Vorige week heb ik positief getest voor mijn 2e kindje. Het is met een nieuwe partner en bewust voor gekozen. Toch voel ik me nog niet super happy ik maak mij opeens veel zorgen, kan ik wel van het 2e kindje net zoveel houden? Zou mijn dochtertje het wel leuk vinden om opeens niet meer alleen de aandacht voor haar zelf te hebben? Wat als mijn nieuwe partner toch meer voor zijn eigen kindje voelt en daardoor de band verslechterd met zijn bonusdochtertje? Wat als Ik ga vergelijken? Ik ben bij mijn 1e na 3.5 maand er alleen voor komen te staan het was een zware periode die ik naar mijn weten wel had verwerkt bij de psycholoog toch bekruipt mij een soort angst misschien bang om dat het weer misgaat terwijl dat denk ik niet nodig is. Echter waarom maak ik me dan overal opeens zo'n zorgen om dat voelt helemaal niet fijn ☹zo kan ik niet genieten en voelt het voor mijn nieuwe partner ook niet heel fijn. Wie herkent dit of heeft misschien tips?
Iedereen maakt zich zorgen en als je zwanger bent zorgen de hormonen er voor dag dat nog eens versterkt wordt.... jullie hebben bewust gekozen voor dit kindje, de band tussen je partner en bonusdochter is goed neem ik aan, dan komt het wel goed! Ja sommige dingen zullen misschien anders zijn dan bij anderen maar in het “wat als” blijven hangen heeft geen zin... want “wat als” is niet een gegarandeerd iets! Dat moeten jullie er zelf van maken. Blijf met je partner praten over je onzekerheden en betrek je dochter Nh al zoveel mogelijk bij de baby... samen kamertje klaar maken, mee naar de verloskundige etc. Ik zit met een vergelijkbare situatie... ben, toen mijn zoon 1,5 was, gescheiden ebben snel daarna mijn huidige man tegengekomen. Ook ik heb deze onzekerheden gehad maar doordat ik blijf praten hierover met mijn man kan ik die onzekerheden en angsten goed relativeren. Hier weet ik nu 100% zeker dat mijn huidige man net zoveel van mijn zoon blijft houden (hij ziet hem als zijn eigen kind) als van ons gezamenlijke kindje steaks. En ja natuurlijk zal hij met dit kindje een bloedband hebben maar het is niet het bloed maar de liefde die ons een gezin maakt. Succes! En als je nog tips etc wilt mag je het altijd vragen
Herkende me wel in de titel van dit topic, alleen niet in je verhaal. Dat zorgen maken over van alles en nogwat dat doe ik ook alleen dan op een hele andere manier. Ik maak me vooral druk of ons eerste kindje wel gezond is en of de zwangerschap wel goed verloopt/zal verlopen. Kan me wel voorstellen na het lezen van jouw verhaal dat je deze vragen aan jezelf stelt en dat je het spannend vind met een nieuwe partner. Ik hoop voor je dat dat gevoel minder gaat worden en dat je er meer van kan gaan genieten. Mijn tip zou ook zijn praat erover met je partner misschien stelt dat gerust. Misschien zal de reactie van je dochtertje ook helpen als ze blij reageert, wanneer wil je het haar gaan vertellen? Hopelijk voel je je snel wat happier! In ieder geval gefeliciteerd!