Ik herken wel veel bij beide dochters, Q is hb getest, M niet. Bij Q hebben ze naast hb ook hooggevoeligheid ‘vastgesteld’, maar goed dat gaat bijna altijd samen. Wat wij doen is dingen voorspelbaar maken. Op de kalender staan dus voor M stickers die aangeven wat er gepland staat, voor Q staat het erop geschreven. Nieuwe dingen worden geïntroduceerd. Vaak kijken we een filmpje of nemen we de verschillende stappen die gaan komen door. Maar als het dan toch anders gaat is het een groot drama, bij M erger dan bij Q (maar goed, Q is ook 6 jaar ouder). Bij Q mocht ik ook lang haar nagels niet knippen. Nu bijt ze ze, haar teennagels wil ze zo lang mogelijk lang houden, totdat het echt pijn gaat doen. M bijt haar vinger en teennagels. Kleding is een drama, bij M nog erger dan bij Q. Zelfs als ze het heel mooi vinden en er is maar 1 stukje dat kriebelt gaat het niet aan. Q laat het gedrag op school bijna niet zien, wat thuis op heftige buien uit draaide (nu gaat het beter). M laat op school wel hetzelfde gedrag als thuis zien. Heb je hier iets aan?
Mijn zoon zit ook in die hoek, de IQ test is helaas niet goed gelukt want hij was toen boos dat het niet de soort spelletjes/puzzeltjes waren waar hij op had gehoopt. Maar dat was eigenlijk ook tekenend: heel slim, maar zijn autisme zit hem in de weg met presteren. Fijne van de diagnose was dat school een grote zak hulpmiddelen open kon trekken. Hij mag bijvoorbeeld rust nemen tussentijds en ook de toetsen op een rustige plek maken. Resultaat: cito alles A/200% LR nu in groep 4. Nu afgesproken dat de lesstof vooraf getoetst gaat worden zodat hij minder dingen hoeft te behandelen die hij al beheerst. Ik vind wel dat het met de leeftijd iets makkelijker begint te worden hoor, zal per kind verschillen natuurlijk. Maar ik merk dat er steeds meer overleg en uitleg mogelijk is bij hem.
Hier ook veel herkenning.. dochter(8 jaar) is ook getest, tegen hb aan. Onderzoeker heeft ook gezegd dat we uit moeten gaan van hb omdat ze bepaalde opdrachten weigerde te maken omdat ze geen fout wilde maken. Daarna mocht ze de opdrachten met de onderzoeker maakte en haalde ze allemaal. Op school zien ze de faalangst, perfectionisme, kan niet goed omgaan met uitgestelde aandacht, voelt zich snel achtergesteld maar ze dol op de juf. Vooral taal is erg hoog, leest nu avi+ en krijgt wat ander werk. Vanuit school is klas overslaan geadviseerd maar wij vinden dat ze hier sociaal- emotioneel helemaal niet aan toe is. Thuis kan ze ook heel boos en verdrietig zijn(op school laat ze geen boosheid zien). Soms zitten we echt met onze handen in het haar want wat werkt.. Als ze boos of verdrietig is zegt ze ook dat ze een stom kind is en beter niet kan bestaan. Ze heeft nu PMT. Fijn om wat herkenning te lezen
Hoe ging het contact met school na de diagnose? Ik krijg hier geen beeld van school. Ze zien het niet dus doen niets (vul ik even in). Welke zak met hulpmiddelen? Context: mijn zoontje met ASS gaat naar groep 3
Mijn zoon gaat na de vakantie naar groep 5, diagnose kwam in groep 3. Hij mag (volgens mij) drie keer per week een uurtje naar een speciale groep. De juf daar begeleidt kinderen die extra ondersteuning nodig hebben. Mijn zoon heeft bijvoorbeeld concentratie problemen en krijgt zijn werk anders niet af. Hij mag daar ook de cito toetsen doen. En dan nog twee momenten in de week een uurtje begeleiding door een pedagogisch begeleidster van het samenwerkingsverband, die probeert hem bij te brengen hoe hij moet plannen enzo. School methoden. Daarnaast mag hij vaker een rustmoment op de gang nemen en is er gewoon veel meer begrip sinds de diagnose. Gymmen en buiten spelen met oordoppen indien gewenst. School houdt me behoorlijk goed op de hoogte, er zijn sowieso regelmatig gesprekken maar ze mailen ook als er iets specifieks aan de hand is.