppen... Erg onwerkelijk allemaal. Ik moest gelijk de volgende dag naar het ziekenhuis voor echo en daarna besproken wat te doen. Bij mij zat het vruchtje al zeker 2 weken levenloos in m'n buik en m'n lichaam wist van niets... dus dat deze vanzelf eruit zou komen was niet waarschijnlijk. We hebben gekozen voor pillen, die brachten het gelijk op gang en uiteindelijk na 2 dagen is het vruchtje eruit gekomen. Misschien is het voor jou, aangezien de vrucht net is gestopt, wel eerst verstandig om het even af te wachten wat je lichaam doet? Al lijkt me dat ook erg slopend. Ik had gelijk van dat ik het zo snel mogelijk achter de rug wilde hebben. Je moet helemaal doen waar jij je goed bij voelt. Je wordt ineens zonder dat je het maar wilt in deze achtbaan gegooit en je moet er maar mee dealen. Het is niet eerlijk! Ik laat het allemaal maar over mee heen komen... meer kan je ook niet doen. Ik wens je enorm veel sterkte en als je vragen hebt, laat het me weten!
Jeetje meid, sterkte de komende tijd. Ons vruchtje is gestopt met ontwikkelen bij 7 weken. Ik ben het vruchtje zelf verloren, maar het is voor iedereen anders hoe je hier mee om kunt gaan. De arts zal je daar wel in adviseren. Dikke knuffel!
hoi Elke, Na de mmm dan zoveel geluk wat een paar weken later dan weg is.. Wij zijn ook door de mmm zwanger geraakt en ik wacht nu tot het uit zichzelf afbreekt. Lijkt me zo erg om je beeb dan te zien op goede grootte maar dan geen hartje... Zo oneerlijk allemaal,heel veel sterkte meis!
Hallo allemaal, Wij hadden met 7 weken + 1 dag een mooie echo met kloppend hartje..... vandaag bloed verloren en helaas.. het is foute boel. Was ook maar 8 mm en vorige week 6,2 dus das niet gegroeid. Het is vreselijk. Iedereen sterkte die zoiets moet doorstaan. Liefs Inkie
Hoi Elke, Hé, wat vreselijk meid! Als eerste wil ik je ook heel veel sterkte wensen! Bij mij is er een missed abortion geconstateerd met 9 weken zwangerschap! Mijn lichaam daarentegen heeft het vruchtje opgenomen, dus er was alleen nog maar een vruchtzakje waarneembaar! Mij lichaam herkende het niet als een mk, dus ben ik alsnog 2,5 week later gecurreteerd! Ik had ook pillen meegekregen om het op te wekken, maar op het laatste moment durfde ik niet .... Ik vondt het een eng vooruitzicht niet te weten hoe mijn lichaam zich zou gaan gedragen! De curretage is me ontzettend meegevallen... en persoonlijk ben ik "blij" met mijn keuze! Je moet denk ik vooral luisteren naar wat jou lichaam wilt! Mischien kan je het nog afwachten, dat het uiteindelijk vanzelf komt (als dat niet te slopend is voor je!) En anders zijn er nog twee opties....maar de keus daarin is héél persoonlijk! Nogmaals wens ik je héél veel sterkte! Liefs Eleni
Hoi ! Ik heb helaas ook een ma gehad met 10 weken, begin januari van dit jaar. Wij hadden ook een mooi kloppend hartje gezien, alles ging perfect.. dachten we. De gyn had ons verteld dat de kans op een mk/ma na het zien van een goed kloppend hartje nog maar 5% zou zijn.. Tja, daar heb je ook niks aan als je net binnen die 5% valt.. Bij de echo werd geconstateerd dat het hartje ongeveer 4 dagen van te voren was gestopt. Het kindje zag er echt al uit als een kindje, dus het kwam keihard aan. Inmiddels zijn we 10 maanden verder en ben ik sinds kort weer zwanger. De angst voor weer een ma is gigantisch. De meesten hier controleren continue op bloedverlies, maar het kan ook mis zijn zonder dat je iets merkt. En dat maakt het zo beangstigend.. Ik wens jou heel veel sterkte toe, dit is vreselijk om mee te maken! Knuffel, Roosje
Hoi Roosje, Dankjewel voor je reactie en proficiat met je zwangerschap! Heb eigenlijk nog wel een vraagje voor jou: Hoe lang heeft het bij jou geduurd voordat je lijf het vruchtje afstootte? Wacht nu nl al 2,5 week en nog geen teken. Liefs
Beste Elke, allereerst wil ik je heel veel sterkte wensen! Moeilijke tijd hoor! In april van dit jaar hebben wij iets dergelijks meegemaakt. Ik kwam met ruim 11 weken bij de VK en we vonden geen hartslag meer. Door naar de gyn en op basis van de meting bleek het ergens tussen week 8 en 9 te zijn gestopt... Veel verdriet natuurlijk! Heb nog 10 dagen gewacht, maar tegen die tijd was ik dus ruim 12 weken, terwijl het kindje dus al 3 a 4 weken niet meer leefde. Ik heb toen besloten om niet langer te wachten, ik kon gewoon niet door met verwerken. Heb toen eerst 2 x met misoprostol geprobeerd waarna het vruchtzakje kwam. Uiteindelijk toch nog curettage gehad ivm voortdurend vloeien. Een ontzettend verdrietige en emotionele tijd. Al die mensen die zeiden: ach, je bent nog jong! Of: waarschijnlijk maar goed ook, want er was vast iets mis.... Ik kon er toen niet zoveel mee! Het verdriet werd niet minder intens. Maar zoals je aan mijn banner ziet is het gelukkig toch snel weer raak, en dat wil ik je ook meegeven. Verlies de moed niet, neem de tijd, praat veel met je partner en vrienden. En al verzacht het nu niet, hou wel in gedachten: voor jou komt het binnenkort ook goed! Dikke knuffel, liefs, Wanna
All, hier is alles achter de rug. Gisteren na 3 weken de natuur zijn werk te laten toen en geen resultaat, bij de gyn toch besloten tot het opwekken van de miskraam dmv Cytotec. Gisteren om 13.30 4 tabletten ingebracht en rond een uur of vijf werd de buikpijn wat heviger en rond half 9 in een keer een grote golf en toen werd het vruchtje geboren. Heel goed herkenbaar. Het hoofdje, oogjes, armpjes en beentjes. Heel heftig om het te zien. Daarna in een paar delen een enorme vruchtzak (was vandaag eigenlijk ook al 12 weken). Kon het niet over mn hart verkrijgen om het vruchtje door te spoelen. We hebben er heel goed naar gekeken. Het was heel mooi rose, echt een minikindje. We hebben het dus in de tuin bij onze plataan begraven. Daarna nog wel wat krampen gehad, maar wel goed kunnen slapen. Nu nog bloedverlies. Voelt zo ontzettend dubbel. verdrietig, maar ook blij dat alles nu achter de rug is... Liefs Dankjewel voor al jullie lieve reacties!
Oh wat heftig he? Ik heb het ook zo meegemaakt. En je gevoel is dan inderdaad erg dubbel, 'blij' dat het achter de rug is en eruit is en zo intens verdrietig en vooral een leeg gevoel. Bij mij is het vruchtje vandaag precies 3 weken geleden eruit gekomen en ik kijk er al een stuk nuchterder tegenaan, het leven gaat weer verder maar het verdriet blijft uiteraard. Moet jij nog voor een nacontrole om te kijken of je baarmoeder schoon is? Veel sterkte! X
Vreselijk voor jullie. Maar wat mooi dat jullie het begraven hebben. Het zal heel heftig geweest zijn en nog, ik wens jullie samen veel sterkte toe om het te dragen! Annerie