Ik ben een stille meelezer (en heb zelf ook twee meerbegaafde kinderen). Jullie wonen ook in Frl toch? Ben je bekend met HBpunt? Dit is misschien voor jullie een goed startpunt. Je kunt hier terecht met een doorverwijzing van de huisarts of het gebiedsteam.
Al eens aan een persoonlijkheidsstoornis gedacht ofzo? Daar wordt vaak niet aan gedacht bij kinderen of pubers.
@Nummer4: Lastig! Ik herken het overigens wel enigszins. Ik merk dat mijn dochter vooral ook een soort van overprikkelt raakt als er meer dan twee mensen bij elkaar in de ruimte zijn. Het vreet energie bij haar en dan gaat ze ‘lelijk’ doen. Helaas is het niet te voorkomen, we zijn nu eenmaal met meer dan twee thuis. Hier bleek overigens wel (ook) adhd uit het onderzoek en sinds ze medicatie gebruikt gaat het wel wat beter. Maar ze blijft wie ze is (en gelukkig maar), dat blijft dus iets om een weg in te vinden (zowel voor haar als voor ons).
Ja, wij zijn ook geweest, samen met vrienden (moeder met 2 kinderen). De kinderen vonden het heerlijk! Maxi is nog een tijd zelfstandig rond gaan lopen en heeft bijvoorbeeld een rondleiding door de Librije gedaan. Verder in verschillende samenstellingen verschillende stands gedaan. In de auto terug vroeg mijn vriendin wat ik het leukste van de dag vond en na wat nadenken, het leukste was hoe enthousiast iedereen op alle vragen reageerden. Dat de kinderen elke keer gehoord werden, dat hun vragen gewaardeerd werden, dat de vrijwilligers enthousiast werden van kritische opmerkingen. In plaats van dat de kinderen lastig of betweters werden gevonden, werden ze uitgedaagd en gescherpt in hun analyse en ideeën. Die sfeer vond ik heerlijk en de kinderen ook. Ik was naderhand inderdaad ook wel erg gesloopt, zoveel prikkels en afstemming is altijd erg intens.
O leuk, ik had wel gekeken maar de Librije niet zo snel gezien. Ja het eindeloos mogen vragen en daarin serieus genomen worden vond zoon ook erg fijn. En de veelzijdigheid qua onderwerpen. Vind je het niets, loop je door. Is het boeiend dan brand je los. Maar inderdaad met zoveel verschillende thema's is het wel even behoorlijk intens wat er dan allemaal op je af komt. Gisteren was ie jarig en zijn we met 3 kinderen naar de dierentuin geweest, vandaag kom ik echt niet vooruit gewoon. Komende week alles maar eens rustig verwerken, van het Universiteitsmuseum kreeg hij ook een heel leuk werkboek mee, en een pakket met zoekkaart van bodemdieren enzo, nog genoeg inspiratie voor thuis.
Tot hier en niet verder. Wanneer zeg je dat. Ik voel enorme weerstand om m’n dochter maandag weer naar school te sturen, wetende dat het haar kapot maakt. Maar ik voel ook dat ik bang ben voor wat er dan gaat komen. Vooral het niet weten wat er gaat komen, wat een oplossing zal zijn, de strijd aan te gaan, de zoektocht in te duiken wat er nodig is, wat er mogelijk is. Maarja, eigenlijk weet ik best dat het zo niet langer door kan gaan. Ik wou dat iemand die stap voor mij kon zetten. De knoop doorhakken. Maar ik weet dat ik het zelf moet doen. Bah.
ja ik snap het. maar zoals je zegt ; het kan zo niet langer doorgaan. Jij bent degene met de macht en mogelijkheid om de knoop door te hakken, om te staan voor je kind. Je dochter kan het niet zelf, al zou ze willen. Zijn jullie in contact met een hb specialist of samenwerkingsverband of whatever (ik weet de organisaties niet goed in NL) Iemand die jullie kan ondersteunen, en misschien mogelijkheden heeft voor jullie qua onderwijs, en qua psychische begeleiding voor je dochter misschien? Uit eigen ervaring: knopen doorhakken is soms erg moeilijk. Maar zodra je het hebt gedaan en het effect ziet dan sterkt het je. De ervaring dat je het kan, de ervaring dat je als ouder mag geloven in jezelf en mag staan voor wat jij gelooft dat goed is voor je kind. Het is niet erg om dingen te moeten regelen, of om dingen zelf te moeten doen. Je kan het! En er zijn instanties die je kunnen ondersteunen daarbij. Zit je al op Pharos hoogbegaafd facebookgroep? Er zitten daar ook professionals die met je mee kunnen denken. Blijven zitten waar je zit lijkt veiliger maar dat is het niet als daar waar je zit schade doet. Logisch. Als een auto heen en weer over je been rijdt dan trek je je been terug, je laat hem niet liggen want misschien is je been terugtrekken erger. Als terugtrekken erger is dan de auto, dan verplaats je je gewoon weer. Net zo lang totdat je ergens zit waar er geen auto over je heen rijdt. Soms lijkt een rijdende auto over je been normaal, of acceptabel, omdat het al zo lang aan de gang is. Maar het is niet acceptabel. Er is voor jouw dochter ook een plek zonder auto’s. (Haha) Zo simpel is het.
@Fristi2012 volgens mij heb je al eens gezegd dat hb onderwijs geen optie was toch. Zit het niet in de buurt? Mij lijkt dat thuis onderwijs nog veel pittiger is dan (ver) op en neer rijden. Want dit gaan jullie niet volhouden. En vooral je dochter niet. Hopelijk vinden jullie een oplossing.
Voordat we een vrijstelling voor thuisonderwijs krijgen, zijn we toch al weer een stuk verder. Momenteel komt ze niet tot leren, dus heeft school weinig zin. Ze ziet zelf een andere school wel als oplossing, dus wie weet is dat wel mogelijk. Maar ik wil geen keuzes maken in stress. Maar eerst eens oriënteren wie wat kan bieden voor haar.
Hoi allemaal, Ik hoop dat jullie misschien een paar tips voor mij hebben. Jullie hebben allemaal een kind die hoogbegaafd is of een ontwikkelingsvoorsprong heeft/ extra uitdaging nodig heeft als ik het goed begrijp toch? Mijn dochter is pas 2.5, dus eigenlijk nog te jong voor dit topic. Maar mijn man en ik lopen vast en omdat jullie kinderen al wat ouder zijn hoop ik dus dat jullie misschien tips voor mij hebben. Mijn dochter is dus net 2.5 jaar en eigenlijk hebben wij al sinds week 1 het onderbuikgevoel dat ze hoogbegaafd kan zijn. Dit komt niet uit de lucht vallen want mijn man is het ook maar hij weet het pas officieel sinds hij 24 was. Zeker nu onze tweede dochter 8 weken oud is, zie ik het verschil tussen haar en mijn oudste. Dat versterkt het onderbuikgevoel alleen maar meer. Lang verhaal kort: ze loopt, ook volgens het KDV, op alle vlakken enorm voor. Ze zit sinds januari op de peutergroep van het kdv (eerder was er geen plek) en daar speelt ze alleen maar met kinderen die na de zomer al naar school zullen gaan. Ze zegt zelf ook dat de andere kinderen nog klein zijn terwijl ze dus even oud zijn als zijzelf. Inmiddels zit ze thuis steeds minder goed in haar velletje. Ze kan zich niet vermaken en ze heeft enorme woede uitbarstingen. Nu past dat laatste wel bij de peutertijd, maar ik heb het gevoel dat het eerder uit frustratie komt van wat anders. Maar ik kan de vinger niet op de zere plek leggen. Mijn man en ik zijn erg zoekende. We denken dat ze extra uitdaging nodig heeft maar weten niet goed hoe. Ze moet nog anderhalf jaar tot ze naar school mag, maar (ik ben zelf leerkracht) ze beheerst al een hoop van wat je in groep 1 gaat leren. Op dit tempo kan ze dat allemaal al tegen de tijd dat ze 4 is en waarschijnlijk nog meer. Ze is nu met letters bezig en herkent al letters in boekjes. Ze wil alles zelf lezen (dat lukt haar nog niet hoor). Maar hoeverre moeten we hierin mee gaan? En waar kun je met een peuter terecht die dit heeft? Consultatiebureau helpt niet echt mee en ik heb het idee dat anderen vinden dat ik wil opscheppen over mijn kind dat ze "zo slim is".. Ik zoek gewoon wat handvatten. Kunnen jullie me misschien een beetje op weg helpen?
@Fristi2012: Hier speelden een combinatie van dingen, maar een schoolwissel heeft hier goed uitgepakt. Echt wel de moeite waard om dat te overwegen, óók als het praktisch lastiger is met de anderen kinderen ed. Thuisonderwijs is voor sommige mensen vast heel fijn, maar hier leek het me alles behalve een uitkomst (dochter is daar veel te autonoom voor, neemt bovendien op ‘schoolgebied’ niets van ons als ouders aan, daar heeft ze leerkrachten voor). Democratisch onderwijs leek me voor haar om vergelijkbare redenen ook niet zo geschikt, ik denk dat ze zich dan heel eenzijdig was gaan ontwikkelen, wat ik zonde vind. Een school met een ander onderwijsconcept (Jenaplan in ons geval), was hier een werkbare tussenoplossing.
@Annelies26: Lastig! Zou toch met het CB of de huisarts in gesprek gaan. En op de opvang. Qua hulp zou ik denken aan Integrale Vroeghulp, daar kunnen ze met je meedenken, handvatten geven, zonodig onderzoek doen, enz. Volgens mij kun je dat ok zonder verwijzing contact met hen opnemen overigens. En uit ervaring: volg je kind/sluit bij haar aan. Je hoeft het leren lezen niet actief te stimuleren/uren met haar te oefenen ed, maar geef wel antwoord op vragen en biedt het materiaal aan waar ze behoefte aan heeft. (En niet je vraag, maar ga er niet te snel vanuit dat de tweede ‘het niet is’. Ieder kind is anders, ook kinderen die een ontwikkelingsvoorsprong hebben (want zo wordt het op jonge leeftijd genoemd) of hoogbegaafd zijn. IQ bij broers/zussen is vaak vergelijkbaar en ‘tweede dochters’ schijnen vaak veel minder op te vallen op dit gebied, juist ómdat ze zo anders zijn dan de eerste.)
Wij gingen met zoon dingen doen. Elke week peuter zwemmen. Elke week naar de bieb en daar lazen ze voor. Was voor kinderen tot 4 jaar. Wij gingen in mee wat hij deed. Letters herkende hij inderdaad snel. Met 3 begon hij de letters van het lezen te koppelen. Niet tegen gehouden maar ook niet uitgebreid gestimuleerd. Bij speelgoed niet kijken naar leeftijd maar kijken wat ze kunnen. Puzzels leende we van de bibliotheek. Maakte alles wat voor kleuters te leen wat bij de bieb met 3. Ze hadden daar ook spelletjes. Betreft bordspellen deden we coöperatieve spellen ( haha, djeco) samen verliezen is niet zo erg als alleen verliezen. Bij de kringloop haalde we ook spullen omdat hij er vlot klaar mee was. Smart games zijn ook een aanrader. Zoon is gek op knutselen en tekenen dus er hadden ook van alles in huis om wat te kunnen maken ( action). Uiteindelijk eerder gestopt met peuterspeelzaal omdat hij het op het laatst zo vreselijk vond. In gr 1 was hij klaar voor dat hij begon. Uiteindelijk van gr 1 naar gr 3. Altijd korte lijnen houden met school en alvast kijken welke school het beste aansluit.
Hoi hoi, je verhaal is voor mij erg herkenbaar. Ik heb ook een zoon die erg voorloopt en nu 6 is. Ook op die leeftijd speelde er al heel veel. Hij was als baby/kind meteen al anders dan de andere kinderen. Wilde meer dan hij kon en was ontzettend gefrustreerd als dat niet lukte. Maar ging dan ook net zolang door onder luid gekrijs totdat her wel lukte. Bijv met omrollen kruipen lopen. Hij is met 2,5 naar de peuterspeelzaal gegaan en bleek ook daar erg voor te lopen. Ik had hem naar de peuterspeelzaal gedaan omdat ik thuis geen raad met hemwist. Zo gefrustreerd en boos en inderdaad ook woedeaanvallen. Hij kende met 2 al alle kleuren. En toen de buurman opmerkte dat hij ook een blauw t shirt aanhad net als R, zei hij dat is niet hetzelfde die van u is donkerblauw en die van mij lichtblauw. Met 3 jaar maakte hij al puzzels van 100 stukjes. Kan rijmen, kleine sommen maken en met 4 kon hij lezen. Zichzelf aangeleerd. Bij het cb hoefde ik niet te zijn voor hulp. Daar kreeg ik de opmerking dat ik hem niet zo moest stimuleren. Terwijl het gewoon uit het kind zelf kwam. Ik kon er niks aan doen. Het enige wat ik deed was aansluiten bij zijn behoefte. Toen kwam hij op school in de 0 groep. Waar hij zo naar uitgekeken had werd een ware nachtmerrie voor hem. Alles kon hij al. Er lagen puzzels van 9 stukjes in de kast. En hij moest de kleuren gaan leren en leren hoe een potlood en schaar vast te houden wat hij allang kon. S avonds huilen op bed. Hij ging weer bedplassen en hij merkte op: mama die kinderen denken heel anders dan ik. Toen ben ik op school het gesprek aangegaan om hem na de 0 groep in groep 2 te krijgen. Dat is niet gelukt, ze wilden hem eerst nog wat langer bekijken. Uiteindelijk lang verhaal kort heeft hij halverwege groep 1 de overstap naar 2 gemaakt. En zit hij nu in groep 3. Met hoge cito scores. Maar je moet zo vechten voor je kind. Ze geloven je vaak niet of ze vinden inderdaad dat je opschept. Ik merk nu nog op school dat ze hem nog steeds z'n plek niet gunnen. In plaats dat ze toegeven dat dit beter was voor hem komen ze nog steeds met een jamaar dit jamaar dat. Hij heeft ook best een vervelende juf. En ik moet toegeven dat hij ook lang niet makkelijk is om mee om te gaan. Hij heeft zo'n drive om te leren dat hij in alles het beste wil zijn. Contact met kinderen gaat wel beter maar is gewoon lastig. Hij speelt vaak met groep 5 kinderen op het plein. Maar als ik jullie was zou ik gewoon je kind volgen in wat je ziet en aanbieden waar ze behoefte aan heeft. R speelde met 2 jaar al met playmobil voor 4 jaar. En hij stak het echt niet in z'n mond. Want zoals hij zei: dat zou niet best zijn als hij dat deed. Hij was zich al vroeg bewust van oorzaak gevolg relaties. En het is echt geen opscheppen als je je zorgen over je kind deelt. Ik weet er is veel afgunst bij mensen daar ben ik ook achter gekomen. Maar het is echt niet makkelijk om zo te zijn en om er op de juiste manier mee om te gaan
Ik gun het anderen absoluut niet, maar ik ben blij te lezen dat je het herkent. Misschien worstel ik daar nog wel het meeste mee.. dat anderen doen alsof ik gek ben of inderdaad zeggen dat wij als ouders teveel stimuleren. Ons meisje is bijvoorbeeld dol op dino's en kent alle soorten uit haar hoofd. Niet omdat wij haar dat aanleren, maar ze vraagt hoe hij heet en onthoudt dat dan direct. Schoonmoeder vond dat belachelijk van ons en zei dat we dan maar geen antwoord op die vraag moeten geven . Ik ben dus ook bang dat ze school straks saai gaat vinden. Hoewel ze absoluut niet lijkt te kunnen puzzelen, want daar vindt ze niks aan . En uiteraard geeft ze het meteen op als ze het probeert want ze wil het meteen kunnen. Hoewel we gelukkig al steeds meer kunnen stimuleren om door te zetten en we proberen te leren dat fouten maken mag omdat we zo juist kunnen leren. @owly dank voor alle opties die je noemt! Er staan zeker nieuwe dingen tussen die we gaan uitproberen . @NiekeKris dank voor je inzicht over het jongere zusje. Ik heb er niet op die manier over nagedacht. Ik wil voorkomen dat ik haar zou gaan onderschatten inderdaad. Ik lees vooral dat ik haar gewoon kan blijven volgen. Dat doen we nu ook. Fijn dat dat volgens jullie een goede aanpak is. Goede school hebben we denk ik al gevonden, maar als het echt HB blijkt te zijn, kunnen we in een ander dorp terecht op een andere school eventueel. Dank jullie wel voor het meedenken. Ik waardeer het enorm .