Hou het alsjeblieft in de gaten en laat het checken door een arts!! Ook tegen mij zei iedereen dat het erbij hoorde, zelfs de gyn zei het... Elke controle weer zeiden ze dat het 'normaal' was.. Ik voelde me echt al weken slecht, had voor mijn gevoel echt zuurstof gebrek soms, voelde mijn hart bonsen en was dood, maar dan ook echt doodmoe.... Traplopen?? Ik was half dood als ik boven was... Maar ik ben zwaar van mezelf en een zwangerschap vraagt veel van je lijf, dus het hoorde erbij was wat ik te horen kreeg... Hoe vaak ik niet heb gedacht 'als het zo moet dan is zwanger zijn mooi kut'... Ik begreep niks van al die blije stralende zwangere vrouwen, maar doordat ik steeds te horen kreeg dat hartkloppingen erbij hoorden dacht ik van mezelf 'kom op Son, stel je niet aan, het is normaal zeggen ze'... Ik sleepte mezelf de dag door, deed de hoogst noodzakelijke dingen, verzorgde mijn paarden en andere dieren en verder deed ik niks.. Totaal geen energie... Maar 'hartkloppingen zijn normaal als je zwanger bent' dus niemand keek verder dan zijn of haar neus lang was.. Tot ik voor de 20 weken echo bij de gyn kwam... Nieuwe gyn, dus ik vertelde (voor de zoveelste keer) hoe slecht ik me voelde... Deze gyn nam als eerste wel de moeite om mijn pols eens te voelen en om door te vragen, en ik lag binnen 10 minuten op een bed bij de eerste hulp, aan de hartbewaking met de cardioloog er naast.... Ben in totaal ruim 3 weken in het ziekenhuis geweest, ik had een flinke ritme stoornis, mijn hart sloeg gemiddeld met 200 slagen per minuut (24/7), het hart is vergroot, alle kleppen lekken, en een van de kamers trekt niet genoeg samen... Ben naar het UMCG gebracht omdat ons streekziekenhuis zich geen raad wist, heb in Groningen op de cardiologie afdeling gelegen aan de hart bewaking.. Een heel team van specialisten heeft zich ermee bezig gehouden, en houdt zich er nog steeds mee bezig...(ook gyneacologen ivm de kleine) Uiteindelijk was er geen andere optie dan het ondergaan van een cardioversie (elektrische shocks) om het hart weer normaal te laten kloppen in een gewoon ritme. Doodeng... Echt veel ervaring hebben ze er niet mee tijdens de zwangerschap, ik heb er echt nachtmerries van gehad, hele vreselijk dromen waarin mijn kleine meisje zo ongeveer op de elektrische stoel belandde.. Maar de voorgeschreven bedrust en medicijnen deden niet genoeg, mijn hartslag was nog steeds gemiddeld 140 per minuut als ik stil in mijn bed lag.. Zodra ik ging praten/lachen/lopen of wat dan ook ging mijn hartfrequentie richting de 180 en hoger.. Dus ik had geen keuze anders zou de schade die mijn hart op liep nog veel groter zijn dan dat nu al het geval is.. De cardioversie is goed verlopen, ze hebben een paddle op mijn rug, en een op mijn borst gezet ipv 2 op de borst, om zover mogelijk uit de buurt te blijven van de kleine. De 3e shock was 'raak' en gaf een sinusritme.. Ondanks een klein beetje bloedverlies 's avonds na de cardioversie is alles, zoals het nu lijkt, voor de kleine goed verlopen en heeft zij er geen problemen van.. Ik gebruik nog steeds medicijnen, bloedverdunners en medicatie voor het hart, deze kunnen de kleine ook schade doen, maar ik heb geen keuze.. Mijn hart heeft een flinke tik opgelopen en is nog lang niet de oude. De hartfunctie is nog steeds sterk vermindert en ik moet dan ook elke paar weken voor controle. Groei-echo's voor de kleine, hartfilmpjes en echo's voor mij.. Aan de hand van die onderzoeken gaan de artsen steeds per keer beslissen hoe het verder moet. Prognose nu is een keizersnede rond de 32e week om op die manier mijn hart te sparen, maar stel het gaat heel goed dan mag ik langer blijven lopen, stel mijn hartfunctie gaat weer verder achteruit dan is de kans groot dat ze de kleine nog eerder halen.. Tot die tijd heb ik bedrust, hoe lager mijn hartslag, hoe meer rust mijn hart krijgt, hoe meer kans dat de zwelling en vergroting af gaan nemen waardoor de kleppen weer zullen gaan sluiten.. Of het ooit helemaal zal herstellen weet niemand, dat zal de tijd ons moeten leren.. De zwangerschap heeft mij van een gezonde actieve vrouw verandert in een hart patient, voor de zwangerschap heb ik nooit iets gemankeert. Laat je niet met een kluitje in het riet sturen als je hartkloppingen hebt, zorg dat er naar wordt gekeken! Als ze het bij mij eerder zouden hebben ontdekt dan zou de schade aan mijn hart niet zo groot zijn geweest... Sorry voor het lange verhaal, ik ben nu een week thuis uit het ziekenhuis en had nu pas de moed om het hele verhaal hier neer te zetten. Het heeft veel impact op me, vandaag nog een giga huilbui gehad om al wat me is overkomen en om de onzekerheid voor de toekomst...
Wow wat een verhaal ik word er echt even stil van. Wat fijn dat er toch nog mensen zijn die even wat langer bij je willen stil staan zoals je nieuwere gyn. Ik wens je heel veel sterkte en vooral bedankt dat je dit wilde delen want dit is natuurlijk niet zomaar iets. Ik hoop dat alles goed blijft gaan met jouw en je baby meisje. En die huilbui is juist goed want je hebt veels te veel meegemaakt de afgelopen weken zeg, echt met veel liefde & virtuele knuffels x
Wat ontzettend heftig zeg! Is dat echt allemaal veroorzaakt door de zwangerschap? Of zijn sluimerende hartproblemen verergert door de zwangerschap? Veel sterkte en ik hoop dat je straks een mooi gezond kleintje in je armen mag hebben. En dat je daarna snel weet aan te sterken...
Tjonge! Sterkte meid Hopelijk komt de kleine gezond ter wereld en mag het met jou ook weer goed komen!
Woh..... sterkte meid! en wat goed dat je toch steeds je verhaal hebt gedaan en dat er EINDELIJK iemand heeft geluisterd! Wat jij benoemde klinkt ook echt NIET als de "normale" hartkloppingen!! pffttt... is de prognose wel dat je (na de zwangerschap) 100% gaat herstellen?? Ik hoop dat je iig de 32 mag halen met je kleine meid! maar bedenk dat elke dag 1 is nu!! Op naar de 27 weken!!!!! houd je ons op de hoogte?
Het is niet meer te achterhalen waar de hartproblemen vandaan zijn gekomen. Waarschijnlijk is de zwangerschap idd de 'schuldige' maar dat is niet te achterhalen of te bewijzen. Feit is wel dat ik, totdat ik zwanger werd, altijd erg actief was, altijd buiten aan het werk, veel met mijn honden in het bos en druk met mijn paarden, en nooit geen problemen nergens mee... Het schijnt vaker voor te komen dat vrouwen een hartprobleem krijgen van het HCG hormoon, maar het is zeldzaam. Mijn problemen zijn begonnen toen ik ongeveer 7 a 8 weken zwanger was, toen begon het kortademig zijn en het verlies van conditie. Ook sliep ik bijna niet meer, echt gek werd ik ervan, achteraf is het logisch dat ik niet kon slapen want mijn lijf/hart waren op hol... Of het herstel 100% zal zijn kan niemand voorspellen, de tijd zal het leren. Het voornaamste is nu om zoveel mogelijk te rusten want de zwangerschap op zich vergt al genoeg van mijn hart. Hoe verder ik kom, hoe groter de baby, hoe groter de belasting voor mijn hart, dus we gaan nog een spannende tijd tegemoet... Het rust houden en op bed liggen valt me soms erg zwaar maar ik moet het doen, zowel voor de kleine als voor mezelf...
Jeetje, wat heftig zeg! Wat fijn dat je toen die goede gyn getroffen hebt zeg! Maar schoftig dat alle andere artsen het als "niets" afgedaan hebben, terwijl er dus wel werkelijk iets bedreigends aan de hand was... Heel veel sterkte!
Jemig wat een verhaal!Goed dat je het neerzet,ik heb destijds ook last gehad van hartkloppingen maar werd ook weggewuifd.Ik lag notabene in het ziekenhuis(was uitgedroogd)maar bij een 2e laat ik het er niet bij zitten!
Jeetje wat een verhaal. Ik kan me indenken dat dat veel met jullie doet.. Het is niet niets. Maar heel goed dat je het bent blijven herhalen!! Goede leer voor alle zwangere vrouwen: laat je niet zomaar wegsturen en vertrouw niet alles klakkeloos..! Ik wens je heel veel strekte met de rest van je zwangerschap, maar ook zeker met je eigen gezondheid.
Mijn gynaecoloog luistert gelukkig wel altijd naar mijn klachten. Vorige zwangerschap ben ik dan ook helemaal doorgelicht bij de cardioloog. In rust had ik iedere keer een hartslag van boven de honderd. Als ik van een parkeerplaats een winkel binnen liep had ik een hartslag van boven de 180. Nu is mijn hartslag weer erg hoog in rust en ik word er inderdaad erg moe van en wil het de volgende afspraak toch weer even ter sprake brengen. Bij mij heeft het inderdaad met de zwangerschapshormonen te maken. Ik wil je in ieder geval veel sterkte toewensen en voor alle andere dames die wel eens twijfelen over wel of niet aan de bel trekken, luister naar je lichaam en laat je niet gek maken door goedbedoelde adviezen van anderen.
Die hartkloppingen; hoe voelt dat precies? Ik dacht namelijk dat het gewoon een erg snelle hartslag was, dus dat je hart als een razende te keer gaat. Alleen had ik afgelopen donderdag opeens 2 enorm harde hartslagen, alsof mijn hart echt uit mijn borstkas bonkte. Dat was voor het eerst dat ik dat voelde; zijn dat de echte hartkloppingen? Of was dat iets anders? Gelukkig was dit eenmalig. Lijkt me doodeng om dat constant te hebben.
@ Yukl: Het kan zijn dat dat hartkloppingen zijn, het klinkt wel zo. Ik heb voor mijn zwangerschap ook al lange tijd last (gehad) van hartkloppingen. Bij mij komt het waarschijnlijk doordat ik kort samengevat: een beetje een druktemaker/stresskipje kan zijn. Het kan heel vervelend voelen. Bij mij gaat mijn hart sneller en vooral hard en duidelijk kloppen. Ik voel het door mijn hele lichaam, kan me zelfs wat benauwd voelen en voel me opgejaagd. Gebeurde vaak als ik tot rust kwam, meestal in bed. Niet perse elke avond, maar wel heel vaak. Maar sinds mijn zwangerschap gaat het heel goed! Ik heb het nog éénmaal in het begin gehad en daarna niet meer. Ik voel me over de zwangerschap ook erg goed en totaal niet gestresst! Bij mij is het dus echt een gevolg van mijn piekeren en stressen. In dat geval kan het als het goed is geen kwaad, maar het is wel erg vervelend. Heb er toen ook hulp bij gezocht via de ha (praten met proffesional). Maar blijkbaar kan het ook een hele andere oorzaak hebben... Bah..!
Wow,dat is me nog al heftig!! Ik wens je veel sterkte en een gezonde baby toe!! Helaas heb ik net zo een druk leven als jou,ook werk,paarden andere dieren,huishouden en volledige zorg voor ons zoontje! Of ja helaas,normaal vind ik het, het mooiste wat je maar kunt doen dit werk,maar het is nu niet echt werk waar van je zegt daar ga ik eens rustig bij aan doen! Bij mijn eerste verloskundige bezoek 30aug ga ik zeker over mijn hart kloppingen hebben. ik hoop eerlijk gezegd dat het dan veel en veel geminderd is in die tijd,want een bedlegerige zwangerschap kunnen we niet echt gebruiken bij mijn werk:S Veel sterkte nogmaals gewenst voor jou!!