Ik heb het al vaak gehad (behoorlijk vaak een aantal jaar geleden). Ik weet niet wat het is maar misschien dat iemand dit herkent? Snachts in bed komt het het meest voor, al wanneer ik naar bed ga of ik word er wakker van: ineens erge misselijkheid, soort hartkloppingen en heel onrustig. Er speelt zich dan van alles af in mijn hoofd, allemaal door elkaar. Vaak ook liedjes die dan steeds voorbij komen, heel irritant maar ik kan het dan niet stoppen. Het lijkt alsof ik half slaap en droom maar ik ben ook half wakker. Ik word dan heel bang dat ik ziek ben en moet overgeven (ben ik namelijk een beetje angstig voor-heel stom). Het duurt vaak wel een paar uur voor m'n gevoel maar soms ook langer of wat korter. Ik heb het gister nacht weer gehad na heel lang. In de tijd dat ik het vaak had ben ik naar de dokter geweest maar ik was gezond dus zij wisten het ook Niet. Een vriendin zei dat het leek op onbewuste paniekaanvallen en dat ik sowieso geen koffie cola en alcohol meer moest drinken omdat deze dingen geen gunstig effect hierop hadden. Heeft iemand ervaring hiermee?
dat is toch een slaapstoornis waarin je verlamd bent door een bepaald onderdeel van je slaap? ik heb het wel eens gelezen, zal eens googlen. https://nl.wikipedia.org/wiki/Slaapverlamming
Je lichaam kan in rust inderdaad een soort paniekreactie geven bij bijvoorbeeld oververmeoidheid. Herken je dat? Was je heelnmoenof gestresst?
Dat is het niet, dat duurt misschien een paar minuten. En dan ben je verlamd met hallucinaties. Kunnen wel paniekaanvallen zijn ts
Bij slaapverlammingen komt de paniek doorgaans pas na de realisatie dat je wakker bent in een slapend lichaam. Je kunt je dan niet bewegen, schreeuwen of wat dan ook. Overgeven lijkt mij fysiek onmogelijk tijdens een slaapverlamming. Ik heb hier al 13 jaar last van. De klachten van TS lijken veel meer op paniekklachten. Ervaar je veel stress in je leven momenteel?
Ik hoef niet daadwerkelijk over te geven alleen ben ik dan wel erg misselijk. Ik heb het dus een aantal jaar geleden heel regelmatig gehad en ook waren de symptomen toen vrij heftig. Nu al lang niet meer gehad maar afgelopen nacht dus wel weer. Denk dat het deze keer ruim een uur duurde en heb daarna gelukkig nog wel wat kunnen slapen maar was tot aan de ochtend niet helemaal 100% lekker in orde. Tsja stress en vermoeidheid wel wat, maar niet heel erg naar mijn idee..
Ps slaap verlamming is het niet nee want ben me gewoon bewust van alles, maar wel beetje tussen droom en werkelijkheid in. Er gaan dan 1000 dingen tegelijk door m'n hoofd en soms lijkt t of ik half slaap
Ik herken het wel maar ga er heel anders mee om. Ik ga bij de misselijkheid namelijk uit bed en ga dan naar beneden om wat te eten. Meestal een beetje vla of yoghurt. Dat helpt het beste. En ik ben dan inderdaad echt straalmisselijk, heel raar. Moet mezelf ook echt dwingen wat te eten maar dat is het enige wat helpt. Het half slapen/half wakker heb ik ook regelmatig. Ook onrustig in mn hoofd. Inderdaad muziek. Maar ik heb ook gesprekken, filmscenes, bepaalde woorden steeds opnieuw. Vaak meerdere dingen door elkaar. Ik raak er verder niet van in paniek maar wel gefrustreerd omdat ik weet dat het vanzelf niet overgaat. En ik dus de volgende dag wakker word met de beleving dat ik de hele nacht heb wakker gelegen. Tegenwoordig neem ik dan een Oxazepam in. En dat helpt dus wel. Overprikkeling lokt het uit. En ook als ik s avonds thuis kom en meteen ga slapen. Dus die twee dingen probeer ik te vermijden.
Mijn man heeft dit gehad toen hij zijn eigen bedrijf begon. Dit uitte zich bij hem precies zoals jij beschrijft, maar ook met eten. Hij heeft maandenlang niet in het bijzijn van anderen kunnen eten. Uiteindelijk is het bij hem vanzelf weer beter geworden. Bij hem was het echt stress. Hij had ook last van hartkloppingen en een soort paniekaanval. Heel vaag vond ik het, en lastig om mee om te gaan
Klinkt mij toch ook wel in de oren als een paniekaanval. Ik ben zelf bekend met paniekaanvallen, maar dan voornamelijk overdag. Maar tijdens een drukke periode met stress wordt ik ook weleens in de nacht wakker met hartkloppingen, zweten, misselijk zijn ed. Ik herken het dan ook wel een beetje, ik weet inmiddels wat het is en hoe ik mezelf weer kan kalmeren.
Ik denk ook een paniekaanval. Als je het weer hebt probeer dan rustig in en uit te ademen via je buik, of focus je op iets anders dan de lichamelijke klachten (tel terug van 100 naar 1 oid). Ik heb ook last van paniekaanvallen, vooral in periodes met stress. Ik voel ze min of meer aan komen, ben dan de hele dag al onrustig, snelle hartslag, hartkloppingen en overslaan van het hart (na onderzoeken functioneert mijn hart prima, dus stress).
Ik ken het ook. Meestal komt het als ik onrustig in slaap ben gevallen. Ik ben de voorgaande jaren vaak ziek geweest (en dan ook echt ziek). En moest me constant ziek melden op mijn werk. Zwaar verminderde weerstand door slechte nachtrust/gebroken nachten. Tijdens mijn laatste functioneringsgesprek twee weken geleden (waarin ze zeer positief over mij waren) begon mijn werkgever ook weer over dat vaker ziek zijn dan gemiddeld. Maar hij (heeft zelf 3 kinderen in de basisschoolleeftijd) zei er ook meteen bij dat het in de komende jaren vast wel zal verbeteren als de kinderen ouder worden en dus minder virussen mee naar huis slepen. Toch zit me dat dan weer niet lekker en maak ik me daar druk over. 's Avonds voordat ik naar bed ga loop ik vaak te malen "als ik morgen maar niet weer ziek ben en me ziek moet melden" (heb de rare eigenschap dat ik in rust/slaap juist vaak overvallen word door griep). En ik val vervolgens onrustig en wat angstig in slaap. (Ook als een van de kinderen ziek is en vaak wakker wordt, slaap ik zeer onrustig.) Vervolgens heb ik last van erg drukke dromen en drukke gedachten. Ik word dan ook vaak wakker met hartkloppingen en misselijkheid. En dat word dus alleen maar erger doordat ik dan nog meer bang ben om ziek te worden, omdat ik me dan dus totaal niet lekker voel. Tegenwoordig ga ik op tijd naar bed. Kan me niet schelen of dat al om 21.00 uur is. Maar ik wil rustig en kalm in slaap kunnen vallen. Kortom: ik herken het. En het komt puur door stress, al dan niet bewust.