Wij hebben elke avond een klets -en knuffelmomentje, even 15 minuten alle aandacht. En dat werkt hier wel goed.
Als je ideeën hebt, dan hoor ik ze graag. We hebben al snel weer een gesprek dus kan dan weer voordragen.
Nee het is echt lastig en zag gister ook wel een stukje onmacht bij de juffen. Ze hebben het totaal gemist gehad en alles wat ze nu proberen werkt niet. Geloof dat er eindelijk ook wel wat besef komt, dat het mis is gelopen en dat dochter echt in de knoop zit door school. Maar ja... hoe op te lossen, weten ze dan weer niet.
Blij dat dat besef bij de juffen nu eindelijk eens begint te komen @sabagirl, maar dat is natuurlijk veel te laat. Je hebt al zo vaak aan de bel getrokken. Heb je in de buurt een HB specialist? Misschien zijn er wel HB groepen voor kinderen in de buurt. Ik las daarover in een van de boeken laatst. Groepen waar kinderen van alle leeftijden bij elkaar komen en gewoon zichzelf kunnen zijn, en vooral zien dat er meer kinderen zoals zij zijn. Onder gelijkgestemden komen doet altijd goed. Ik hoop zoiets hier in de omgeving ook nog te vinden. Verder kwam ik in mijn zoektocht ook vakanties/groepsreizen tegen voor hoogbegaafden. Volledige autonomie wat betreft onderling contact, maar wel specifiek voor hoogbegaafden georganiseerd.
Heel eerlijk ik weet ook niet of school nog wat kan doen. Ze loopt nu vast en als ze niet de mogelijkheid hebben om te verbreden/ verdiepen, compacten, versnellen dan is het iets wat ze niet aankunnen. Bij ons was versnellen wel een optie maar daarna was het stil. Hij kon 1 keer in de week even naar de ib'er kreeg uitleg van ander werk en daar moest hij het de rest van de week mee doen. Hij kon niet altijd vragen aan zijn eigen juf hoe het ook alweer zat. Voor hb kinderen is het vele male meer dan alleen versnellen en een beetje ander werk. Ik neem aan dat de school onder een organisatie valt en als ze daar zelf geen informatie gaan vragen of ze kennis hebben binnen die organisatie zou ik ik echt het samenwerkingsverband inschakelen. Gelukkig deed onze school dat en het samenwerkingsverband was super. Luisterde naar alle partijen en gaf ons als ouders ook tips (zoals ga testen en uiteindelijk zoek een andere school) Is het samenwerkingsverband al in beeld? Anders dat echt voorstellen. Zonder hun had de school minder inzicht en zat hij er nog.
Ik kom weer eens even inbreken. Vanwege psychische problemen is onze zoon doorverwezen naar de ggz. Daar heb ik hem inmiddels aangemeld en we wachten nu op bericht van hun en intake etc. Is het via daar ook mogelijk om (naast evt andere onderzoeken) en iq test af te laten nemen of moet dat weer via een andere route? Zal het hun ook vragen hoor, maar ben bang dat het nog wel even duurt voor we daar heen kunnen gezien de wachttijden. Ben ergens bang dat ze gewoon een paar gesprekjes met hem voeren en het dan daarna wel weer prima is. Terwijl we nu zelf steeds meer denken een diagnose/duidelijkheid zou wellicht toch fijn zijn voor de juiste handvatten voor hemzelf, maar ook voor ons. HB of ASS of wat het ook zou zijn vraagt natuurlijk uiteindelijk allemaal een andere benadering.
Samenwerkingsverband inschakelen? Samen met haar naar groep 3 lopen en haar een werkboekje laten kiezen? (Ze is wel van de werkboekjes toch?) Haar een projectje rond een interesse van haar laten doen? Werkboekjes van huis meegeven? Smartgames? Haar koppelen aan de slimme kleuter van een andere klas? Andere vaardigheden aanleren zoals klokkijken, veters strikken (voor zover ze deze dingen nog niet kan), rekenen met geld. Buitenschoolse peergroep? Waar de klas de cijfers tot 9 leert, haar de getallen tot 1000 laten opschrijven? Of insteken op het emotioneel welbevinden; haar een map laten maken met werkjes waar ze trots op is, of een tekening laten maken van zichzelf als superheld en wat haar krachten dan zijn enzo? Ik roep maar wat hoor maar eerlijk; ik kan me haast niet voorstellen dat school niet íets kan doen wat t op z’n minst ietsje beter maakt. Ze beseffen het dan misschien wel meer maar lijken alsnog plat op de grond te liggen met de pootjes omhoog…
Wat vervelend dat hij in de knoop zit. Gaan jullie naar een grotere ggz instelling of vrijgevestigd? Ik zou die laatste optie wel onderzoeken; vaak een stuk persoonlijker er meer kennis van hb (mits je iemand zoekt die daar in gespecialiseerd is). Maar dit is mijn persoonlijke/professionele mening/ervaring.
Het zou mij niet meer dan logisch lijken om eerst een oorzaak te zoeken voordat je weet hoe je begeleiding/behandeling kan starten. Maar als ik kijk naar alle zogenaamde hulp die ik zelf heb gehad is er nooit naar een oorzaak gekeken. Als je hb verwacht is zelf rondkijken naar een specialist niet gek denk ik. Al is het alleen om te overleggen of je het juiste pad aan het bewandelen bent. Want hb wordt gewoon slecht herkend. Balen dat het zo slecht gaat nu. Zo lastig je kind te zien struggelen. Sterkte.
Ja nu in principe verwezen naar een wat grotere instelling, maar wel 1 waar ik opzich een goed gevoel bij heb, dus maar even afwachten.
Ja precies,wij kunnen alles bedenken om het iets beter te maken.maar als school nu al roept wij kunnen echt niks lijkt het alsof ze ook niet echt willen. Ze hebben toch echt niet alles uit de kast gehaald door haar wat werkboekjes te geven. @sabagirl werken ze met thema's? Ik kan me nog voorstellen dat ze bijvoorbeeld bij een thema zoals winkel kaartjes kan maken waar alles hoort te liggen,rekenen met het geld, recepten laten maken met wat er te koop is. Bij dochter hebben ze nu boerderij thema. Laat een kind dan uitzoeken hoe het zit met melk, waar komt het vandaan, wat maak je ervan, of weet ik wat ze nog meer kunnen bedenken.
Ja ergens verwacht ik dat wel en de juf ook wel. En ik gun hem nu ook gewoon de duidelijkheid voordat het straks op de middelbare misschien helemaal mis loopt. Hij heeft er lang niks over gezegd, toen hij jonger was kon hij het wellicht ook nog niet zo goed onder woorden brengen. Maar zn hoofd staat altijd aan, het is altijd druk in z'n hoofd, hij krijgt opdrachten van z'n hoofd en wil het liefst een ander hoofd. Krijgt nu gesprekken met schoolmaatschappelijk werk totdat ggz plek heeft. Gelukkig vind hij het zelf niet erg om met iemand te praten over wat hem bezig houd en noemde het gesprek van vorige week zelfs fijn. Hij gaat nu doorkrijgen dat hij anders is dan de meeste anderen in zijn klas en vind sommige situaties erg lastig. Dit merken we dan thuis ook weer in z'n gedrag, kort lontje, snel gepikeerd reageren enz. Dus hopelijk hoeven we niet al te lang te wachten.
Dat is fijn! Goed gevoel is t halve werk. Wel sneu zeg dat hij zo in de knoop zit met zichzelf. Heel knap dat hij het zo goed onder woorden kan brengen en een goed begin dat het praten hem goed lijkt te doen. Maar het blijft sneu je kind te zien worstelen…
Ze hebben op zich wel mogelijkheden in de klas maar dochter wil/kan daar op dit moment niet aan meewerken dus juf weet niet goed hoe bij haar aan te sluiten. Eerst zal dochters muur wat minder moeten worden. Dus denk inderdaad dat ze klem zitten op school. En van alles tegelijk proberen heeft ook geen zin want dan weten we ook niet wat werkt. De instelling die hebben ingeschakeld is gespecialiseerd in hoge intelligentie, leerproblemen in combinatie met ander probleem dus echt wel specialistisch.
Ja ze werken met thema's en de kinderen die wat verder zijn, mogen hier allemaal extra dingen bij doen. Juf probeert dochter hierin echt te betrekken maar ja die omgebouwde muur.
Oké dat had ik niet meegekregen dat ze gespecialiseerd waren. Wat super fijn! Hopelijk kunnen ze haar goed helpen de komende tijd. Wel heel zwaar voor jullie dochter als gezin
Even m’n verbazing delen hoor. Dochter (5,5) heeft nu 5 pianolessen gehad, samen met haar beste vriendin. De eerste keer was ik mee maar thuis speelt ze nauwelijks dus geen idee wat ze doen. Net een kijkles gehad en ik viel bijna van m’n stoel. Niet alleen kan zij in 5 lessen waar ik er minstens 20 over gedaan heb (en ik was toen 2 jaar ouder…), maar wat me vooral opviel was hoe eager ze was. Als de juf vroeg wie eerst wilde schoot haar hand de lucht in. Stelde de juf een vraag dan kon ze amper haar zin afmaken of dochter gaf al antwoord. 180 graden anders dan hoe ik weet dat ze op school is; timide, bangig, afwachtend… Ik schoot gewoon vol toen ik het zag. Zie haar zelden zo “aan” staan. Had dit ook écht niet verwacht want hoewel ze elke week met plezier gaat is ze nou weer niet zó razend enthousiast over pianoles. Nou ja, geen idee wat ik er mee wil zeggen maar moest t even delen. Ze blijven verbazen
Heerlijk! Zo wil je je kind zien. Lekker ff van genieten. En weet ook weer waarom je zo strijd op school.