Iedereen heel erg bedankt voor jullie medeleven en steun, maar vooral ook aan de berichtjes. Het is een onverwachtse zwangerschap geweest maar naar ons mening heel erg welkom. Het doet ons veel verdriet maar mijn lichaam stoot het vruchtje niet af, wat dus ook betekend dat ik al bijna een week het wondertje met me mee draag. 2 Februari heb ik een nieuwe afspraak bij mijn verloskundige wie dan ook nogmaals een echo zal maken. Ik zit nog steeds in zak en as, ik snap er gewoon niks van. Eerst een hartje gezien met al wat redelijk beeld, en nu was er gewoon niks te zien. Ze had nog niks gezegd en wist al dat het fout zat. Ik heb 3 blaasjes in elkaar, en in het derde blaasje zat het vruchtje zonder hartactie. De echoscopiste (als ik dat goed schrijf) vond het een erg onduidelijke echo, wat voor mij dus het teken is dat het niet klopt. Naar mijn ''moedergevoel'' is het foute boel, het hartje heb ik zien kloppen en nu niet meer. De vk wil niet uitsluiten dat het een mk is maar ik moet er van 80% wel van uit gaan... Die 20% is op een wonderbasis, waar ik niet in geloof. Hoe hard het ook zal klinken, mijn baby zal niet komen.
Ach je verdriet raakt me, ik heb zelf ook in die achtbaan gezeten van een onverwachte zwangerschap en dat het dan alsnog mis moet lopen, is dan heel moeilijk te bevatten Heel veel sterkte meid!
Lieve meid, ik heb tranen in mijn ogen Je verdriet raakt mij ook en ook ik weet helaas uit ervaring hoe dit voelt... Hele dikke knuffel en sterkte de komende tijd! Hier je hart luchten als dat fijn voelt, iedereen heeft een luisterend oor voor jou.
Dat is het zeker. Ik heb veel steun om me heen, maar mijn vriend en ik zijn er echt kapot van. Hoe onverwachts ook, maar ook zo zeer gewenst. Ook nog dubbel vanwege m'n verjaardag, ik kreeg een felicitatie maar liever ook weer niet. Dat het hier nu op houd wil niet zeggen dat ik hier van het forum verdwijn (als dit ook wel mag volgens enige regels??), ik zou hier graag nog blijven kletsen, vooral omdat dit toch nu wel bij ons een puntje is van ons leven. Het is te vroeg voor ons, om het opnieuw te proberen maar het blijft wel een wens.
Natuurlijk mag dat!!! Er zijn hier (helaas) genoeg vrouwen die je verdriet begrijpen en je bent altijd welkom.
Bah wat een naar verhaal Desjavu! Ik was al zo benieuwd hoe t ging, maar hoorde niks in het september topic dus ging al van het ergste uit.. Ik leef met je mee! Een miskraam lijkt me vreselijk maar een missed abortion nog meer! Sterkte meid
Toen het bij ons misliep had ik ook het gevoel dat het totaal niet meer goed ging. Jammer genoeg kreeg ik ook die bevestiging. Ik denk dat je als vrouw heel goed kan aanvoelen of het wel of niet goed zit. Als jou gevoel dat ook zegt dan denk ik dat je van het ergste uit moet gaan. Heel veel sterkte.
Ik wil iedereen bedanken voor het meeleven en sterkte. Op het moment heb ik mezelf er bij neergelegd dat het foute boel is. Hoe gewenst ook, het verdriet is enorm. Dinsdag hebben we weer een echo om te kijken hoe en wat, en voor eventuele opties.
he meid wat een enorm rot nieuws. Snap helemaal hoe je je voelt. Wij hadden met 6 weken hartactie. echo daarna met 9 weken helaas geen hartactie meer. wel was het kindje doorgegroeid, was waarschijnlijk pas 1 of 2 dagen gestopt met de hartactie. We hebben nog bijna 2 weken afgewacht en toen nogmaals echo gehad met hetzelfde stomme stilstaande beeld van ons kindje. daarna curettage gehad onder narcose. Waar ik wel spijt van heb is dat ik de uitdraai van ons kindje niet heb gevraagd van de echofoto. Dat was dan toch een extra herinnering geweest, ook al was het al een vlindertje.
Ik heb een hoop topics van je voorbij zien komen en overal viel me op hoe gelukkig en welkom dit kleintje was. Wat erg dat het zo gelopen is. Ik wil jou en je vriend veel succes en sterkte wensen voor morgen!
Hoe was de echo? Hoop toch op een wonder voor jullie, maar gezien je niet meer hier bent geweest vrees ik het ergste...