Problemen bonus zoontje 2.5 jaar

Het klinkt alsof hij veel aan structuur en regels heeft gemist. Hij is er pas twee weken en zal moeten wennen aan een nieuwe omgeving en regels, ook zal hij zijn moeder missen. Ik zou consequent zijn en volhouden nu. Die boosheid en wellicht het weinige slapen lijken mij frustratie die eruit komt, vervelend dat je alleen niet goed met hem kunt communiceren.
Doen jullie veel met hem zodat hij zijn energie kwijt kan?

Was hij ook al zo de dagen dat hij bij jullie was?
Kreeg zijn moeder hulp bij hem omdat instanties iets bij hem vermoeden?

Ik denk dat het vooral veel tijd, liefde en regelmaat nodig zal hebben. Er verandert zoveel voor hem, wat hij niet eens helemaal kan begrijpen.

 

Jeetje wat heftig voor jullie maar ook voor het ventje.

Ik ga proberen tips te geven weet niet of jullie dat al doen maar, iedere dag (als het droog is) even een uur naar buiten lekker wandelen/speeltuin/bos etc.

De verandering van hele dag tv naar 2x 30 minuten is best heftig voor een kind van 2,5. Probeer het eventueel langzaam af te bouwen.

Als het samen spelen niet gaat bij hem dan moet hij alleen spelen.

Bij ons heeft het CB een methode triple P dit is positief opvoeden met veel verschillende vraagstukken waar je als ouder tegenaan kan lopen. Dit ben ik zelf ook aan het toepassen bij mijn dochter van ruim 2,5 en lijkt tot nu toe goed te werken.

Heel veel succes en sterkte.

 

Wat heftig zeg. Klinkt alsof hij heel wat gemist heeft (aandacht, structuur en goede zorg). Ik zou om eerlijk te zijn wel eens praten met iemand of hulp wellicht nodig is. Meer om te horen hoe jullie het beste met hem om kunnen gaan zodat hij er hopelijk niet veel aan overhoudt. Wellicht ook hulp dat, als hij terug moet naar zijn moeder, ook daar iets voor hem veranderd.
Voor nu vooral structuur, liefde en geduld.

 

Ik weet niet zoveel van een medisch kinderdagverblijf, maar is dat niet ook voor kinderen met een taalachterstand?


Dat op de grond gooien is niet zo gek hoor, zie ik bij meer in die leeftijd..
Maar ach wat maakt het mannetje allemaal mee.

Ik begrijp ook niet dat de begeleiding van moeder er niet meer bovenop zit en nu krijgt ze er weer 1..

Fijn dat het jeugdteam betrokken is, hopelijk kunnen ze jullie (en vooral hem) helpen.

 

Wat heeft dat mannetje al veel mee moeten maken. En voor jullie is dit ook een heftige overgang. Normaal had je die halve week om bij te tanken en het klinkt alsof dat ook wel nodig was. Nu valt dat weg. Vooral slaaptekort is funest, dat doet zoveel met je. Daar kun je, in combinatie met de uitdagingen overdag, echt wanhopig van worden.
Toch denk ik dat jullie echt al heel goed bezig zijn. Maar ‘goed bezig zijn’ in de opvoeding, heeft niet meteen resultaat. Juist de dingen die wel snel resultaat hebben (kind overal de zin in geven) is juist helemaal niet goed.
In 1 zo’n bericht kun je natuurlijk nooit alles vertellen. Dus misschien krijg je van mij en anderen tips die je allang toepast. Zie dat dan maar als bevestiging dat je dus ècht goed bezig bent.

Hoe hebben jullie het slapen nu geregeld? Zoontje is de halve nacht wakker, maar dat betekent niet dat jullie allebei de halve nacht wakker hoeven te liggen. Maak per nacht goede afspraken wie ‘nachtdienst’ heeft, zodat de ander op dat moment echt kan doorslapen. Wie nachtdienst heeft houdt daar zoveel mogelijk rekening mee door al wat eerder naar bed te gaan. En waar het kan, kun je ‘s ochtends of overdag een ‘powernap’ doen als de ander wakker is. (Powernap: max 20 minuten of minimaal 1,5 uur, heb ik ooit gelezen. Alles daartussen is niet handig omdat je dan in de verkeerde slaapfase wakker wordt en je juist nog brakker voelt.)
Probeer echt eerst of je dat slapen kunt aanpakken. Als je op een gegeven moment helemaal uitgeput bent, kùn je het gewoon niet meer goed doen, hoe graag je dat ook wilt. Kijk ook eens in je omgeving of je daar hulp in kunt schakelen, al is het maar voor 1 nacht per week. Of overdag, zodat je kunt bijslapen. Het voelt misschien bezwaarlijk om om hulp te vragen. Maar er zijn misschien wel lieve mensen die zich zorgen om jullie maken en echt graag willen helpen. Neem dat dan aan!

Overdag is het inderdaad belangrijk om veel structuur te bieden. Bonuszoontje weet niet waar hij aan toe is, doordat er bij moeder blijkbaar geen structuur is. En juist die duidelijkheid is zo belangrijk. Duidelijke structuur = veiligheid. En dat heeft hij nu nodig. Bij structuur kun je denken aan duidelijke regels en consequenties. Maar ook aan een duidelijke dagindeling. Misschien is he fijn om voor hem Eem soort planbord te maken met picto’s. Plaatjes als eten, slapen, spelen, wandelen. Maar dat moet ook bij jullie passen, want als je een dag zo plant haalt dat voor jullie ook een stuk vrijheid weg.

Naast die structuur is denk ik een andere vorm van veiligheid heel belangrijk. Je geeft al aan dat hij jullie steeds roept en steeds wil knuffelen. Hij wil voelen dat hij erbij hoort en heeft steeds die bevestiging nodig. Tot op bepaalde hoogte moet je daar denk ik in meegaan. En zorg dat die momenten er ook spontaan zijn, dus vanuit jullie kant, als hij er niet om vraagt. Zodat hij langzamerhand gaat leren dat hij er niet zo vaak om hoeft te vragen omdat het er gewoon is. Maar ook dat zal veel tijd nodig hebben! Dat is niet een kwestie van dagen of weken.
Een andere manier om hem positieve aandacht te geven is samen lachen. Hij is heel beweeglijk zeg je, dus ga eens samen met hem lekker gek dansen. Gewoon muziekje aan en schudden met die billen. En ken je “Jan Huigen in de ton”? Mijn ouders wilde die aan onze oudste zoon leren toen hij peuter was en deden het dus voor. Ik dacht dat het ventje erin bleef, zo moest hij lachen! Die idiote ouwe mensen die een raar rondje dansen en zich op de grond laten vallen. Naast aandacht en knuffelen en structuur bieden, zorgt ook samen lachen voor een gevoel van ‘erbij horen’. Dus probeer dat zoveel mogelijk erin te brengen. Samen gekke bekken trekken kan ook. Of als je buiten bent huppelen en vreemde loopjes uitproberen en bij elkaar voordoen en nadoen. Dat zijn allemaal dingen die hij ondanks zijn taalachterstand toch mee kan doen en waarbij je ook tegemoet komt aan zijn beweeglijkheid.

Op de momenten dat hij wel even rust in zijn kont heeft, zou ik lekker samen boeken kijken. Misschien niet een heel verhaal, die spanningsboog heeft hij toch niet. Maar er zijn ook kijkboeken. The Tjong King heeft er een aantal over een taart waar vanalles mee gebeurt. Van Doro Göbel heb je de serie van “op stap” en “circus”. En R.S. Berner heeft boeken over de seizoenen (o.a. wat een winter).
Bij elk van die boeken komen (per serie) steeds ongeveer dezelfde figuren terug. En elke bladzijde is weer een vervolg op de vorige. Dus je ziet het verhaal als het ware ontstaan. Maar je hoeft niet per se hebt hele boek van voor naar achteren te bekijken. Dat maakt het juist mooi voor kinderen met spraak-/taalproblematiek en / of weinig concentratie. Je vertelt zelf dingen die aansluiten bij wat je kind al weet en kent en kunt zo langzaam uitbreiden. Je kunt samen zoeken naar bepaalde figuurtjes. Het is echt iets wat je samen doet, misschien nog wel meer dan bij gewoon voorlezen. Raak niet gefrustreerd als je in het begin merkt dat hij er na 2 minuten al klaar mee is. Laat hem dan lekker gaan en pak het een andere keer weer op. Ook dit is iets dat moet groeien en dat je moet opbouwen. Misschien wordt hij nooit fan, maar alleen al het lekker samen tegen elkaar op de bank zitten is dan waardevol geweest. En wie weet gaat hij het wel steeds meer waarderen. Dan is het niet aleen een manier van ‘band opbouwen’ maar ook van taalontwikkeling.

Ik begrijp dat het voor jullie nu heel zwaar is. Maar wat superfijn dat hij bij jullie terecht kan. Houd vol! Zorg ook goed voor jezelf en voor elkaar. En laatste maar denk ik ook belangrijke tip: kijk over 1,5 maand niet alleen hoe het dan is, maar kijk ook even terug hoe het nu was. Want het zal dan waarschijnlijk nog steeds pittig zijn. Maar vaak merk je pas dat er vooruitgang is, als je niet kijkt naar waar je middenin zit maar ook naar waar je vandaan komt. En dan is elk klein stapje vooruit toch iets om te vieren en wat weer moed geeft om door te gaan!

 

Wat heftig voor dat kleine mannetje... Toen onze jongste dochter (als pleegkind) hier kwam wonen met 2,5 jr was er ook het nodige dat ze moest leren. Zij was gewend om de hele dag met een speen rond te lopen, eten te krijgen als ze er om vroeg en ook veel tv kijken. Ze sprak in haar eigen brabbeltaaltje en was nauwelijks tot niet verstaanbaar. Hier was ze de eerste maand juist een enorm engeltje (zeer sociaal wenselijk) en daarna begon het moeilijke gedrag. Dus jullie verhaal is voor een deel herkenbaar.

Wij hebben eigenlijk keuzes gemaakt van de dingen die we meteen wilden aanpakken/meegeven. De speen hebben we bv gelaten. Eerst maar even wennen en veilig voelen. En zo ook met de tv. Belangrijker vond ik het slapen en eten.
Het was/is hier een kwestie geweest van heel veel duidelijkheid en structuur. De dagen zo voorspelbaar mogelijk houden. En ook wel een kwestie van ‘pick your battles’ (zo zou ik bv die tv nog een beetje laten gaan) En heel veel positieve aandacht is ook erg belangrijk. Geef hem veel knuffels, aandacht en complimenten. Hij wil waarschijnlijk alleen maar ‘weten’ of hij er mag zijn.

Je moet je voorstellen dat alles wat voor hem bekend was weg is. Mama is uit beeld (grotendeels iig) een nieuwe kindje is daar wel. Opeens gelden allemaal andere regels. Dat is nogal wat voor een kind. Zijn hele wereld staat op zijn kop en dat komt er nu ook uit.

Wij hebben hier toen wel een soort stappenplan van de pleegzorgbegeleiding gekregen om het negatieve gedrag en het slechte luisteren aan te pakken. Dat was wel hel pittig en vereiste ongelooflijk veel geduld en doorzettingsvermogen. Maar leverde uiteindelijk wel verbetering op.
Het was iig een andere manier van aanspreken: benoem het gedrag wat je ziet en daarna wel gedrag je zou willen zien. Bv je springt op het bed, ik wil dat je er vanaf komt. Bij niet luisteren moest ik dat dan 20x herhalen, weinig oogcontact maken de steeds even de tijd geven haar te laten luisteren. Ging overigens geheel tegen mijn natuur in, want 20x waarschuwen ben ik niet van. Maar het werkte dus wel, ze ging steeds sneller luisteren.
Daarnaast ‘moesten’ we ook een time out krukje in de woonkamer zetten, waar ze 2 min op moest zitten als ze niet luisterde. En daar kwamen de bloed, zweet en tranen om de hoek, want ze bleef natuurlijk niet zitten. Ik was in het begin weleens 2 uur bezig om haar 2 min. te laten zitten. En ook dit ging steeds beter.
Het klinkt wel heel erg als supernanny, maar onze (pleeg)dochter had juist deze duidelijkheid nodig.

Misschien een idee om hem bij jullie op de kamer te laten slapen. Misschien is hij zoveel wakker omdat hij zich alleen en onveilig voelt. Zo sliep onze dochter juist moeilijk in en dus ben ik wekenlang bij haar gebleven tot ze sliep. (In het begin wilde ze zelfs mijn hand vasthouden.)

Succes met alles. Het is een hele kluif en zal ook wel een zware weg worden. Mij hielp het ook om te blijven onthouden wat mijn dochter had meegemaakt. En alles wat ze deed was uit een onveilig gevoel en niet om ons te plagen. Echt heel triest voor een kind eigenlijk...

 

Jeetje, wat heftig! Voor dat mannetje en voor jullie.

Ik denk dat hij sowieso nog érg moet wennen aan de nieuwe situatie, zoiets kost veel tijd. En helemaal als hij psychisch schade heeft opgelopen door de situatie met zijn moeder, plus mogelijk ook andere problematiek.
Ik denk dat je hem moet laten zien dat jullie er voor hem zijn, maar zoiets accepteren zal bij hem ook tijd kosten. Ik zou dus duidelijke regels stellen en die positief handhaven. Hij mag bv geen tv, maar wél lekker even buiten rennen/samen een toren van blokken bouwen/samen naar de kinderboerderij etc. Ook dat samen dingen doe zou ik in het begin veel aandacht geven, en wil hij dat niet? Dan ga je even iets anders doen en nodig je hem daarbij uit - zonder verplichting (‘Wil je even alleen spelen? Dan vouw ik even de handdoeken op, als je me wil helpen dan mag dat.’ Ofzo...)

Plus, krijgen jullie hierbij begeleiding? Ik denk ook dat dat voor jullie allemaal veel steun kan geven.

 

Goed zo Yv86!

 

Wat knap en fijn dat jullie een veilig thuis kunnen bieden. Ik neem aan dat jullie begeleiding en toezicht krijgen van Jeugdzorg. Bespreek dit ook met hen. Zodat ze weten wat moeder heeft veroorzaakt. En dat hij dus niet zomaar weer terug moet. Maar je gericht met hem kunt werken.

Gaat hij nog naar de kinderopvang? Dat is bekend en geeft hem misschien steun.

Verdiep je in FAS. Dat is echt een heftige blijvende (verstandelijke) beperking. De kans dat hij daar iets van heeft is groot. De fas stichting weet goed hoe je hiermee om kunt gaan.

Zorg voor zo min mogelijk prikkels. En dus zoveel mogelijk rust en structuur. Dus neem hem niet mee naar feestjes of verjaardagen. En zeker geen tv, veel lawaai of andere prikkels. Slapen in een rustige en donkere kamer. Doe zelf oordoppen in tegen het huilen. Zo kan je toch bij hem zijn maar is het dragelijker voor jullie. Misschien een matras in zijn kamer voor veiligheid en vertrouwen.

Maak een vaste dagindeling met pictogrammen. Vertel iedere dag duidelijk wat jullie in welke volgorde gaan doen. Hang ze zichtbaar op. Hij kent geen structuur en kan niet goed praten. Dit geeft houvast. En helpt bij het leren communiceren. Dus ook voor ons logische dingen als handen wassen en jas aan voor je naar buiten gaat.

Ga iedere dag zeker een uur naar buiten. Dan kan hij zijn energie kwijt. Maak een wandeling, ga naar een speeltuin of het bos. Laat hem lopen en koop een loopfiets. Dat helpt om de energie kwijt te raken. En jij maakt je hoofd leeg.

Introduceer gezonde voeding met zo min mogelijk suikers. Omdat hij dat niet gewend is kan je kijken naar de bento methode. Geschikt voor moeilijke eters. Dat is veel verschillende soorten in kleine stukjes op een leuke manier gepresenteerd.

Misschien is speltherapie wat voor hem? Daar leert hij weer zelf spelen. Samen maar ook alleen.

Bespreek zaken rondom zijn moeder buiten zijn zicht. Het brengt verwarring en onrust en dat heeft hij al genoeg. Zorg dat anderen ook niet in zijn bijzijn over moeder beginnen. Natuurlijk ben je naar hem positief over moeder. Maar voor alle zorgen is hij te jong. Belast hem daar niet mee en kap anderen af die dit wel doen.

Bespreek iedere avond voor hij gaat slapen zijn dag in kindertaal. En probeer hem dagelijks voor te lezen. Een moment van rust, zeer goed voor de taalvaardigheid en concentratie. Ook als het maar heel kort kan is dat niet erg. Probeer het later opnieuw.

 

Wat een heftige situatie voor jullie allemaal. Voor hem, maar ook voor jullie om ineens een peuter in huis te hebben met wat problematiek. Krijgen jullie begeleiding vanuit instanties die bij jullie situatie betrokken zijn?

Ik denk dat jullie (voor zover ik kan oordelen op basis van wat je hier deelt uiteraard) het hartstikke goed doen door hem structuur en duidelijkheid te bieden. En dat het tijd nodig heeft. Ik hoop dat hij snel wat kalmeert zodat jullie allemaal meer rust hebben.

 

Dat klinkt al goed! Zoveel respect voor jullie. Hopelijk mag hij nog lang bij jullie blijven en mag hij gelukkig en gezond opgroeien.

 

Het zal vast ook nog wel geregeld tegenzitten met de nachten. Maar dit is een mooi begin!

 

Dat scheelt al een hoop, als je een goede/redelijke nachtrust hebt. Voor jullie, maar ik denk ook voor hem. Het zal vast nog niet alle nachten zo gaan, maar de eerste nacht is er in ieder geval!

Verder staan er al een hoop goede tips in dit topic. (y) Maar wilde je wel sterkte en succes wensen! Veel is een kwestie van een lange adem, denk ik, maar je kunt wel het verschil maken in het leven van dit kind!