O, ik word gek.. Echt het maakt me éven niet uit wat er over me gedacht wordt maar ik kan er nu echt even NIET meer tegen. Mijn zoontje heeft een ijzeren wil. Het is krijsen en letterlijk slaan op spullen, deuren, kast, gooien met speelgoed en... driftbuien. écht enorme driftbuien. Terwijl ik dit schrijf is er dus weer eentje in progressie en zo langzamerhand weet ik niet meer wat ik er mee moet. Bij de oppas gaat hij op de gang om af te koelen (vroeg, dat weet ik. Is in overleg zo gegaan en het werkt dus gewoon.) alleen thuis heb ik dus geen gang. Om het nog lastiger te maken heb ik ook geen mogelijkheid om hem uit de situatie (het strijdpunt zeg maar) te halen want het is allemaal 1 ruimte. De enige ruimte die afgesloten is dmv een gordijntje is zijn slaapkamertje en daar wil ik dus geen plek van maken waar hij zijn bui mag uitzitten. Ik snap het niet.. Mensen die ik erover spreek roepen allemaal dat dit gedrag zo overdreven is voor zijn leeftijd, roepen simpelweg "ik geloof er niks van" OF zijn voor een tik. Daar kan ik niks mee, ik zoek echt even iemand die me snapt en wat tips kan plaatsen. Het is niet overdreven, ik zuig het niet uit mijn duim het gebeurd zo en nog nét niet dagelijks. Ik vind het vooral zo moeilijk omdat ik hem ook niet echt uit de situatie kan plaatsen. Het strijdpunt blijft altijd in het zicht,hij is ook niet echt af te leiden of zo iets.
Als ik Super Nanny goed bekeken heb kun je een time out geven op iedere plek. Een hoek in huis op de bank enz. Het belangrijkste is dat hij daar blijft voor de vastgestelde periode van rustig blijven zitten. Zolang hij daar tiert laten zitten, 1 minuut (volgensmij was het 1 minuut per levensjaar) rustig afwachtend zitten is van de plek mogen, knuffel en weer spelen. In het begin, zeker omdat hij pas 15 maanden is, zal je hem wel even duidelijk uit moeten leggen dat die vaste plek de time out plek is en daar vanaf komen niet mag zonder jou toestemming maar ik denk dat ze dat redelijk snel door hebben als je hem steeds terug plaatst. Hier staat de box nog en als mijn dochter er echt de brui aan geeft (na meerdere keren waarschuwen expres toch iets doen) gebruik ik die als afkoelplek. Verder drinkt ze alleen haar warme melke nog in de box (op schoot heeft ze geen rust). Verder gebruik ik hem niet meer maar hierom vind ik hem toch nog wel praktisch
Inderdaad, heb je nog een box waar hij even rustig kan spelen? Daarnaast vind ik deze leeftijd te vroeg voor gangen ed, je kunt hem ook afleiden door het betreffende ding uit zijn zicht te zetten (in een la, op de kast oid), en hem iets anders aan te bieden.
Ik heb ook een pittig meisje, maar met 15 maanden op de gang zetten vind ik veel te vroeg. Dan snappen ze nog niet waarom ze er naartoe moeten. Mijn gastouder flikte dit bij mijn meisje toen ze 15 maanden was om ze op de gang te zetten zonder mijn weten (moest dit van de oudste horen), en dat was meteen de laatste keer dat mijn kinderen er kwamen. Mijn dochtertje zette ik gewoon steeds even in de box toen als ze het te bont maakte. En luister niet naar je omgeving! Mijn gastouder zei ook nog nooit zo een fel kindje te hebben meegemaakt als mijn dochtertje. Tja zei ik, eens moet de eerste keer zijn.. Ik weet het is moeilijk, maar er zijn echt wel meerdere felle kindjes hoor. Probeer het gedrag te negeren, hoe moeilijk dat soms ook is. Probeer tussendoor zo positief mogelijk te belonen, b.v goh wat speel je nu goed! Of: wat eet je goed nu! Maar trek je vooral niets van je omgeving aan. EDn een tik geven heeft zeker geen zin en is ook niet nodig.
En geloof me ik snap je heel goed, de eerste 18 maanden was mijn meisje vaak humeurig en zeer fel en kon er soms ook niet meer tegen.. Maar nu is het een vrolijkerd, ja nog steeds heel fel af en toe. Maar nu mag ze wel een keer naar de gang 1 minuutje, dit als ze me slaat omdat ze haar zin niet krijgt b.v. Voor de rest werkt afleiden erg goed bij haar als ze een driftbui krijgt.
Hey meiden. Nee, hier geen box meer aanwezig. Die heb ik weggehaald vanaf het moment dat hij ging staan en lopen. De box was toen al meer een huil-plaats dan speel-plekje want hij vond het écht niet fijn om er te zitten. Ik vond het allang best want ik woon op 40m2 (in zijn geheel, dus incl.keuken/badkamer) en dat ding stond eigenlijk ook enorm in de weg. Op de gang bij de oppas is echt in overleg gegaan, hoor. Is ook heus niet dagelijks dat hij er staat. Mannetje is echt enorm fel en dat mág. Maar ze heeft ook rekening te houden met andere kindjes en in overleg is er besloten dat als hij in zo'n bui zit en dan vervolgens een ander kindje mept hij naar de gang gaat. Dit is één keer gebeurd om te kijken wat er dan vervolgens gebeurd en het was ons beide duidelijk dat het werkte. Die twee minuten compleet uit de situatie gehaald zijn waren precies wat hij nodig had. We hebben het getest tijdens de overdracht, ik was er gewoon bij. Oppas en ik zijn dikke vriendinnen geworden in de tijd dat Tygo daar komt dus we blijven vaak nog even koffie drinken en babbelen. Vandaar dat ik er bij was dus Ik heb er geen moeite mee dat hij naar de gang gaat omdat ik nu weet dat het voor hem even een time-out is die hij op dat moment eigenlijk nodig heeft. Maar thuis... thuis kán ik hem bijna niet uit de situatie halen en weet ik soms echt niet meer wat ik moet doen om hem te laten weten dat het gewoon écht niet mag. Ik kan hem niet even apart zetten, zoals ik al eerder schreef. Vorige week werd mij pijnlijk duidelijk dat het nog weleens zou kunnen dat hij gefrustreerd is vanwege de wat kleine ruimte, hier. Bij mijn vriend thuis is er een grote woonkamer en heel de dag is er geen enkel vuiltje aan de lucht geweest. Ik merk aan hem dat hij zich veel fijner voelt in dát huis als in zijn eigen huis. Misschien is dat voor mij (onbewust) ook wel een reden waarom ik het lastig vind hem te corrigeren. Vanmorgen zijn er bij mij een aantal traantjes gevallen, ik weet niet meer hoe ik er mee om moet gaan en na alles wat er al gebeurd is in ons gezinnetje (lang verhaal, hoor.. staat in een ander topic in de lounge nog wel) wil ik ook niet constant op zijn nekkie zitten. Hoe gingen jullie om met die driftbuien? Ik bedoel, ik kan hem toch moeilijk maar laten gooien met al die spullen? Kan hem moeilijk maar laten meppen tegen kastjes, zoals ik dus al eerder zag doet hij dat bij de oppas dan niet op een kastje maar gerust bij een ander KINDJE. Nou doet hij dat uit frustratie, natuurlijk, niet om dat kindje pijn te doen. Dat weet hij nog niet, snap ik heus. Maar het is niet goed en ik wil dat gewoon voorkomen. Het begint puur bij iets wat hij niet mag. Nee zeggen reageerde hij eerst heel goed op, nu gaat hij grenzen proberen te verleggen. Prima, hoort erbij natuurlijk maar hij reageerd er nu helemaal niet meer op en het enige wat nog helpt is hem uit de situatie halen. En dat kan thuis dus niet.. Daar baal ik van en ik zie niet goed hoe ik het nog aan moet pakken. (verder is het een heel lief en pienter jochie, hoor hij geeft ook heerlijke koek/snot/kwijl-kusjes en is hij gek op knuffelen )
Meid, wat lastig lijkt me dat! Hier in huis zijn er een paar dingen die echt niet mogen (aan grote plant/gitaar/geluidsboxen zitten) en voor de rest maak ik me niet druk. De breekbare spullen heb ik een plank hoger gezet, ook in de kastjes waar de kleine bij kan. Doordat er veel mag hoef ik ook niet zo vaak de strijd aan te gaan. Ik denk dat het daarom goed gaat hier, want die van mij kan ook vreselijk tekeer gaan als hij iets niet mag. Als ik vroeger een driftbui had zette mijn moeder mij onder de koude douche, met kleren en al. Dat hielp, maar is wel nogal drastisch
Ik herken dat felle karakter wel van mijn dochter en wat ik ook herken is dat dit (veel!) erger wordt wanneer we in een kleine ruimte zitten of wanneer ze weinig te doen heeft, doordat we (te) weinig speelgoed hebben mee genomen. Wellicht kun je je huis wat interessanter voor je zoontje maken door verschillende hoeken verschillend speelgoed neer te leggen in plaats van al het speelgoed op één plaats (als je dit al niet doet tenminste)? Het hoeft echt niet allemaal duur speelgoed te zijn, een stel tupperware bakjes kunnen ook heel leuk zijn. Dit kun je dan af en toe veranderen. Zo heeft hij wat meer te ontdekken. Verder denk ik dat je met time-outs nog niet zo heel erg ver komt, omdat hij nog te jong is om dit echt te begrijpen. Negeren en tot tien tellen werkt bij ons vaak het beste. En bij echt slaan of bijten kun je misschien heel hard au roepen en je van hem afkeren, zodat hij schrikt en leert dat jij dit niet leuk vindt. Succes!
Dank voor de tips! Alles een stuk omhoog zetten is hier dus ook al erg lastig. Werkelijk (en letterlijk) al mijn muren zijn schuin. Ik woon op een zolder, vandaar. Dus een plank ophangen gaat al niet want dan val alles er dus af. Ik heb mandjes die ik met schroeven in de muur heb gehangen, daar kan wel veel in en het valt er natuurlijk niet af of uit. Het werkt op zich, maar zoveel als op een plank bijvoorbeeld kan ik er dus niet in kwijt.. Alleen de badkamer heeft rechte muren omdat die grenst aan het appartement van mijn buren. Alleen dat zijn dus gipsplaten en ik kan daar geen planken ophangen omdat ik dan mijn kop stoot. (plus, als daar zwaardere spullen op staan dendert de boel naar beneden, helaas...) Heb nu wel eens even kritisch in mijn kastjes gekeken, wellicht dat ik nog een aantal dingen die ik weinig (of niet ) gebruik maar meteen weg mik en daar dan weer andere spullen in zet zodat het weer wat ruimtelijker oogt. Misschien dat dát nog wel iets wil helpen. Verder nog even rondgekeken of er nou dingen zijn waar hij écht niet aan mag zitten maar verder als tv of dvd speler kom ik niet echt. Er mag dus best veel, heb er toch best wel kritisch aan gedacht dat dat het misschien wel eens zou kunnen zijn. Spullen op verschillende plekken heb ik vandaag geprobeerd. Ik werk maar tot 10:00 dus tijd zat om te spelen met Ukkepuk en dus deze strategie ook maar eens te proberen. Hij vond het wel heel erg interressant! na een kwartiertje het hele huis rondsjezen om te kijken of er toevallig nog meer lag besloot hij me echter te slim af te zijn... Meneer gooide het zélf allemaal lekker in het midden en dacht "tabee mam, ik trap er lekker niet in!" Kon er wel om lachen ook eigenlijk
lekker meenemen naar buiten naar een speeltuin of park, elke dag. durf te wedden dat hij zich dan binnen een stuk beter zal gedragen.
Hier ook een pittige tante die weet wat ze wil. Als het nodig is dan zet ik haar in de hoek. (die hebben ze overal. ook in winkels ed.) Eerst 1 keer waarschuwen zo niet dan in de hoek. Ze kiest nu al regelmatig ervoor om zich te gaan gedragen. Er zijn dagen dat ze meerdere keren in de hoek moet en dan weer weken niet. Het ligt er ook aan hoe je zelf in je vel zit. Zit ik zelf niet helemaal lekker in mijn vel dan probeert ze veel meer dan als ik wel lekker in mijn vel zit. Veel succes.