hallo mama's, Hebben jullie dat ook, door Google vaak van een mug een olifant kunnen maken? Ik vraag me ook serieus af waarom ik mezelf zo kwel elke keer. Ook vandaag weer.. Ik maak me druk om mijn dochtertje van 10 maanden, typ het symptoom in op Google en vind een pagina waar het ergste scenario op staat. Dus wij naar de dokter, die vind wel iets, maar volgens hem niks verontrustend. En toch... Ik krijg het niet meer uit mijn hoofd. Wat als er toch iets... Of zou ze toch... Op de bank zitten en toch naar boven bij haar gaan kijken... Mijn man begrijpt me wel, maar volgens hem moet ik het proberen los te laten. (ik heb eigenlijk ook een Google verbod) Ik heb best vaak van die angstige momenten en kan dan een paar dagen het dan ook niet loslaten. Ze zeggen altijd luister naar je moedergevoel, maar wat als dat bij mij overschaduwt door angsten. Pfff ik voel me vreselijk en moest het even van me af schrijven.
Och jee, ja zo verschrikkelijk herkenbaar! Vooral de eerste 2 jaren van mijn dochter, daarna heb ik mezelf een verbod op Google gegeven. Dat helpt echt, gewoon niet meer doen!
Ik herken het heel erg, maar ik zou het ook zonder Google hebben. Voordat ik internet had, stond de medische encyclopedie binnen handbereik en die was minstens zo erg Als ik die dingen in mijn hoofd haal dan praat ik erover met mijn man, probeer ik even de deur uit te gaan, ga ik vroeg naar bed (want ik heb er vaker last van als ik moe ben) en dan na een weekje denk ineens "heb ik me daar nu zo druk om gemaakt?".... En dan na een poosje komt het volgende ding weer langs.
Nooit vertrouwen op Dr. Google. Ik zoek ook wel eens dingen op, en bedenkt dan eigenlijk direct dat wat er op het net staat, niet bepaald accuraat is voor mijn eigen situatie. Je moet ook gewoon echt niet meer kijken op Google, dan is een verkoudheid nog een levensbedreigende ziekte.
Je moet de info filteren. Wat is nu van belang wat zijn de symptomen. Kijk net een open blik. Info zoeken mag best. Daar word je wijzer van. Denk langer na als je twijfelt. Als er echt iets is heb je geen Google nodig
Google is ideaal, maar niet voor symptomen, ziektes etc etc. Als je je kleine teen stoot zou je na 5 minuten google gegarandeerd je been tot aan de knie moeten laten amputeren ofzo Google moet je voor medische dingen gewoon zien als een dikke vette dramaserie of soap, altijd meteen worst case senario Niet geloven dus, maar je huisarts wel.
Als ik Google had moeten geloven, dan had ik al minstens 4x dood geweest en weder opgestaan om vervolgens tot op mijn nek aan geamputeerd te worden en al rollend door het leven moeten gaan. Google heeft geen zin. Dan heb je ineens buikpijn en dan Google je op buikpijn en dan komt er een ernstige vorm van kanker ter sprake terwijl het in het echt je darm bleek te zijn en er zat een scheet dwars. Google is leuk, maar zolang er voor 1 symptoom al 104954 mogelijke oplossingen zijn, kun je beter naar de huisarts.
oo ja google op hoofdpijn en je komt de allerergste dingen tegen. ik probeer sindsdien ook niks meer op te zoeken wat betreft symptomen
Er zijn prima sites waar je nuttige info kan krijgen. Je huisarts kan je daarop wijzen. Daar kun je de symptomen opzoeken en dan kom je erachter dat je kind misschien wel/ misschien niet iets heeft. Veel belangrijker, er staat wanneer je de huisarts moet bellen. Bijvoorbeeld, na zoveel dagen koorts, bij zo weinig drinken, bij zo hoge koorts. Persoonlijk vind ik die sites juist geruststellend, het is praktisch en laat je je kind beter beoordelen. Via Google kan ik namelijk ook bewijs vinden dat Sinterklaas echt bestaat. En misschien een schok, de goede man heeft echt bestaan,maar is echt dood. Behalve als ik dat op Google nazoek. Een beetje kritische geest is dus wel handig.
Mijn huisarts adviseert, mocht je toch op internet gaan zoeken dat je moet kijken op Thuisarts.nl | Home Deze site is betrouwbaar en is ook opgezet door huisartsen.
Nee helemaal niet eigenlijk. Scheelt misschien ook dat ik eigenlijk doktersassistent ben. Zie ook wel moeders om me heen die soms echt met de raarste eventuele ziektes aan komen zetten haha.
Gelukkig niet herkenbaar. De mensen die dat wel hebben lezen dan denk ik ook geen bijsluiters? Anders neem je nooit meer een medicijn in.
deze inderdaad.. ze hebben ook een gratis app. Ook de app 'moet ik naar de dokter?' is fijn, maar niet helemaal gratis.. deze adviseer ik mijn patienten ook altijd.. helder, duidelijk, betrouwbaar en niet paniekzaaiend..
Hier ook een dokters assistente en je wil soms inderdaad niet weten waar mensen mee aan komen zetten. Ik begrijp het tot zekere hoogte maar blijf ten allen tijden je eigen gezonde verstand gebruiken. Wij verwijzen ook door naar thuisarts.nl Een hele verhelderende en duidelijke informatieve site.
Houd jezelf vooral voor dat als er ECHT iets goed mis is met je kind, je dat ook ECHT wel merkt aan je kind. Met onze jongste zijn we, toen ze 2,5 week oud was, op de spoedeisende hulp beland met een tachycardie: een sterk verhoogde hartslag. Ze had op dat moment, slapend, een hartslag van 280-290, (normaal is 120-150). Maar dat merk je dus echt wel: ze was vrijwel niet meer wakker en als ze wakker was, was ze heel suf/reageerde nauwelijks. Ze dronk niet meer en had een ondertemp van 35,9, zag onnatuurlijk bleek en was dus ook onnatuurlijk stil. Ze is mogelijk slechts momenten van een hartstilstand af geweest, omdat haar lijf dus al de nodige uitvalsverschijnselen liet zien. We hadden met onze oudste al best het eea meegemaakt, maar dat waren, riep ik altijd al, vooral vervelende dingen. Geen nare dingen. En het verschil zit 'm in een kind dat gewoon nog (redelijk) normaal actief is, of een kind dat geen kik meer geeft. Dus stop idd met googelen en ga vertrouwen op je gezonde verstand. Losse symptomen zeggen erg weinig op zichzelf. Die mag je nooit los koppelen van het algemene beeld dat je kind wekt.
Ik vind Google echt fantastisch. Je moet wel goed lezen en de ergste dingen filteren etc. Met 2 zorgintensieve kinderen kan ik nu tenminste MET specialisten praten ipv dat ik de onwetende moeder ben die met een kluitje in het riet kan worden gestuurd. De huisarts vertrouw ik al helemaal niet klakkeloos. Ging met mijn zoontje naar hem toe vanwege pijn op zijn borst. Hij keek alleen maar naar hem en zei : welnee joh, hij is veel te schattig! Die mankeert niks. Dankzij google toch naar kinderarts gegaan en blijkt ie een hartaandoening te hebben. Als ik niet gegoogled had dan was ik door de huisarts gewoon thuisgebleven met zoontje en waren de rapen gaar geweest. Zo heb ik nog wel 10 verschillende voorbeelden waarbij Google heeft meegeholpen aan de juiste diagnose. Dus het is maar net hoe je er zelf mee om gaat en je niet gek laat maken.
Als de ha zegt ahh tis maar een griepje en te boek sta als overbezorgt, en er vervolgens een symptoom naar boven komt wat hier niet bij past, ben ik toch wel blij met google, googles diagnose was juist en de ha, die had toch even verder moeten kijken.