Ik snap je gevoel wel, ben zelf ook faalangstig en ben ook zeker weten niet hoogbegaafd. Zelf ben ik wel trots op onze knul maar dat is omdat hij mijn kind is en niet omdat hij niksnhoeft te doen om zo veel te weten. Het kost hem tot nu toe in ieder geval geen moeite. Wil niet zeggen datnhij geen andere dingen heeft waar hij tegenaan loopt (zoals aansluiting). Overigens hadden we het op zijn oude school niet over zijn iq. Mensen kijken dan heel raar naar je. Als of je een opschepper bent.
@Archie83 heel herkenbaar, ik heb ook wel eens het idee dat mensen denken ja ja, heb je weer zo iemand die denkt dat haar kind slim is. En toch probeer ik er open over te zijn juist om te laten zien dat wij ook zeker tegen problemen aanlopen met ons slimme meisje, en dat hb niet betekend dat alles maar koek en ei is.
Jazeker ben ik ook trots! Maar inderdaad om wat jij zegt: omdat het mijn zoon is, haha. Ik ben in die zin trots op alles wat hij doet. Ik snap wat je zegt over het opscheppen. Ergens snap ik wel hoor dat mensen dat soms zo zien. Als ik vergelijk met een kind dat veel talent heeft voor turnen dan kan ik het best irritant vinden als ouders telkens beginnen over hoe lenig ze is, en hoe goed haar gevoel voor ritme wel niet is. I get it.. het kost haar geen moeite om de spagaat te doen, bravo Wat @Leolove zegt doe ik ook, juist ook vertellen over de moeilijkheden. Zou dezelfde ouder vertellen dat ondanks dat ze heel goed is in haar sport ze moeite heeft met -weetikveel- teamgenootjes of zo, dan wordt het kind weer een kind ipv een soort van halfgod of zo. Dan is er ook veel meer ingang om er een gesprek over houden.
Helemaal mee eens. Ik vind dat ook een lastig ding en houd dus vaak maar m’n mond. Het jammere vind ik wel eens dat het lastig is de leuke mijlpalen te delen met anderen. Heb wel eens op een verjaardag gezegd dat ik de beginnende “ik leer lezen en schrijven” fase ook zo leuk vond, nadat een schoonzusje daar trots iets over vertelde bij haar zesjarige. Gewoon iets in de trant van “Ooh ja super leuke fase, hè?!”, puur uit enthousiasme en ter bevestiging van haar verhaal. Kreeg ik blikken alsof ik op zat te scheppen over mijn toen 3,5-jarige en er een soort competitie van maakte. Niet zo bedoeld uiteraard… Merk ook dat ik een beetje verberg wat N. kan. Deels vanuit angst om “zo’n moeder” gevonden te worden maar ook omdat ik merk dat anderen haar gaan testen. “Oh dus je kan al lezen! Wat staat hier dan?!”(Onmogelijk woord…) of wat is 6x7 dan?! Nu al paar keer gehad. Heel onprettig.
Ik heb vandaag gesprek gehad. Voor een deel was het fijn en heb ik nu antwoord waarom ik een goed gevoel heb bij deze juf. Aan de andere kant ben ik erachter gekomen dat de dingen die in werking gezet zouden worden door omstandigheden nog niet zijn uitgevoerd. En is het mij weer even duidelijk dat er veel meer grenzen zijn dan bij mijn kind passen. Wat vinden jullie ervan om bij een gebrek aan uitdaging en een overvloed aan bewegelijkheid in vervroegde groep 3 weer (extra) buiten te gaan spelen bij de kleuters? Sociaal gezien is het de vraag in hoeverre de aansluiting in de groep lastiger wordt. Aan de andere kant speelt hij dan weer wel met leeftijdgenoten. Misschien vindt hij daar meer aansluiting is spel. En rond kunnen rennen vs alles al afhebben is wellicht wel weer een fijnere invulling van de tijd. Mijn zoon is heel bewegelijk in de klas. Ik weet dat hij uren stil kan zitten met de dingen die ik aanbied. Hij is ontzettend gevoelig. Veel komt hard bij hem binnen als hij de dingen niet heeft om zijn figuurlijke tanden in te zetten. Daarvoor heb ik vandaag wel het 1 en ander aangeschaft wat hij kan gebruiken op school. Maar buiten dat weet ik het niet echt meer. Hij begint dingen af te raffelen. Terwijl hij eigenlijk als peuter in mijn ogen opviel als kind wat zich echt kan storten op een taak. Ik heb het idee dat het misschien meer symptoombestrijding is dan het aanpakken van het probleem. Aan de andere kant is hij natuurlijk ook nog jong. Het kan zijn dat het volgend jaar anders is. Maar mijn gevoel is daar niet zo zeker van.
Ik vond het nooit zo vervelend als ze mijn zoon gingen testen want hij gaf toch geen antwoord (autisme) Tegenwoordig kan hij wel een beetje antwoorden maar ik vertel mensen niet meer wat hij doet dus testen gebeurd ook niet meer Ik test zelf nooit andere kinderen hoor maar er zijn ouders die woord/beeldherkenning verwarren met echt lezen. Dan zeggen ze dat hun 3 jarige McDonalds kan lezen maar in feite herkent het kind het woord/het logo. Niet zeggend dat jouw dochter dat deed hoor, maar meer van, het is niet ‘normaal’ dat een 3 jarige kan lezen dus even kijken of dat wel echt zo is dan. Ik snap dat ergens ook wel hoor. Maar snap ook dat het voor jou als ouder vervelend is. Dat je de mijlpalen niet kan delen herken ik heel goed. Dat verdriet heb ik ook wel. Ik kan eigenlijk alleen de mijlpalen delen waarbij hij achterloopt, mensen zijn daar wel enthousiast over vaak. Maar voorlopen zijn ze niet even enthousiast over. Begrijp ik wel hoor, maar toch zou ik ze graag ook willen delen. Mja… het is wat het is denk ik dan maar.
Klinkt als een top idee! Kleuters hebben vaak nog heel veel behoefte aan beweging dus als ze hem dat kunnen bieden dan zou ik dat zeker doen! En werkt het om wat voor reden niet dan verzin je weer wat anders je kan het iig niet fout doen om het te proberen denk ik.
@Zonnestralen kent hij kinderen uit de kleuterklassen nog van vorig jaar? Dan denk ik dat de aansluiting snel genoeg weer komt. Ik denk eerlijk gezegd dat ze je zoon tekort doen als ze hem nu gaan "dwingen" weer meer te spelen. Ik zou willen dat ze inzetten op meer uitdagend werk zodat hij niet veel vroeger klaar is met zijn werk dan de rest, maar gewoon verder kan. Ik denk tenminste dat hij gewoon wil leren?
Ik vind het ook een leuk idee. De juf is echter bang dat de aansluiting lastiger word als hij in een uitzonderingspositie zit. Dat hij dan minder onderdeel is van de groep. Nou is mijn inzicht daarin niet zo goed. Mijn redenatie zou zijn dat een kind wat lekker in zijn vel zit dit kan compenseren. Het is een open kind die tegen iedereen aan babbelt terwijl hij zijn eigen dingen doet. Het is geen kind wat zichzelf in een hoekje zet.
Hij was erg gefocust op 1 kindje. Ze is wel komen spelen. Maar ik weet niet in hoeverre het wederzijds is. Het kan ook zijn dat de ouders mij een vreemde vogel vonden. Wat ik ook wel ben. Ik heb gevraagd om bij de vorige juf te pijlen of het leuk zou zijn om hun tegelijk buiten te laten spelen. Bij de uitdaging kan hij denk ik niet genoeg begeleiding krijgen. Het is wel een slim kind, maar ook hij heeft sturing nodig om bijvoorbeeld te zien wat ze van hem willen met een opdracht. Praten over strategieën etc. Het programma voor naast de les heeft stil gestaan. En ik weet niet echt hoeveel dat bijdraagt. Hij kan al zoveel en gaat hard als hij ergens mee begint, tenminste dat zie ik thuis. Ik heb niet het idee dat er echt veel mogelijk is binnen het huidige onderwijs. Waardoor ik eigenlijk zoiets heb van dat ze soms misschien beter de duur van een schooldag zouden kunnen verkorten. Als alles in de ochtend kan, waarom zou je dan niet de middag gebruiken om de wereld te verkennen? Maar goed, ik weet niet of het onderwijs ooit op dat punt zal komen. Voor nu is buitenspelen bij de kleuters, iets waar hij wel enthousiast over is. Een goede oplossing. Maar volgend jaar is hij daar natuurlijk te oud voor. Thuis ben ik momenteel bezig met uitdaging voor hem in de vorm van een grote puzzel.
Mijn dochter zou dat nog wel leuk vinden zelfs denk ik, haha. Die vindt al dat leren en werken maar niks
Natuurlijk heeft ook een slim kind begeleiding nodig bij extra uitdaging. Even wat uitleg en daarna vragen kunnen stellen zonodig. Is er een ander kind met wie hij misschien samen kan werken aan moeilijkere opdrachten, zodat ze samen de problemen kunnen proberen op te lossen? Als hij graag extra buiten speelt zou ik dat zeker voor dit jaar nog inzetten, alleen structureel lost het inderdaad niks op.
Klinkt als een fijn plan om hem lekker te laten rennen. Tegelijkertijd vraag ik me af of het geen symptoombestrijding is, als je wel van hem kent dat hij stil kan zitten bij uitdaging en lijkt het mij dus dat er meer nodig is. Daarbij valt het me in je verhaal op dat vooral jij/jullie bezig zijn met dingen bedenken/aanschaffen voor school en vraag ik me af wat school gaat doen. Maar misschien is dat vertekenend op “papier”.
Ja misschien wel, maar ik zou het toch proberen. De behoefte aan bewegen is wel belangrijk om naar te luisteren. Ik ben daarom in principe geen voorstander van kleuters versnellen naar groep 3. (In principe hè, je hebt natuurlijk kleuters waarvoor versneller wel beter is) Maar veel kleuters hebben echt die vrijheid en fysieke activiteiten ook nog nodig. Als je beide kan doen: zowel cognitief als fysiek aan de behoeftes voldoen dan zou ik dat echt wel proberen
Dat is ook mijn insteek. Met het 10minuten gesprek laatst is er gesproken over mijn jongste na de zomervakantie naar groep 3 te doen. Ze wordt eind van deze maand 5 en zit nu officieel in groep 1, maar doet helemaal mee met groep 2. We kiezen er toch liever voor om haar volgend jaar gewoon naar groep 2 te doen en dan kijken of het voldoende is om haar werkjes wat te verrijken. Ze houdt namelijk nog erg van spelen en is super beweeglijk en graag fysiek actief. Nu heeft het ook wel een beetje meegespeeld dat haar vriendje en vriendinnetje uit groep 2 nogmaals groep 2 gaan doen en dus ook blijven volgend jaar, maar anders had ik haar nog een kleuterjaar ook graag gegund. Het jaar voordat mijn jongste begon hadden ze een groep 2+, speciaal voor kinderen die cognitief wel toe zijn aan groep 3, maar ook nog erg van het spelen zijn. Afgelopen jaar was die groep er niet vanwege te weinig aanmeldingen, maar ik hoop heel erg dat het er volgend jaar wel weer is. Dat zou echt perfect zijn voor haar. @Zonnestralen ik zou het gewoon proberen denk ik. Als het niet werkt kan je er snel genoeg weer mee stoppen lijkt me
Het zou kunnen dat het is wat hij nodig heeft. Onze knul is bewegelijk en onrust wanneer er geen uitdaging is. Gaat gapen, extra lopen in de klas etc. Zijn werk zou compact kunnen worden. Dan is er ook tijd voor andere taken.
Ja precies. Hier ook een 4 jarige (juni) en wij hebben er ook voor gekozen om volgend jaar nog eens groep 2 te doen. Hoe we hem cognitief kunnen blijven uitdagen wordt nog wel een ding maar daar valt nu toch nog niets over te zeggen. Volgend jaar groep 3 zal in die zin ook niet meer passend zijn, daar zit hij nu namelijk (cognitief dan, verder nog totaal niet). Maar goed, ander probleem.. Anyway, een 2+ groep klinkt echt perfect ja! Zou fijn zijn als dat er volgend jaar kan komen
@Leolove Ivbm corona zijn de projectjes niet door gegaan. Het was veel informatie. Ik weet niet zeker meer of ze het alsnog gingen opstarten. De juf gaat in ieder geval vragen of de hb specialist kan observeren. @Archie83 Dat kunnen rennen in groep 3 is denk ik geen symptoombestrijding. Fysiek is het ook goed voor hem. De dingen die ik aanschaf zijn juist de andere kant op. Om hem niet door te laten draven door prikkels en dus even tot rust te manen. Maar de hyperfocus helpt hem ook om tot rust te komen. Die vindt hij in uitdaging. Voor dit jaar vind ik de oplossing van meer bewegen bij de kleuters top. @KleineLai Je hebt gelijk. En sociaal gezien zijn er ook nog mogelijke voordelen bij het verbinden dmv spel. Dat staat ook nog tegenover het risico wat hij ermee loopt in zijn eigen klas. @owly Sowieso ben ik voor compactere en top down. Maar ik denk dat het op elke leeftijd fijn is om extra tijd te krijgen voor beweging als het hoofd al zoveel werk doet. Als ze dat binnen schooltijd mogelijk maken dan blijft er thuis ook meer tijd over om tot rust te komen.
Ik drukte me misschien wat verkeerd uit: denk dat het super is om hem lekker buiten te laten spelen! M’n vroeg was meer bedoeld als “maar is het genoeg?”. Fijn dat de hb-deskundige meekijkt en jullie werk hebben gevonden als aanvulling.
Dat is ook absoluut zo. In gr 3 kregen ze hier ook zwemles en gym. Zelf nog zwemles en sport. Hielp niet voor de rust omdat het werk wat ze aanboden niet passend was. Hetzal dan toch wel een combi moeten zijn.